In 1837 is sommige spesies van Miltonia reeds ontdek, maar hulle is beskryf as wat aan ander genera behoort: M. flavescens is eers geklassifiseer as Cyrtochilum flavescens en M. russelliana as Oncidium russellianum , wat ook met ander spesies gebeur het. Na ontvangs van 'n monster om sy unieke eienskappe te klassifiseer en te verifieer, het John Lindley egter besluit om 'n nuwe genus voor te stel wie se naam Viscount Milton vereer het, 'n Engelse heer wat passievol is oor orgideë.

Die genus Miltonia , wie se tipe spesie Miltonia spectabilis is, het vandag ongeveer nege spesies en 'n paar natuurlike basters, versprei oor verskeie Brasiliaanse state. Dit is egter meer intens in die berge tussen Rio de Janeiro en São Paulo, en groei op lae hoogtes (tot 1500 m) in woude in warm gebiede met 'n bietjie lig en goeie ventilasie. Die plante is epifiete en ontvang baie vog met dagbreek en snags, die wortels is nooit heeltemal droog nie.

Die plante

Die Miltoniopsis verskil van Miltonia deur 'n enkele blaar op elke pseudobol te hê; omdat die pseudobolle nader aan mekaar in die risoom is en vir die verskil in hul kolomme.

Dit is 'n genus wat bestaan ​​uit slegs 5 spesies, versprei deurSuid-Amerikaanse lande soos Colombia, Costa Rica, Ecuador, Panama en Venezuela. Hulle word ook Pansy Orchid ( Pansy Orchid in Engels) genoem weens die ooreenkoms van hul groot blomme met die Pansy ( Viola sp. ). Die genus is in 1889 deur die Franse plantkundige Godefroy-Lebeuf geskep met vier spesies afkomstig van die genus Miltonia . Die naam Miltoniopsis beteken "soos 'n Miltonia". Sy habitatte is op die hange van die Andes en bergwoude op hoër hoogtes geleë, en is koeler en skaduiger as die habitatte van Miltonia .

Verbouing

Die verbouing van hierdie plante sal nie die maklikste wees nie, veral die Miltoniopsis een, maar dit is niks buite hierdie wêreld nie. Die grootste probleem is die swak verdraagsaamheid van Miltoniopsis vir hitte. As die plant bo 26 grade gehou word, is dit baie natuurlik dat dit nooit sal blom nie en by temperature bo 28 grade begin die plant vrek. Dus, óf ons het 'n koel, lugtige en skaduryke plek om die plant in ons warmste maande te plaas óf dit is nie die moeite werd om die verbouing van hierdie genus aan te durf nie.

Op die ander kant Aan die ander kant is die Miltonia meer verdraagsaam en kan temperature bo 32 grade weerstaan ​​solank hulle hoë humiditeit handhaaf. Aangesien minimum temperature Miltonia nie onder 15 grade weerstaan ​​nie; die Miltoniopsis kan gaantot tien grade minimum.

Dit is belangrik om 'n substraat te hê wat goeie dreinering toelaat. Die substraat kan bestaan ​​uit 'n mengsel vir epifitiese orgideë, gebaseer op dennebas en gegradeerde klappervesel. By die mengsel kan ons 'n bietjie sphagnummos of perliet voeg. Daar is selfs diegene wat die Miltoniopsis net in sphagnummos groei om hulle meer vogtig te hou en as jy nie geneig is om te veel water te gee nie kan jy dit doen.

Miltoniopsis is nie baie bestand teen die ophoping van soute in die wortels nie. Hulle moet natgemaak word met gedistilleerde, osmose of reënwater, en die substraat moet jaarliks ​​verander word. Bevrugtings moet tweeweekliks wees met 'n swakker dosis as wat aanbeveel word. Beide genres kan in klein vase of bakkies, verkieslik plastiek, gekweek word om die humiditeit makliker te handhaaf.

Daar is diegene wat hierdie berede orgideë kweek, maar soms bereik die plante aansienlike groottes, veral die Miltonia , en

word nie prakties nie. Uit hierdie paar spesies is honderde basters geskep en baie van hulle is maklik te koop gevind.