Aan die einde van die 18de eeu, toe die Spanjaarde Hipólito Ruiz López en José Pavón y Jiménez teruggekeer het van 'n 11-jarige botaniese ekspedisie deur Peru en Chili, het hulle in 1794 die werk " Flora Peruviana e Chilensis” . In hierdie rekord beskryf die twee plantkundiges vir die eerste keer die genus Anguloa, 'n naam wat gegee is ter ere van D. Francisco de Angulo, algemene direkteur van die myne in Peru ten tyde van die ekspedisie en 'n groot bewonderaar van Peruaanse orgideë.

Die Anguloa word hoofsaaklik in noordelike lande van Suid-Amerika (Colombië, Ecuador, Venezuela, Peru en Bolivia) aangetref. Hulle groei op die woudvloer op hoogtes wat 3 000 m kan bereik. Hulle is hoofsaaklik land- of litofitiese plante maar groei soms epifities.

Een van die hoofverskille tussen Lycaste en Anguloa lê in die plantgrootte . Die Anguloa is baie groter met ovaal, vlesige pseudobolle wat 24 cm lank kan word.

Van die basis van die skynbolle groei twee tot vier lansetvormige en gepliseerde blare, wat in 'n volwasse plant, kan een meter lank word

Die blare is bladwisselend en val gewoonlik af wanneer die nuwe skynbolle begin groei. Die blomstingels is, anders as Lycaste en Ida , altyd vertikaal en dra een of, baie selde, twee blomme.

Verbouing

Die vorm van die blom het dieoorsprong van die algemene name waaronder hulle bekend is, "tulp orgidee" of "wieg orgidee". Hulle is bolvormige of ondergloeiende blomme, wat die voorkoms gee dat hulle altyd half gesluit is met die lip versteek binne. Hulle is ook dik, wasagtige blomme wat wit, groenerig kan wees, in verskillende skakerings van geel, pienk tot rooi. Sommige is gestippeld.

Oor die algemeen dra die Anguloa met wit blomme tot ses blomstele per pseudobol. Die kleurvolste kan 12 stingels per pseudobol bereik. Die blomme het 'n intense geur gedurende die dag, wat herinner aan die geur van kaneel. Die blomkolom het vier pollinia en bestuiwing in die natuurlike habitat word gedoen deur bye van die genus Eulaema.

Die verbouing daarvan is baie soortgelyk aan die verbouing van Lycaste , met gematigde temperature en hoë humiditeit. Aangesien dit gewoonlik groter plante is, verloor hulle meer water deur transpirasie en ons moet aandag gee aan water en omgewingsvogtigheid. Klei- of plastiekpotte met ’n goeie basis word gewoonlik gebruik om te keer dat die plant omval en breek. Plastiekpotte hou die substraat langer klam.

Substraatmengsels moet vog goed absorbeer en nooit die wortels heeltemal laat uitdroog nie. ’n Mengsel van drie dele fyn dennebas en een deel perliet is voldoende, maar sommige beveel ook aan om sphagnummos te gebruik.Elke leser sal egter die toestande moet sien waar hy sy plante kweek. Wat nie vergeet moet word nie, is dat die plant natgemaak moet word sodra die substraat begin uitdroog.

Omgewingstoestande

Die Anguloa hulle hou van goeie lig, selfs in die winter. As jy tuis gekweek word, kies die helderste plek. As hulle in 'n kweekhuis is, moet hulle op die hoogste rakke of nader aan die lig geplaas word. Jy moet egter direkte sonlig op die blare vermy.

As jy klein plantjies koop, wat goedkoper is, behou bietjie geduld om te wag vir die blomme wat normaalweg verskyn wanneer die plant reeds 'n paar jaar oud is en 'n paar pseudobolle het volwasse geword .

'n Goeie bewerking en gereelde bemesting is die stappe wat aangedui word om gesonder plante te hê en sodoende vroeë blom te kan hê.

Vir diegene wat dit wil waag. in die verbouing van Lycaste , Ida en Anguloa , raai ek jou aan om te begin met die verskillende basters wat tussen hierdie genres bestaan, die algemeenste is Angulokaste en is minder veeleisend en makliker om te verbou.