Tegen 1837 waren sommige soorten Miltonia waren ontdekt, maar werden beschreven als behorend tot andere geslachten: de M. flavescens werd eerst geclassificeerd als Cyrtochilum flavescens en de M. russelliana als Oncidium russellianum Toen John Lindley echter een exemplaar ontving om te classificeren en zijn unieke kenmerken opmerkte, besloot hij een nieuw geslacht voor te stellen, genoemd ter ere van de burggraaf Milton een Engelse lord met een passie voor orchideeën.

Het geslacht Miltonia waarvan de soort Miltonia spectabilis Vandaag de dag heeft het ongeveer negen soorten en een aantal natuurlijke hybriden, verspreid over verschillende Braziliaanse staten. Het groeit echter het meest intensief in de bergen tussen Rio de Janeiro en S. Paulo op lage hoogtes (tot 1500 m) in warme bossen met wat licht en goede beluchting. De planten zijn epifytisch en ontvangen veel vocht bij zonsopgang en 's nachts, nooiten de wortels volledig droog zijn.

De planten

De Miltoniopsis verschillen van Miltonia omdat ze maar één blad aan elke pseudobol hebben; omdat de pseudobollen dichter bij elkaar zitten in de wortelstok en vanwege het verschil in hun kolommen.

Het is een geslacht bestaande uit slechts 5 soorten, verspreid in Zuid-Amerikaanse landen zoals Colombia, Costa Rica, Ecuador, Panama en Venezuela. Ze worden ook wel Amor-perfeito orchidee genoemd ( Viooltje Orchidee in het Engels) vanwege de gelijkenis van de grote bloemen met de viooltjes ( Viola sp. Het geslacht werd in 1889 gecreëerd door de Franse botanicus Godefroy-Lebeuf met vier soorten uit het geslacht Miltonia De naam Miltoniopsis Zijn leefgebieden bevinden zich op de hellingen van de Andes en in hogere bergwouden en zijn koeler en donkerder dan de leefgebieden van de Miltonia .

Teelt

Het kweken van deze planten zal niet gemakkelijk zijn, vooral de Miltoniopsis Het grootste probleem is de lage tolerantie van de lokale bevolking, maar dat is niets bijzonders. Miltoniopsis Als de plant boven de 26 graden wordt gehouden, is het heel normaal dat hij nooit zal bloeien, en bij temperaturen boven de 28 graden begint de plant af te sterven, dus of we hebben een koele, luchtige, schaduwrijke plek om de plant te zetten tijdens onze warmste maanden, of het is niet de moeite waard om ons te wagen aan het kweken van dit geslacht.

Aan de andere kant is de Miltonia zijn toleranter en kunnen temperaturen boven 32 graden verdragen zolang de luchtvochtigheid hoog blijft. Als minimumtemperaturen de Miltonia niet minder dan 15 graden weerstand bieden; aan de andere kant Miltoniopsis kan wel tien graden zijn.

Een substraat dat een goede drainage toelaat is belangrijk. Het substraat kan gemaakt worden van een mengsel voor epifytische orchideeën, op basis van pijnboomschors en grove kokosvezels. Aan het mengsel kunnen we wat sphagnum mos of perliet toevoegen. Sommige mensen kweken zelfs de Miltoniopsis alleen in sphagnum mos om ze vochtiger te houden en als je niet de neiging hebt om te veel water te geven kan dat ook.

De Miltoniopsis Ze zijn niet erg bestand tegen de ophoping van zouten in de wortels. Ze moeten worden bewaterd met gedestilleerd, osmose- of regenwater, we moeten ook het substraat jaarlijks verversen. Bemestingen moeten quizenal zijn met een zwakkere dosis dan aanbevolen. Beide geslachten kunnen worden gekweekt in kleine potten of schalen, bij voorkeur plastic, om de vochtigheid gemakkelijker te houden.

Sommigen kweken deze orchideeën gemonteerd, maar soms bereiken de planten aanzienlijke afmetingen, vooral de Miltonia , e

Van deze paar soorten zijn honderden hybriden gemaakt en veel daarvan zijn gemakkelijk te koop.