In 1835 werd het tuinbouwbedrijf Loddiges & Zonen gevestigd in Noord-Londen, importeerde voor het eerst de orchideeën die zou worden beschreven als Laelia anceps, in hetzelfde jaar, door John Lindley, in het tijdschrift Botanisch register.

Een passie voor orchideeën

Toen ze in Europa aankwamen en begonnen te bloeien, werden de Laelia anceps Lindley schreef dat dit orchideeën waren die qua schoonheid alle Cattleya's evenaarden.

Een ander bericht uit 1887, in het Engelse tijdschrift Tuinders kroniek beschreef de habitat van deze soort: "Gevonden aan de randen van oerwoud, groeiend op boomstammen blootgesteld aan sterke zon en wind en ook hangend op rotsen.

In het regenseizoen, van mei tot oktober, worden de planten doordrenkt en blijven ze 's nachts nat.

s Ochtends waait er een frisse wind vanaf de hoogste toppen en begint de planten te drogen, werk dat wordt afgemaakt door de felle zon. Dan vallen er nieuwe regens".

A Laelia anceps is voornamelijk een Mexicaanse soort, maar komt ook voor in Guatemala en Honduras.

Het groeit in eiken- en dennenbossen en koffieplantages op hoogtes tussen 500 en 2400 meter boven zeeniveau.

Het zijn planten die bestaan uit langwerpige of ovale pseudobollen, die lateraal lichtjes afgeplat zijn en 4-8 cm uit elkaar staan in de wortelstok. Elke pseudobol kan één of, meer zeldzaam, twee apicale bladeren hebben van ongeveer 15-20 cm lang en 2,5-5 cm breed.

De florale stengels barsten aan de basis van de bladeren op de nieuwste pseudobollen en kunnen tot 1,20 m lang worden. De floren, meestal tussen twee en zes per stengel, zijn ongeveer 10 cm lang en variëren in kleur van wit en verschillende tinten roze tot paars.

Er zijn tientallen variëteiten met kleine verschillen, wat deze soort erg interessant maakt voor de kweker-verzamelaar.

Teelt

Het volgende wordt overwogen Laelia Ze zijn zeer resistent, passen zich aan grote temperatuurschommelingen aan en kunnen minimumtemperaturen van 8º C of minder bereiken in de winter en meer dan 30º C in de zomer.

Ze staan graag op lichte plaatsen en kunnen wat direct zonlicht ontvangen. We moeten echter direct zonlicht vermijden tijdens de warmste uren.

Tijdens de ontwikkelingsperiode van de plant, van maart tot november, kan hij regelmatig worden bewaterd met water en meststof verdund in het irrigatiewater.

In de zomer kunnen we ze zelfs dagelijks water geven. Ze kunnen worden gekweekt in potten van klei of plastic, met een mengsel dat geschikt is voor epifytische orchideeën of met alleen middelgrote dennenschors.

De Laelia anceps Ze worden vaak gekweekt in houten manden of op ruwe kurken planken. De wortels klampen zich gemakkelijk vast aan de kurk. Vanwege zijn weerstand wordt deze soort vaak op boomstammen in tuinen geplaatst.

Rassen en hybriden

Naast de vele variëteiten die in natuurlijke habitats voorkomen, is de Laelia anceps worden ook veel gebruikt voor hybridisatie.

De eerste hybride met deze soort, de Laelia Amoena ( L. anceps x L. pumila ), werd gemaakt in 1894, maar sindsdien zijn er veel uitgeprobeerd, zowel met andere Laelia Er zal nog veel meer met deze soort gedaan worden, want de resultaten zijn meestal erg interessant en mooie exemplaren.

Binnen de 23 soorten van het geslacht zijn er andere Laelia Mexicaanse zeer vergelijkbaar met de anceps en met zeer identieke gewassen. De Laelia gouldiana, L. furfuraceae e L. superbiens Er kunnen andere soorten worden gekweekt.

De naam van het geslacht Laelia heeft een onduidelijke oorsprong, maar men vermoedt dat het uit de mythologie komt. Dit was de naam van een van de vestaalse maagden die buitengewoon mooi was. De Laelia anceps staat ook bekend als Laelia Tweesnijdend vanwege de vorm van de bloemsteel, spits en zijdelings afgeplat.