Na całym świecie istnieje prawie 300 gatunków powojników, z których wiele kwitnie w klimacie śródziemnomorskim. Powojniki wielkokwiatowe stanowią większość z co najmniej 5000 odmian na całym świecie.

W tym artykule skupimy się w szczególności na gatunkach powojników drobnokwiatowych, które są mniej wymagające i niezwykle korzystne do uprawy w wielu różnych klimatach i glebach.

Przygotowanie gleby

Przygotowanie gleby ma fundamentalne znaczenie dla powodzenia uprawy powojników. Możemy obalić mit: kwasowość lub zasadowość (wartość pH) gleby ogrodowej ma niewielkie znaczenie dla większości powojników.

W rzeczywistości powojniki nie są "miłośnikami wapna", ale są "tolerancyjne na wapno". Każda wartość pH między 5,5 a 8,5 jest odpowiednia dla powojników.

Najważniejsze jest, aby gleba była głęboka, bogata w próchnicę, zatrzymująca wilgoć, ale z dobrą zdolnością drenażu.

Gleby piaszczyste o niskiej jakości będą wymagały regularnego dodawania składników odżywczych i kompostu zatrzymującego wilgoć, aby ułatwić dobry system korzeniowy i zminimalizować parowanie wody.

W przeciwieństwie do powojników wielkokwiatowych, które dobrze się rozwijają, gdy są obficie podlewane i dokarmiane, gatunki i odmiany drobnokwiatowe cierpią, gdy są przekarmiane.

W naturze powojniki drobnokwiatowe rozwijają się, odżywiając się składnikami odżywczymi naturalnie występującymi w ich siedlisku, wraz z próchnicą powstającą w wyniku corocznego opadania liści roślin żywicielskich lub towarzyszących.

Jak sadzić powojniki?

Należy zrobić dołek o średnicy około 30-35 cm i głębokości 45-50 cm.

Upewnij się, że podstawa odprowadza wodę, ponieważ powojnik lubi wodę, ale nie za dużo. Umieść bogaty w próchnicę kompost i nawóz u podstawy dołu, umieść roślinę, dodając dobry kompost.

Powojniki drobnokwiatowe nie muszą być sadzone głęboko.

Wszystkie powojniki rosnące razem z innymi roślinami powinny być uprawiane po północnej stronie wybranej rośliny żywicielskiej, aby mogły uzyskać cały dostępny cień.

Podlewaj powojniki co najmniej 5 litrami wody. Upewnij się, że woda dociera do korzeni, ponieważ tylko wtedy będą one stymulowane do rozszerzania się głębiej w chłodniejszej glebie.

Wiele nowo posadzonych powojników jest podlewanych często, ale niewielką ilością wody.

Korzenie tych powojników pozostają blisko powierzchni i szybko ulegają zniszczeniu, gdy temperatura gleby staje się dla nich zbyt wysoka.

Który powojnik wybrać?

A C. flammula C. cirrhosa i C. viticella pochodzą z regionów śródziemnomorskich i często można je znaleźć rosnące swobodnie. C. cirrhosa dała początek kilku odmianom, które są bardziej ujmujące dla ogrodników niż sam gatunek.

A C. "Freckles" kwitnie przez 5 lub 6 miesięcy, prezentując kwiaty w kształcie żółtych dzwonków z żywymi czerwonymi plamkami. C. "Landesdowne Gem" jest czerwony wewnątrz i różowy na zewnątrz, wspaniały kolor dla zimozielonych powojników.

Wszystkie cirrhosas są wieloletnie zimą, ale wiele z nich przechodzi w stan uśpienia podczas długiego, gorącego lata. Na początku września pojawiają się ponownie i mogą ponownie zakwitnąć po około 6 tygodniach.

Powojniki zimozielone, kwitnące pod koniec roku, przechodzą w stan spoczynku latem, podobnie jak cyrhosy. A C. viticella jest dostępny w kolorze fioletowym, różowym, niebieskim i różnych innych odcieniach.

Prawdziwy C. viticella ma kwiat w kształcie dzwonu, podczas gdy wiele jej odmian i mieszańców ma kształt od dzwonków do całkowicie płaskich, skierowanych ku górze kwiatów.

Mogą również kultywować C. "Paul Farges" (hybryda pomiędzy C. vitalba e C. potanini ) z białymi kwiatami.

Do wyboru jest szeroka gama powojników, w tym piękne gatunki amerykańskie, takie jak C. texensis i C. crispa które kwitną latem.

Powojniki zielne również nie powinny być ignorowane, ponieważ zapewniają przyjemne zapachy i kolory, np, C. "aromatica", czyli C. prosto i C. mandshurica dla zapachu.

Chociaż duże, efektowne gatunki powojników przyciągają więcej uwagi, gatunki o małych kwiatach mogą mieć wspaniałe zapachy, w tym wanilii, cynamonu, goździków, konwalii, hiacyntu, fiołka, pierwiosnka, cytryny i migdałów.

Zdjęcia: Mike Brown