Noong 1837, natuklasan na ang ilang species ng Miltonia , ngunit inilarawan sila bilang kabilang sa ibang genera: M. flavescens ay unang inuri bilang Cyrtochilum flavescens at M. russelliana bilang Oncidium russellianum , na nangyari rin sa iba pang mga species. Gayunpaman, sa pagtanggap ng ispesimen para sa pag-uuri at pag-verify ng mga natatanging katangian nito, nagpasya si John Lindley na magmungkahi ng bagong genus na pinarangalan ang pangalan ng Viscount Milton , isang panginoong Ingles na mahilig sa mga orchid.

Ang genus Miltonia , na ang uri ng species ay Miltonia spectabilis , ngayon ay may humigit-kumulang siyam na species at ilang natural na hybrid, na ipinamamahagi sa ilang estado ng Brazil. Gayunpaman, ito ay mas matindi sa mga bundok sa pagitan ng Rio de Janeiro at São Paulo, lumalaki sa mababang altitude (hanggang sa 1500 m) sa mga kagubatan sa maiinit na lugar na may kaunting liwanag at magandang bentilasyon. Ang mga halaman ay epiphyte at tumatanggap ng maraming kahalumigmigan sa madaling araw at sa gabi, ang mga ugat ay hindi kailanman ganap na natutuyo.

Ang mga halaman

Ang Miltoniopsis Ang ay naiiba sa Miltonia sa pamamagitan ng pagkakaroon ng isang dahon sa bawat pseudobulb; para sa pagkakaroon ng mga pseudobulbs na magkakalapit sa rhizome at para sa pagkakaiba sa kanilang mga column.

Ito ay isang genus na binubuo ng 5 species lamang, na ipinamahagi ngMga bansa sa Timog Amerika tulad ng Colombia, Costa Rica, Ecuador, Panama at Venezuela. Tinatawag din silang Pansy Orchid ( Pansy Orchid sa English) dahil sa pagkakahawig ng malalaking bulaklak nito sa pansy ( Viola sp. ). Ang genus ay nilikha noong 1889 ng French botanist na si Godefroy-Lebeuf na may apat na species na nagmula sa genus Miltonia . Ang pangalang Miltoniopsis ay nangangahulugang “tulad ng Miltonia”. Ang mga tirahan nito ay matatagpuan sa mga dalisdis ng Andes at mga kagubatan sa bundok sa mas matataas na lugar, na mas malamig at mas malilim kaysa sa mga tirahan ng Miltonia .

Paglilinang

Ang paglilinang ng mga ito hindi magiging pinakamadali ang mga halaman, lalo na ang Miltoniopsis , ngunit ito ay wala sa mundong ito. Ang pangunahing kahirapan ay ang mahinang tolerance ng Miltoniopsis sa init. Kung ang halaman ay pinananatiling higit sa 26 degrees ito ay natural na hindi ito mamumulaklak at sa temperatura na higit sa 28 degrees ang halaman ay nagsisimulang mamatay. Kaya, alinman sa mayroon tayong isang malamig, maaliwalas at malilim na lugar upang ilagay ang halaman sa ating pinakamainit na buwan o hindi ito nagkakahalaga ng pakikipagsapalaran sa paglilinang ng genus na ito.

Sa Sa kabilang banda, ang Miltonia ay mas mapagparaya at kayang tiisin ang temperaturang higit sa 32 degrees hangga't pinapanatili nila ang mataas na kahalumigmigan. Dahil ang pinakamababang temperatura Miltonia ay hindi lumalaban sa ibaba 15 degrees; maaaring pumunta ang Miltoniopsis hanggang sampung degrees minimum.

Mahalagang magkaroon ng substrate na nagbibigay-daan sa mahusay na drainage. Ang substrate ay maaaring buuin ng pinaghalong epiphytic orchid, batay sa pine bark at graded coconut fiber. Sa pinaghalong maaari tayong magdagdag ng kaunting sphagnum moss o perlite. Mayroon pa ngang mga nagpapalaki ng Miltoniopsis lamang sa sphagnum moss para panatilihing mas basa ang mga ito at kung hindi ka masyadong magdidilig ay magagawa mo ito.

Miltoniopsis ay hindi masyadong lumalaban sa akumulasyon ng mga asin sa mga ugat. Dapat silang natubigan ng distilled, osmosis o tubig-ulan, at ang substrate ay dapat baguhin taun-taon. Ang mga pagpapabunga ay dapat na dalawang linggo na may mas mahinang dosis kaysa sa inirerekomenda. Ang parehong genre ay maaaring itanim sa maliliit na plorera o mangkok, mas mainam na plastik, upang mas madaling mapanatili ang halumigmig.

Mayroong mga naglilinang ng mga naka-mount na orchid na ito, ngunit kung minsan ang mga halaman ay umaabot sa malalaking sukat, lalo na ang Miltonia , at

ay hindi nagiging praktikal. Mula sa ilang species na ito, daan-daang hybrid ang nilikha at marami sa kanila ay madaling mahanap para ibenta.