C. japonica، Augusto Leal de Gouveia Pinto: گلهایی از یک درخت، با رنگهای مختلف: معمولی، قرمز، صورتی روشن و سفید

با دلیل تنوع رنگ گلهای کاملیا، اغلب در یک گیاه آشنا شوید.

Camelliaها متعلق به خانواده Theaceae (از خانواده Teaceae یا Cameliaceae) و در داخل آن به تیره Camellia تعلق دارند.

جنس Camellia

از حدود سیصد گونه تشکیل شده است، که نماینده ترین آنها گیاه چای ( Camellia sinensis ) و گونه های زینتی ( Camellia japonica، Camellia sasanqua و Camellia هستند. reticulata و به میزان کمتری، Camellia saluenensis؛ Camellia chrysantha و Camellia oleifera ).

اما گونه های دیگری نیز برای به دست آوردن یک تعداد در حال رشد از هیبریدهای بین گونه ای استفاده می شوند. .

Camellia japonica ، (tsubaki، در ژاپنی، که به معنی درخت با برگ های براق است) و Camellia sasanqua (sazanka، در ژاپنی) باعث پیدایش بیشتر گونه های زینتی موجود در حال حاضر.

جنس Camellia با داشتن گونه های بوته ای یا درختی با اندازه متوسط، با برگ های متناوب مشخص می شود. چرمی، تیره، براق، با دمبرگ‌های کوتاه، گل‌هایی با کاسه گل پنج‌مرو، مارپیچ و تاج، که گلبرگ‌ها در پایه کمی به هم پیوسته هستند.

همچنین مقاله Reproduction ofکاملیا

C. japonica, Augusto Leal de Gouveia Pinto: رنگ‌بندی معمولی، اما گل سمت چپ دارای نوار قرمز است

رنگ‌های گل کاملیا

گل‌ها با توجه به تنوع کشت شده، رنگ‌های متفاوتی دارند. یا سایه ها: سفید، قرمز، صورتی، رنگی، بنفش یا زرد، با اندازه های متفاوت از کمتر از 5 سانتی متر تا قطر بیش از 12.5 سانتی متر.

گاهی اوقات همان درخت شتر می تواند نمایش داده شود. گل هایی با کاملا سایه های متفاوت ، به عنوان مثال، سفید و دیگران قرمز یا صورتی، و حتی راه راه، راه راه، خالدار، راه راه، مرمر یا رنگارنگ.

دلیل برای تنوع در گل های کاملیا

دو دلیل اساسی پدیده تنوع در گل کاملیا را توجیه می کند: تنوع ژنتیکی و عفونت ویروسی. ظاهر شدن لکه ها، رگه ها، سوراخ شدن یا تغییر رنگ روی گلبرگ ها.

همچنین ببینید: کارخانه پول چینی را کشف کنید

عفونت ویروسی نیز باعث اختلال در قدرت گیاه می شود. اما همچنین درست است که تفاوت‌های ظریف حاصل، گونه‌های بسیار ارزشمندی را فراهم کرده است، مانند کاملیا ژاپنی «Ville de Nantes». روش، از طریق مکانیسم هایی که توضیح آنها بسیار دشوار است و به آنها مربوط می شودتکامل خود گونه است.

شامل شاخه هایی با گل هایی با اشکال و رنگ های مختلف می تواند روی خود گیاه همزیستی داشته باشد.

این شاخه های جهش یافته "ورزشی" نامیده می شوند و ممکن است گاهی اوقات ) از آنها، با روش های رویشی (پیوند)، واریته جدیدی که با خصوصیات کاملاً ثابت در طول سالها کشت می شود.

همچنین مطالعه کنید Camellias: How to prevent and cure ailments

Gouveia pinto: گل با یک راه راه C. japonica ، Augusto Leal de Gouveia Pinto: گل تا حدی قرمز

تنوع ژنتیکی

در جنس Camellia ، حدود سیصد گونه وجود دارد که در معرض هیبریداسیون مداوم قرار گرفته اند. طبیعی یا القایی.

در جنس Camellia ، تعداد کروموزوم های مناسب 30 کروموزوم است که 15 عدد اصلی کروموزوم ها (n) در گامت ها یا سلول های تولید مثلی است. 4> این سلول های تولیدمثلی (سلول های جنسی نر و ماده) که تنها یک مجموعه کروموزوم (n) دارند، هاپلوئید نامیده می شوند.

سلول های زایشی یا گامت ها از سلول های سوماتیکی (2n) منشا می گیرند. تحت فرآیندی به نام گامتوژنز قرار گرفت.

در گامتوژنز، معمولاً یک فرآیند مهم تقسیم سلولی انجام می‌شود که میوز یا کاهش کروموزوم نامیده می‌شود (میوز I و میوز II) که از طریق آن یک سلول سوماتیک (2n) هنگامی که به یک سلولجنسی، منشا چهار سلول هاپلوئید (n) می کند، تعداد کروموزوم های مربوط به یک گونه را نصف می کند، بنابراین یک موجود جدید (2n) از طریق اتحاد آن با یک سلول جنسی دیگر ظاهر می شود.

در گیاه پادشاهی، این مکانیسم وجود دارد. همیشه به این صورت کار نمی کند: گاهی اوقات، کاهش کروموزومی فوق الذکر اتفاق نمی افتد (گامت های کاهش نیافته)، در نتیجه افراد پلی پلوئید (Xn) که بیش از دو مجموعه کروموزوم (ژنوم) دارند، که مکانیسم جدیدی به نام پلی پلوئیدی را تشکیل می دهد.

همچنین مقاله کاملیا: راهنمای مراقبت را مطالعه کنید

پلی پلوئیدی، یعنی وجود بیش از دو ژنوم در یک هسته، که در گیاهان رایج است، یکی از قابل توجه ترین آنها محسوب می شود. فرآیندهای تکاملی در پیدایش و تکامل گیاهان وحشی و کشت شده.

حدود 40 درصد از گونه های گیاهی کشت شده پلی پلوئید هستند که از طریق گامت های احیا نشده یا از طریق تلاقی افراد گونه های مختلف به وجود آمده اند.

از آنجایی که بیشتر گونه ها با خود ناسازگار هستند، طبیعت به گرده افشانی متقابل متوسل می شود، به همین دلیل است که اشکال هیبریدی تریپلوئید، تتراپلوئید، پنتاپلوئید، هگزاپلوئید، هپتاپلوئید و اکتاپلوید خود به خود به وجود می آیند.

شایع ترین اشکال در کاملیا دیپلوئید و تری پلوئید هستند .

همچنین ببینید: ارکیده: چرا هیبرید؟

شناخت این مکانیسم ها در گیاهان زراعی، محققان را بر آن داشته است کهپلی پلوئیدی در جنس کاملیا با استفاده از مواد شیمیایی خاص مانند کلشی سین. از آنجایی که گونه های پلی پلوئید به طور کلی بزرگتر و پربارتر هستند.

این جنبه ها مرتبط هستند و تکنیک ها با موفقیت مورد استفاده قرار گرفته اند، به عنوان مثال، در به دست آوردن گیاهان چای با برگ های بزرگتر (برای افزایش سطح تولید در هکتار)، کاملیاهای زینتی. (افزایش اندازه گل) و کاملیا روغنی (افزایش تولید روغن).