Tuin van Versailles, Frankryk

Die lewende heinings is stelle bome en struike van verskeie spesies, spontaan of doelbewus geplant, wat 'n funksie van kompartementalisering kan speel, deur die materialisering van die grense van landbou-eiendomme, grens aan sommige elemente van die landelike landskap soos waterlyne en paaie, of as 'n strukturerende en ornamentele element in tuine en parke, en vorm sisteme van enorme rykdom vanuit 'n ekologiese, funksionele en estetiese oogpunt.

Hulle kan in vier tipes gekarakteriseer word:

• Skuilgordyne , wanneer die heining uit boomspesies bestaan ​​wat in staat is om hoogtes naby of groter as agt tot nege meter te bereik, verkieslik geassosieer met 'n struiklaag;
• Klein windskerms , waarin die afgesnyde of vrye heinings in klein windskerms gevorm kan word, indien hul vertikale groei tussen die twee en die ses meter hoog bereik;
• Vrye heinings , wat hoofsaaklik uit klein tot mediumgroot struike en bome bestaan, op voldoende afstande geplant sodat hulle vrylik kan groei, maar 'n kompakte massa vorm;
• Sny of gesnoei heinings , wat uitsluitlik uit bladwisselende en/of aanhoudende struike en 'n paar kruie bestaan, gereeld aan al drie kante gesnoei.

Die plante van houtagtige konsekwentheid beslaan die deelmiddel van die heining en vorm 'n beperkende faktor vir die deurgang van lig.

Sien ook: Blomme ideaal vir skaduryke gebiede

Kruidagtige spesies en klein struike is in groter getalle op die grense van die heining geleë.

Betula boomheining celtiberica, Montesinho

Funksies

As strukturerende elemente van die landskap en tuine, is daar ontelbare funksies wat heinings verrig.

Onder andere beklemtoon ons dat heinings:

• Hulle vorm 'n windskerm wat die windspoed met 30 tot 50% kan verminder. As hulle 'n semi-deurlaatbare struktuur het, kan daardie vermindering effekte tot 15 tot 20 keer die hoogte van die heining produseer. As dit 'n kompakte heining is, kan dit turbulensie aan die agterkant veroorsaak, wat die negatiewe effekte versterk. Beskerm plante, grond en water;
• Verbeter mikroklimaatstoestande, as gevolg van die windskerm-effek, deur evapotranspirasie te verminder en deur temperature met tot 1 tot 3º C te verhoog;
• Minimaliseer gronderosie deur bevordering van infiltrasie van reënwater;
• Bevorder biologiese diversiteit, dra by tot groter floristiese en faunadiversiteit in terme van voeding, voortplanting en skuiling;
• Produseer hout en vuurmaakhout;
• Bied estetiese waarde;
• Voeg ekonomiese waarde toe in terme van toerisme as gevolg van die skoonheid wat dit verleen;
• Stel die grens van ontspanningsgebiede uit, maak stof reg ;
• Maak verberging vanuitsigte, verskaf 'n visuele raamwerk en verminder geraas (veral in parke en tuine).

Kompartemente met keltiberiese betula (berke) in Covão da Ponte, Serra da Estrela

In die geval van kompartementheinings, volgens die boek "A Árvore", vind ons in die landskap Portugese platteland die volgende:

• Bergheinings. Hulle word gekenmerk deur: groot deursigtigheid, noodsaaklik om atmosferiese dreinering te waarborg, wat goeie lugvloei toelaat (wit ryp); onreëlmatigheid van die kruin van die heining, wat die ruheid en dus die doeltreffendheid van windbeskerming aansienlik verhoog; bestaan ​​uit spesies vanaf die rand van die woud.
• Olyfboomheinings ( Olea europaea var. europaea ): dit is 'n heining met 'n enkel- of dubbel ry , geleë aan die punte van eiendomme of flankerende paadjies.
• Laurus-heinings ( Laurus nobilis ): dit is heinings wat op terrasse geplant is om landerye af te baken, min of meer gekerf en slegs uit lourierbome bestaan. Hulle word gevind in Sintra (azóia) en in die streek van Pombal.
• Rietheinings ( Arundo donax ): hierdie heinings word gemaak deur Arundo donax in drie tipes. Die breë heining (+5m) word die riete elke jaar in Januarie-Februarie gesny, wat die land vir een of twee maande onbeskerm laat, op 'n tyd van die jaar wanneer daar, metfrekwensie, oortollige water en waar 'n vinnige verhitting van die grond verlang word (Februarie - Maart), en hierdie effek is wenslik. Die smal heining (1m) – waar die totale snit nooit gemaak word nie – en waar die riete met gekruiste riete in die helfte vasgeklem en met draad (van die strooibaaltipe) vasgemaak word. Hulle is permanente heinings, redelik deurlaatbaar en redelik elasties. Word wyd gebruik in groentetuine in die Saloia-streek; Die dooie heining, gebruik as 'n grondbeskermingsheining, maar moeisaam, en waarin sy voedingskompetisie nul is. Hulle word hoofsaaklik gebruik om die Colares-wingerd te beskerm.
• Druiweheinings : die lande word begrens deur bome (kersiebome, eikebome, populiere) waarop wingerde klim. Sodoende word maksimum nut/beskutting behaal, met wynproduksie en intense sweet in die somer. Baie algemeen in die Braga-streek.
• Vloedheinings: In Lezíria do Tejo grens dit aan slote en bestaan ​​uit wilgers, asbome, populiere en randplantegroei. Hulle beskerm die vleie teen die winde en skep 'n goeie verdediging van die veld teen skade wat deur vloede veroorsaak word. In die Mondego-area verskyn daar, benewens die hoofkompartementering, nog een, bestaande uit osiers (S alix viminalis ), met groot beskermende doeltreffendheid in die somer, wat min spasie in beslag neem en 'n waardevolle produk verskaf, osiers.

Heining met rooierige bladwisselende blaar van Berberis Thumbergii Var. atropurpurea, tuinvan die Calouste Gulbenkian Foundation

Samestelling en struktuur van die heinings

Die samestelling is direk verwant aan die plantspesies wat die skuilinggordyn uitmaak.

Dit word gedefinieer deur grootte (boom of struik ) , tipe vertakking en vorm van die blaredak en loof (immergroen of bladwisselend, volop of yl).

Die struktuur, vir dieselfde samestelling, kan verskil met die posisie van die plante, die rangskikking en die plant patroon.

Die keuse van botaniese spesies, die afstand of plantspasiëring wat gebruik word, is deurslaggewend vir die sukses van 'n heining.

Ons moet die grootte wat die plant sal bereik in gedagte hou, en of dit 'n gesnoeide heining gaan wees of nie, aangesien hierdie faktor deurslaggewend sal wees vir die besluit oor die plantafstand.

Kompartement met lewendige en dooie rietheinings (Arundo donax), Lourinhã

In die ornamentele heinings die Plantafstande hang af van die spesie. Hulle moet nooit kleiner as 40-50 cm wees nie, die algemeenste is 60-80 cm en, in die geval van groot plante, 100-120 cm.

Om 'n heining te "toemaak" moet die takke gereeld nuwes gesny word , wat die produksie van lote stimuleer. Sodoende kan jy 'n kompakte heining skep.

As daar plek is en jy 'n kompakte heining wil hê, kan jy kies om 'n dubbele ry (kraaivoete) wat nie pas nie, te plant wat 'n dikker heining sal skep. wyd en met 'n sterk teenwoordigheid.

Hedgeflorida met escalonia

Ons kan kies vir blomheinings (bv. Escalonia sp , Hibiscus rosasinensis ); van blare met rooierige kleure (bv. Berberis thumbergii var. atropurpurea of gryserige kleure (bv. Teucrium fruticans ); van bladwisselende blare (bv. Punica granatum , Spiraea cantoniensis , Berberis thumbergii var. atropurpurea ); immergroen (bv. Buxus sempervirens , Ligustrum japonicum , Myrtus communis, < , 16>Rhamnus alaternus , Phyllirea latifolia ).

Sien ook: Paardebloem, 'n gesondheidsvriendelike plant

Foto's: Ana Luísa Soares en Nuno Lecoq

Met Nuno Lecoq