In 1835 het die tuinboumaatskappy Loddiges & Sons , met sy hoofkwartier in Noord-Londen, het vir die eerste keer die orgideë wat as Laelia anceps beskryf sou word, in dieselfde jaar ingevoer deur John Lindley, in die tydskrif Botanical Register.

Passie vir orgideë

Toe hulle in Europa aankom en begin blom, het Laelia anceps 'n sensasie vir hul skoonheid onder destydse plantkundiges en orgideë veroorsaak. Lindley het geskryf dat dit orgideë was wat by enige Cattleya in skoonheid pas.

Nog 'n rekord van 1887, in die Engelse tydskrif Gardeners Chronicle , beskryf die habitat van hierdie spesie soos volg: “Found on the rande van ongerepte woud, groei op die stamme van bome wat aan sterk son en wind blootgestel is en ook aan rotse hang.

In die reënseisoen, van Mei tot Oktober, is die plante deurweek en bly oornag nat.

Soggens waai 'n vars wind van die hoogste pieke af en begin die plante droogmaak, werk wat deur die skroeiende son afgehandel word. Dan is daar nuwe reën.”

Die Laelia anceps is 'n wesenlik Mexikaanse spesie, maar wat ook in Guatemala en Honduras gevind kan word.

Dit groei in die woude van eike-, denne- en koffieplantasies op hoogtes tussen 500 en 2400 meter bo seespieël.

Dit is plante wat bestaan ​​uit langwerpige skynbolle ofovaal, effens afgeplat sywaarts en gespasieer 4-8 cm op die risoom. Elke pseudobol kan een of, meer selde, twee apikale blare hê van ongeveer 15-20 cm lank en 2,5-5 cm breed.

Blommestingels spruit aan die basis van die blare in nuwer pseudobolle en kan tot 1,20 meet. m in lengte. Die blomme, gewoonlik tussen twee en ses per stam, is ongeveer 10 cm lank en wissel in kleur van wit tot verskeie skakerings van pienk tot pers.

Daar is tientalle variëteite met klein verskille, wat hierdie Baie baie maak interessante spesies vir die versamelaar-kultivator.

Verbouing

Hulle word beskou as die maklikste en mees Laelia gewenste deur beide beginners en meer ervare orgidofiele. Hulle is baie bestand, pas aan by wye variasies in temperature, bereik 'n minimum van 8º C of laer in die winter en styg tot meer as 30º C in die somer.

Hulle hou daarvan om op helder plekke te wees en kan sommige ontvang direkte son. Ons moet egter direkte sonlig gedurende die warmste ure vermy.

Gedurende die plant se ontwikkelingsperiode, van Maart tot November, kan ons dit gereeld natmaak met water en kunsmis wat in die waterwater verdun is.

In die piek van die somer kan ons hulle selfs daagliks natmaak. Hulle kan in klei- of plastiekpotte gekweek word, met 'n mengsel wat geskik is vir epifitiese orgideë ofslegs met mediumgrootte dennebas.

Laelia anceps word egter dikwels in houtmandjies gekweek of op growwe kurkplanke gemonteer. Die wortels klou maklik aan die kurkprop. As gevolg van sy weerstand word hierdie spesie dikwels op boomstamme in tuine geplaas.

Variëteite en basters

Benewens die vele variëteite wat in natuurlike habitatte voorkom, Laelia anceps word ook wyd gebruik vir verbastering.

Die eerste baster met hierdie spesie, Laelia Amoena ( L. anceps x L. pumila ), is in 1894 gemaak, maar sedertdien is baie kruisings probeer, beide met ander Laelia , en met feitlik alle Cattleya en basters. Baie moet nog met hierdie spesie gedoen word, aangesien die resultate meestal baie interessante en pragtige monsters is.

Onder die 23 spesies van die genus is daar ander Laelia Meksikane baie soortgelyk aan die anceps en met baie soortgelyke kultivars. Laelia gouldiana, L. furfuraceae en L. superbiens kan ander spesies wees om te kweek.

Die genusnaam Laelia het 'n onsekere oorsprong, maar word vermoedelik uit mitologie afkomstig. Dit was die naam van een van die Vestale Maagde wat buitengewone skoonheid gehad het. Laelia anceps staan ​​ook bekend as die tweesnyde Laelia deur die vorm van die blomstam, spits en sywaarts afgeplat.