Οι νέες ποικιλίες μελιτζάνας εκτιμώνται όλο και περισσότερο, ιδίως από τους σεφ.

Φρούτα

Παρουσίαση

Κοινά ονόματα: Μελιτζάνα, μελιτζάνα, μελιτζάνα του Πάσχα, μελιτζάνα του κήπου.

Επιστημονική ονομασία: Solanum melongena ή Solanum melongena White var.

Πηγή: Ινδία, Βιρμανία, Σρι Λάνκα, Μπαγκλαντές.

Οικογένεια: Solanaceae .

Χαρακτηριστικά: Ποώδες φυτό με θαμνώδη δομή, όρθιο, ημίαιμο, κυλινδρικό στέλεχος που μπορεί να φτάσει το 1,5 m. Κάθετη ρίζα με βάθος 50-140 cm.

Επικονίαση: Τα άνθη είναι μοναχικά βιολετί και η γονιμοποίηση γίνεται με άνθη του ίδιου φυτού, αν και η σταυρογονιμοποίηση με έντομα είναι σημαντική.

Ιστορικά γεγονότα/περίεργα: Οι νέες ποικιλίες λευκής μελιτζάνας προέκυψαν από διασταυρώσεις υφιστάμενων πορφυρών ποικιλιών, προσπαθώντας να βελτιώσουν ορισμένα εμπορικά στοιχεία (π.χ. πικράδα), αλλά οι λευκές μελιτζάνες καλλιεργούνταν ήδη από την αρχαιότητα στην Ινδία και στη συνέχεια εξαπλώθηκαν στην υπόλοιπη Ασία. Στην Ευρώπη (Αγγλία), οι πρώτες λευκές ποικιλίες έφτασαν το 1500 και είχαν σχήμα αυγού με 4-5 εκ.μήκος, ίσως γι' αυτό οι Άγγλοι ονόμασαν τις μελιτζάνες μελιτζάνα και τις θεωρούσαν καλλωπιστικά φυτά. οι μελιτζάνες έφτασαν στην Ιβηρική Χερσόνησο τον 10ο αιώνα, μέσω των Αράβων, οι οποίοι τις έφεραν από την Αίγυπτο και τις διέδωσαν στην υπόλοιπη Ευρώπη τον 14ο-16ο αιώνα. Μόλις τον 17ο αιώνα το φρούτο αυτό άρχισε να αποκτά μεγαλύτερη σημασία λόγω τηςΟι Ισπανοί εξερευνητές την μετέφεραν στην Αμερική και χρησιμοποιήθηκε σχεδόν πάντα ως καλλωπιστικό φυτό μέχρι τον 20ό αιώνα. Οι νέες ποικιλίες μελιτζάνας εκτιμώνται όλο και περισσότερο, ιδίως από τους σεφ, επειδή η σάρκα της είναι πιο τρυφερή και λιγότερο πικρή από την πορφυρή ποικιλία.

Βιολογικός κύκλος: Ετήσια, από 125-200 ημέρες.

Πιο διαδεδομένες ποικιλίες: Υπάρχουν κυλινδρικές, μακρόστενες (μακρόστενες) ή στρογγυλές (ωοειδείς) ποικιλίες, με λείο δέρμα.

- Μακριές και κυλινδρικές ποικιλίες: "Eggplant White", "Swan", "Clear", "Cloud nine", "Crescent Moon", "Bianca de Imola" "Little Spooky", "Pelican F1", "Ping Pong F1", "Bibo F1", "Iceberg", "Clear night", "Bergonha Branca", "Taste of Mushroom", "Casper".

- Στρογγυλό ή οβάλ: "Egg Plant", "Bambi F1", "Stork", "White Egg", "Easter Egg", "Lao White", "Panda", "Rosa Blanca".

Μέρος που χρησιμοποιείται: Ο καρπός, ο οποίος μπορεί να ζυγίζει 70-300 γραμμάρια, είναι γενικά λιγότερο πικρός και η σάρκα είναι ζουμερή με λιγότερους σπόρους. Μερικοί λένε ότι έχει γεύση σαν μανιτάρια, αλλά η φλούδα είναι πιο σκληρή.

Λουλούδι

Περιβαλλοντικές συνθήκες

Έδαφος: Του αρέσουν τα βαθιά, ελαφρά, χαλαρά εδάφη με αργιλώδη υφή, αμμοαργιλώδη, καλά στραγγιζόμενα και δροσερά με καλό ποσοστό Μ.Ο. (1,5 έως 2%). Το ιδανικό pH είναι 6,0-7,0.

Κλιματική ζώνη: Εύκρατα θερμά, υποτροπικά και τροπικά.

Θερμοκρασίες: Βέλτιστο: 21-25 ºC Ελάχιστο: 15 ºC. Μέγιστο: 45 ºC

Αναπτυξιακές στάσεις: 10 ºC ή 45 ºC.

Θάνατος του φυτού: 50 ºC.

Έκθεση στον ήλιο: Φυτό ουδέτερων ημερών (μικρής ή μεγάλης διάρκειας), με προτιμότερες τις μεγάλες ημέρες με άφθονο ήλιο, χρειάζεται τουλάχιστον επτά ώρες άμεσου ήλιου.

Βέλτιστη σχετική υγρασία: 50-65%.

Βροχοπτώσεις: 600 mm/έτος.

Γονιμοποίηση

Γονιμοποίηση: Εφαρμόστε καλά αποικοδομημένη κοπριά κουνελιών, προβάτων και παπιών και καλό ώριμο κομπόστ.

Πράσινη κοπριά: Ραπίσματα, ρυγχούρα, φασόλια και μηδική.

Διατροφικές απαιτήσεις: 2:1:2 ή 3:1:3 (άζωτο: φώσφορος: κάλιο) + CaO και MgO.

Επίπεδο ζήτησης: Εξαντλητική κουλτούρα.

Τεχνικές καλλιέργειας

Προετοιμασία εδάφους: Σκαλίστε σε βάθος 30 cm, και στη συνέχεια οργώστε μία ή δύο φορές με καλλιεργητή 15 cm μέχρι το έδαφος να γίνει επίπεδο. Τοποθετήστε ένα πλαστικό μανίκι (φυτώριο) για την καταπολέμηση των ζιζανίων (εάν επιλέξετε αυτή τη λύση).

Ημερομηνία φύτευσης/σποράς: Μάρτιος-Μάιος (υπαίθρια).

Τύπος φύτευσης/σποράς: Σε δίσκους σποράς.

Βλάστηση: Χρειάζονται 6-10 ημέρες για να βλαστήσουν. Οι σπόροι συχνά τοποθετούνται σε νερό σε θερμοκρασία 20-22 ºC για δύο ημέρες.

Βλαστική ικανότητα (έτη): 4-6 ετών.

Βάθος: 0,3-1,5 cm.

Χρόνος βλάστησης: 8-10 ημέρες.

Πυξίδα: 0,90-1,0 m μεταξύ των σειρών και 0,40-0,60 m μεταξύ των φυτών στη σειρά.

Μεταμόσχευση: Σε ύψος 12-15 cm και περίπου 4-5 πραγματικά φύλλα ή 40-80 ημέρες μετά τη σπορά.

Περιστροφές: Μετά τον αραβόσιτο, το πράσο, το κρεμμύδι και το σκόρδο. Η καλλιέργεια πρέπει να γίνεται κάθε 4-5 χρόνια.

Ενώσεις: Μαρούλι, φασολάκια, ντομάτες.

Θλίψεις: Σκαλίσματα, ξεχορταριάσματα, πασσάλωμα (ένα απλό κάθετο καλάμι ύψους ενός μέτρου)- εδαφοκάλυψη με άχυρο, υπολείμματα φύλλων ή άλλα υλικά- κλάδεμα του κεντρικού οφθαλμού μόλις το φυτό φτάσει στο τελικό του μέγεθος, για να επιταχυνθεί η ανάπτυξη και να πυκνώσει ο καρπός.

Πότισμα: Με σταγόνες κάθε τρεις ημέρες (250-350 l/m2 /κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης) όταν ο καιρός είναι ξηρός με υψηλές θερμοκρασίες.

Εντομολογία και φυτοπαθολογία

Παράσιτα: Αφίδες, αλευρόμυγα, σκαθάρι των φύλλων, σκαθάρι της πατάτας, σκαθάρι των φύλλων, κόκκινο ακάρεο της αράχνης και νηματώδεις.

Ασθένειες: Μαλάκωμα, φουζάριο, αλτερνάρια, βερτισίλλια, σκληροτίνια, βοτρύτης, γκρίζα σήψη και ιός του αγγουριού ή TMV.

Ατυχήματα: Καύση (θερμοκρασίες άνω των 30 oC) και έντονος ήλιος- όχι πολύ ανθεκτικό στην αλατότητα.

Συγκομιδή και χρήση

Πότε συγκομίζεται: 100-180 ημέρες μετά τη φύτευση, όταν οι καρποί αποκτήσουν τον κατάλληλο όγκο και έντονη φωτεινότητα. Κόβονται με ψαλίδι κλαδέματος και πρέπει να έχουν μίσχο 2,3 cm και τοποθετούνται σε κιβώτια. Από τον Ιούλιο έως τον Οκτώβριο.

Παραγωγή: 2-8 kg/m2 (σε εξωτερικούς χώρους) ή 4-8 kg/φυτό (10-20 καρποί).

Συνθήκες αποθήκευσης: Θερμοκρασία 4-6 ºC σε 90-97% R.H. (10-12 ημέρες). Μπορεί να καταψυχθεί ολόκληρο.

Διατροφική αξία: Περιέχει περισσότερο κάλιο, ασβέστιο, φώσφορο, μαγνήσιο και σίδηρο και πολλές βιταμίνες, όπως η Α, η ομάδα Β και η C.

Εποχή κατανάλωσης: Ιούνιος-Οκτώβριος

Χρήσεις: Στη μαγειρική, σε πολλά πιάτα, είναι πιο γλυκιά με πιο λεπτή σάρκα και απορροφά λιγότερο λίπος, ιδανική για συνταγές φούρνου γεμιστές με κρέας ή τόνο και μαγειρευτά, αλλά η φλούδα της είναι πιο σκληρή από την μωβ "αδελφή" της.

Φαρμακευτικό: Χρησιμοποιείται σε δίαιτες και είναι ιδανικό για τη μείωση της χοληστερόλης. Ο πολτός καταπραΰνει τους ερεθισμούς του δέρματος (φλεγμονές και εγκαύματα) και χρησιμεύει ως αναζωογονητική και ενυδατική μάσκα. Έχει ηρεμιστικές, καρυκευτικές, διουρητικές και καθαρτικές ιδιότητες.

Συμβουλές εμπειρογνωμόνων: Η λευκή μελιτζάνα, η οποία μπορεί να είναι υβριδική (πιο παραγωγική και με καλύτερα χαρακτηριστικά), χρειάζεται περισσότερα θρεπτικά στοιχεία στο έδαφος και έχει μικρότερο κύκλο ζωής, καθώς είναι λιγότερο ανθεκτική στις μεταβολές της θερμοκρασίας, πιο ευάλωτη στις προσβολές από παράσιτα και πιο ευάλωτη στην εμφάνιση ασθενειών. Ωστόσο, αυτές οι λευκές ποικιλίες είναι λιγότερο όξινες και πιο τρυφερές, είναι καλές για τις περισσότερεςσυνταγές μαγειρικής.

Σας άρεσε αυτό το άρθρο; Τότε διαβάστε το περιοδικό μας, εγγραφείτε στο κανάλι Jardins στο Youtube και ακολουθήστε μας στο Facebook, το Instagram και το Pinterest.

Σας άρεσε αυτό το άρθρο;

Διαβάστε λοιπόν το περιοδικό μας, εγγραφείτε στο κανάλι Jardins Youtube και ακολουθήστε μας στο Facebook, το Instagram και το Pinterest.