در سال 1837، برخی از گونه های Miltonia قبلاً کشف شده بود، اما آنها را به عنوان متعلق به سایر جنس ها توصیف کردند: M. flavescens ابتدا به عنوان Cyrtochilum flavescens و M طبقه بندی شد. russelliana به عنوان Oncidium russellianum ، که برای گونه های دیگر نیز اتفاق افتاده است. با این حال، پس از دریافت نمونه‌ای برای طبقه‌بندی و تأیید ویژگی‌های منحصر به فرد آن، جان لیندلی تصمیم گرفت تا جنس جدیدی را پیشنهاد کند که نام آن به افتخار Viscount Milton ، یک ارباب انگلیسی علاقه‌مند به ارکیده‌ها بود.

جنس Miltonia ، که نوع گونه آن Miltonia spectabilis است، امروزه حدود 9 گونه و برخی هیبریدهای طبیعی دارد که در چندین ایالت برزیل پراکنده شده اند. با این حال، در کوه‌های بین ریودوژانیرو و سائوپائولو شدیدتر است و در ارتفاعات کم (تا 1500 متر) در جنگل‌های مناطق گرم با مقداری نور و تهویه خوب رشد می‌کند. گیاهان اپی فیت هستند و رطوبت زیادی در سپیده دم و شب دریافت می کنند، ریشه ها هرگز کاملاً خشک نمی شوند.

گیاهان

The Miltoniopsis با Miltonia با داشتن یک برگ بر روی هر شبه حباب متفاوت است. به دلیل نزدیکتر بودن پیازهای کاذب به هم در ریزوم و تفاوت در ستون های آنها.

این جنس تنها از 5 گونه تشکیل شده است که توسطکشورهای آمریکای جنوبی مانند کلمبیا، کاستاریکا، اکوادور، پاناما و ونزوئلا. به دلیل شباهت گلهای بزرگشان به پانسی ها ( Viola sp. ) به آنها Pansy Orchids ( Pansy Orchid در انگلیسی) نیز می گویند. این جنس در سال 1889 توسط گیاه شناس فرانسوی گودفروی-لبوف با چهار گونه مشتق شده از جنس Miltonia ایجاد شد. نام Miltoniopsis به معنای "مانند میلتونیا" است. زیستگاه‌های آن در دامنه‌های آند و جنگل‌های کوهستانی در ارتفاعات بالاتر قرار دارد و خنک‌تر و سایه‌تر از زیستگاه‌های Miltonia است.

کشت

کشت اینها گیاهان ساده ترین نخواهند بود، به خصوص Miltoniopsis ، اما هیچ چیز خارج از این دنیا نیست. مشکل اصلی تحمل ضعیف Miltoniopsis به گرما است. اگر گیاه در دمای بالای 26 درجه نگهداری شود بسیار طبیعی است که هرگز گل نمی دهد و در دمای بالای 28 درجه گیاه شروع به از بین رفتن می کند. بنابراین، یا مکانی خنک، مطبوع و سایه دار برای قرار دادن گیاه در گرم ترین ماه های خود داریم یا ارزش آن را ندارد که به کشت این جنس بپردازیم.

در از سوی دیگر، Miltonia تحمل بیشتری دارند و تا زمانی که رطوبت بالایی داشته باشند می توانند دمای بالای 32 درجه را تحمل کنند. از آنجایی که حداقل دماهای Miltonia کمتر از 15 درجه مقاومت نمی کنند. Miltoniopsis می تواند برودحداقل تا ده درجه.

داشتن بستری که امکان زهکشی خوب را فراهم کند، مهم است. بستر را می توان از مخلوطی برای ارکیده های اپی فیت، بر اساس پوست درخت کاج و فیبر نارگیل درجه بندی شده تشکیل داد. به مخلوط می توانیم کمی خزه اسفاگنوم یا پرلیت اضافه کنیم. حتی کسانی هستند که Miltoniopsis را فقط در خزه اسفاگنوم پرورش می دهند تا مرطوب نگه دارند و اگر تمایل به آبیاری زیاد ندارید می توانید این کار را انجام دهید.

Miltoniopsis در برابر تجمع املاح در ریشه مقاومت چندانی ندارد. آنها باید با آب مقطر، اسمز یا باران آبیاری شوند و بستر باید سالانه تعویض شود. لقاح ها باید هر دو هفته یکبار با دوز ضعیف تر از مقدار توصیه شده باشد. هر دو ژانر را می توان در گلدان ها یا کاسه های کوچک، ترجیحا پلاستیکی، پرورش داد تا رطوبت راحت تر حفظ شود.

کسانی هستند که این ارکیده های سوار شده را پرورش می دهند، اما گاهی اوقات گیاهان به اندازه های قابل توجهی می رسند، به خصوص Miltonia و

عملی نمی شود. از این چند گونه صدها هیبرید ایجاد شد و بسیاری از آنها به راحتی برای فروش یافت می شوند.