بهار فرا رسیده است، وقت آن است که باغ خود را برای پذیرایی از روزهای گرم تابستان آماده کنید.

در روزهای تابستان نیز خوب است که یک مکان سایه دار در باغ خود داشته باشید. از این فضاها نهایت استفاده را ببرید!

گاهی اوقات ما باغ ها یا فقط مناطقی از باغ داریم که سایه بیشتری دارند و باید از آن محیط برای کاشت مناسب ترین گونه استفاده کنیم.

سایه نباید به عنوان یک عنصر منفی باغ در نظر گرفته شود، بلکه باید به عنوان فرصتی برای لذت بردن از زیبایی گیاهانی که در این مکان ها بهترین عملکرد را دارند.

شما باید به معیار گیاهان سازگار توجه کنید. بهتر است در سایه باشید و اصرار نکنید که گیاهانی را که آنها آفتاب را ترجیح می دهند قرار دهید.

ما در اینجا هفت درختچه را پیشنهاد می کنیم که می توانید در موقعیت های سایه از آنها استفاده کنید و به دلیل شاخ و برگ، گلدهی یا میوه خود برجسته هستند.

Abutilon megapotamicum (bells)

درختچه ای است که ارتفاع آن به 2 متر می رسد و دارای برگهای ماندگار یا نیمه مقاوم است. و گلهای نارنجی در تابستان و پاییز.

به دلیل اصالت گلهای منفرد و آویزان آن بسیار مورد استفاده قرار می گیرد.

خانواده: Malvaceae

منشا: برزیل

حداقل فاصله کاشت: 0.8 – 1 متر

Aucuba japonica (درخت لورل ژاپنی)

بوته ای است که ارتفاع آن به 2.5 متر می رسد و در خرداد ماه دارای برگ های ماندگار و گل های ارغوانی است.

در گیاهان ماده، گلهای آنبرگ های گسسته میوه های بسیار جذابی (مشابه زیتون) با رنگ قرمز به وجود می آورند که از اکتبر تا دسامبر دوام می آورند (مراقب باشید میوه ها سمی باشند!).

همچنین برای طبیعت زینتی بسیار استفاده می شود. شاخ و برگ آن، رنگ سبز و زرد.

خانواده: Cornaceae

منشاء: چین و ژاپن

حداقل فاصله کاشت: 0.4 – 0.6 متر

Fatsia japonica (fatsia)

درختچه ای است که ارتفاع آن به 1 تا 4 متر می رسد، دارای برگ های ماندگار و گل های سفید و به دنبال آن میوه دهی با توت های سیاه است.

برای برگ های سبز تیره اش، به اندازه بزرگ با برش تیز.

خانواده: Araliaceae

منشا: کره جنوبی و ژاپن

حداقل فاصله کاشت: 1 متر

Camellia japonica (camellia)

درختچه ای است که می تواند به ارتفاع 3 متر برسد، با برگ های ماندگار و گل های سفید، صورتی یا قرمز در پاییز-زمستان.

برای شکوفا شدن گل هایش و به دلیل رنگ سبز روشن برگ هایش بسیار استفاده می شود. به خاکهای اسیدی نیاز دارد.

خانواده: Theaceae

منشا: چین

حداقل فاصله کاشت: 0.8 متر

Kerria japonica (اسفنج ژاپنی)

درختچه ای است که با برگها و گلهای برگریز می تواند به ارتفاع 2 متر برسدزرد در اردیبهشت و خرداد (گاهی ممکن است در شهریور و مهرماه گلدهی دوم داشته باشند).

برای شکوفا شدن گلهای زرد آن که می توانند تک یا دوتایی باشند (گلهای دوتایی جذاب ترند و جذاب ترند) بسیار استفاده می شود. تزئینی هستند، اما ارزش اکولوژیکی زیادی ندارند زیرا اکثر آنها استریل و بدون گرده هستند).

خانواده: Rosaceae

منشا: چین و ژاپن

حداقل فاصله کاشت: 1 متر

Prunus laurocerasus (گیلاس لورل)

بوته ای است که ارتفاع آن به 2.5 متر می رسد و دارای برگهای ماندگار و گلهای سفید در اردیبهشت و خرداد می باشد.

بوته ای تنومند با برگ‌ها سبز تیره بسیار روشن است و اغلب به عنوان پرچین استفاده می‌شود.

وقتی رشد آزاد دارد، گل‌های سفید متعددی دارد که بعداً میوه‌های قرمز رنگی دارد که بعداً به رنگ سیاه مانند یک زیتون کوچک می‌شوند. توجه کنید که آنها سمی هستند!).

خانواده: Rosaceae

منشاء: اروپای جنوب غربی تا آسیای صغیر.

حداقل فاصله کاشت: 1 متر

Viburnum tinus (برگ)

بوته ای است که ارتفاع آن از زمستان تا بهار به 2 تا 3 متر می رسد، با برگ های ماندگار و گل های سفید رنگ.

به دلیل اینکه از فلور پرتغال است و دوره گلدهی بسیار طولانی دارد، بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. این یکی از اولین درختچه هایی است که در یک گل می دهدباغ.

خانواده: Caprifoliaceae

منشا: اروپا

حداقل فاصله کاشت : 0.8 تا 1 متر

عکس ها: Ana Luísa Soares، Nuno Lecoq

With Nuno Lecoq