'n Vrug met 'n bittersoet en sitrusgeur, ryk aan vitamien C, verskeie minerale en laag in kalorieë.

Besit van Ecuador en Colombia, maar ook van sommige gebiede van buurlande, die lulo of naranjilla ( Solanum quitoense ) is

'n vrug wat toenemend die belangstelling van tuinmaak-entoesiaste wek weens sy eksotiese geur.

Dit is algemeen om die vrugte te koop in hul lande van herkoms en ook in ander lande van Suid- en Sentraal-Amerika, maar dit is nie een van die bes bewaarde vrugte nie, dus is die verkoop daarvan gekonsentreer in klein plaaslike en streeksmarkte.

Dit is onlangs verkoop, bekendgestel in Brasilië, benewens dat dit in private versamelings of botaniese tuine in verskeie streke van die wêreld verbou word.

Verbouing en oes

Die plant is word gewoonlik uit saad voortgeplant en binne 'n jaar of 'n bietjie minder na saai blom die plant en produseer die eerste vrugte!

In Portugal is dit nie baie algemeen om dit te koop te kry nie, maar dit is beter om soek sade in portale en gespesialiseerde bladsye op die internet.

Anders as sommige verwante spesies, het hierdie een die voordeel dat dit nie dorings op die stam en blare het nie, wat aan die een kant hantering vergemaklik, maar dit maak die plant ook meer kwesbaar vir aanvalle deur slakke en slakke, veral in die winter.

Die blare van die plant is aantreklik, met sommigepilositeit en die onderkant met pers strepe. Goed versorg en goed beskut, kan hierdie plant groot vreugde en maklike oeste bring. Dit kan suksesvol in 'n pot of in die grond gekweek word, wat 'n substraat ryk aan humus en kalium benodig.

Die vrugte word gewoonlik geoes wanneer hulle nog 'n bietjie groen is, aangesien dit maklik beskadig word wanneer hulle ryp is. .

Instandhouding

Die aanlegte verg nie veel instandhouding nie, die hooftake wat uitgevoer moet word is uitdunning, om mededinging van mededingende aanlegte te vermy met die lulo, die natmaak en bemesting.

Onkruid moet egter vermy word of baie versigtig wees, aangesien die wortels van hierdie plant nie baie diep is nie. Aangesien dit klein plantjies is, is dit ook maklik om die vrugte te pluk.

Ons kan lulo uit die sade van ons vrugte voortplant en probeer om drie of vier plante in ons tuin te hou, genoeg vir 'n gemiddelde gesin.

Plae en siektes Eienskappe en gebruike

Jong plante is baie kwesbaar vir aanvalle deur sommige plae, soos slakke en slakke, maar ook deur witvlieë. Volwasse plante is, benewens dat hulle kwesbaar is vir die vorige plae, ook kwesbaar vir aalwurms, so hul grootskaalse verbouing bly problematies.

Ander plae wat hulle aanval, veral in droër weer, is die plantluise en die rooi spinnekop. In die lente en somer, dieplantgroei is baie vinnig, maar die plant moet goed beskerm teen die wind en op 'n plek in gedeeltelike skaduwee wees.

As dit in 'n pot gekweek word, het ons die fasiliteit om te verander. die plant na 'n plek wat meer lig in die middel-herfs kry, om die wintermaande beter te weerstaan.

Die plant bereik tussen een meter en een en 'n half meter en produseer baie wit blomme, gewoonlik vanaf die einde van somer. Die vrug is soortgelyk in kleur en grootte aan 'n klein lemoen en staan ​​uit vir sy groenerige binnekant en aangename geur, wat in die middel van die herfs of vroeë winter geoes word.

Dit het 'n bittersoet en sitroengeur, wat gewoonlik verteer word. in die vorm van sappe, ryk aan vitamien C, verskeie minerale en laag in kalorieë. 'n Drankie gebaseer op lulo sap, lulada, word in Colombia voorberei deur lulo sap met water, lemmetjiesap en suiker te meng.

In ander streke word lulo's met sout verteer, voordat hulle heeltemal volwasse is. Enige iemand wat van suur vrugte soos pers en geel passievrugte of pynappel hou, sal beslis van lulos hou. Hoekom nie probeer om hierdie plant te laat groei nie?

Die plant word gewoonlik uit saad voortgeplant, en binne 'n jaar of wat na saai blom die plant en produseer die eerste vrugte!

In Portugal is dit nie baie algemeen om dit te koop te kry nie, die beste ding is om saad te soekop portale en gespesialiseerde bladsye op die internet.

Die vrug is soortgelyk in kleur en grootte aan 'n klein lemoen en staan ​​uit vir sy groenerige binnekant en aangename geur, wat in die middel van die herfs geoes word of vroeë winter.

Dit het 'n bittersoet en sitrusgeur, en word gewoonlik verteer in die vorm van sappe, ryk aan vitamien C, verskeie minerale en min kalorieë.

Het jy van hierdie artikel gehou?

Lees dan ons Tydskrif, teken in op die Jardins YouTube-kanaal en volg ons op Facebook, Instagram en Pinterest.