"Topiary" kelimesinin kökeni Latince - topiarius Babil'in asma bahçeleri zamanına kadar uzandığı düşünülen eski bir sanattır. Sıradan bir çitin en basit budama sanatı olduğu söylenebilir. Daha sonra klasik piramitler ve küreler gelir ve örneğin hayvan şekilleri gibi artan karmaşıklıktaki formlarla devam eder.

Çağlar boyunca budama sanatı

Avrupa'da klasik budama sanatı tarihsel olarak soylular ve din adamlarıyla ilişkilidir; şatolarda, saraylarda ve manastırlarda, yani dehlizlerde görülür. Rönesans 1662 yılında Versailles'daki bahçelerin yaratıcısı André Le Nôtre, Fransız bahçelerinde topiary sanatını güçlü bir şekilde geliştirmiştir. Günümüzde, klasik tekniklere ek olarak, topiary aşağıdaki gibi farklı şekillerde de uygulanmaktadır stuffed Bu teknikte çeşitli malzemelerden yapılmış destekler (kalıplar) kullanılır ve klasik budama sanatı ile elde edilemeyecek şekiller mümkün olur. Farklı çalılar kullanma veya bunları sarmaşıklar, yosunlar ve çeşitli otsu bitkilerle kaplama imkanının yanı sıra, daha fazla renk ve doku çeşitliliği de elde edilir.

Topiary tekniği

Klasik budama tekniği, dikilen bir çalı veya ağacın birkaç yıl sürebilen bir süreçte titizlikle planlanmış bir budama ile istenilen şekle dönüştürülmesinden oluşur. stuffed Her iki teknikte de istenen sonuçları elde etmek için uyulması gereken bazı genel kurallar vardır, örneğin bitkinin hiçbir kısmının doğrudan güneş ışığı almadığından emin olmak gibi,içbükey ve/veya çok derin alanlardan kaçının.

Budama

Budamaya bitki çok gençken başlamak, ona rehberlik etmek ve bu tekniğe yavaş yavaş adapte olması için önemlidir. Budama, dallanmayı teşvik edecek, şeklini daha iyi tanımlayacak ve ona daha fazla fiziksel tutarlılık kazandıracak yoğun bir yapı elde edecektir.

Budama mevsimi

Budama için en ideal zamanlar KIŞ ve başlangıcı yaz Büyüme dönemleri olduğu için ilkbahar ve sonbaharda budama yapmaktan kaçınılmalıdır. Hasta ve bozuk dalların temizlenmesi budaması gerekli olan herhangi bir zamanda yapılabilir. Önemli ölçüde çiçek açan çalılar söz konusu olduğunda, çiçeklerin tadını çıkarmak için budama ideal olarak çiçek tomurcukları oluştuğunda yapılmamalıdır. Teknikte stuffed Büyük topiarylerde, özellikle otsu bitkiler kullanıldığında, genellikle dahili sulama sistemlerinin kurulması gerekir.

Yaygın olarak kullanılan ağaçlar ve çalılar

Şimşir (örn: Buxus sempervirens ), belki de Portekiz'de en çok kullanılan budama bitkisidir, budamaya çok dayanıklıdır, güneşe iyi maruz kalmaya ihtiyaç duyar.

Loureiro ( Laurus nobilis ), kuraklığa dayanıklılığı nedeniyle Akdeniz bölgelerinde çit ve budama işlerinde yaygın olarak kullanılır. Yaprağı yemeklerde kullanılma avantajına sahiptir ve çok aromatiktir.

Tuia ( Thuya sp.), özellikle İngilizler tarafından ayrıntılı şekiller, sütunlar ve piramitler oluşturmak için kullanılan bir kozalaklı ağaçtır. Çok kompakt yapılar oluşturma avantajına sahiptir.

Porsuk ( Taxus baccata ), İngiliz bahçelerinde çok kullanılan, çok koyu yeşil yapraklara sahiptir ve çok kompakttır. Daha serin alanları tercih eder ve sıcak mevsimlerde düzenli sulamaya ihtiyaç duyar.

Ligustrum ( Ligustrum sinensis , Ligustrum ovalifolium , Ligustrum crenata ), şimşir ağacıyla birlikte budama işlerinde, özellikle de kesme çitlerde en yaygın kullanılan bitkilerden biridir. İlkbaharda çok aromatik bir çiçeğe sahip olması büyük bir avantajdır.

Holly ( Ilex aquifolium ), İngiltere'de budama işlerinde çok kullanılan bir bitkidir, çok yavaş büyümesi ve budamayı zorlaştıran agresif dikenli yapraklara sahip olması gibi sorunları vardır, ancak güzelliği bunu telafi eder.

Pythospore (Pittosporum tobira), pitospor çok dayanıklı bir bitkidir ve rüzgar ve hatta deniz havası açısından sert alanlar için idealdir. Cüce pitospor (Pittosporum tobira nana) doğal yuvarlak bir şekle sahip olma avantajına sahiptir.

Budama sanatında kullanılan diğer bitkiler

Selvi ( Cupressus coccinea ), açelya ( Açelya sp.) zeytin ağacı ( Olea europea ), viburno ( Viburnum prunifolium ), mersin ( Mytus communis ) e defne defne ( Prunus laurocerasus ).

Budama için kullanılan tırmanıcılar stuffed

Hanımelleri ( Lonicera japonica ) e Sarmaşık (örn: Hedera helix ).