Η εξωτική ομορφιά, οι μοναδικές μορφές και ο συνδυασμός των χρωμάτων τους καθιστούν αυτές τις ορχιδέες, οι οποίες εξακολουθούν να είναι ασυνήθιστες στην αγορά, με μεγάλο ενδιαφέρον για τους ορχιδεολόγους. Το πιο γνωστό είδος είναι μοναδικό σε αυτά τα χαρακτηριστικά και πρέπει να υπάρχει σε κάθε συλλογή.

Το 1838 το γένος Prosthechea προτάθηκε από τους G. B. Knowles και Frederick Westcott στην έκδοση Floral Cabinet 2 όταν περιέγραφαν το Prosthechea glauca Το όνομα προέρχεται από το ελληνικό Prostheke (appendix), με βάση τα εξαρτήματα που υπήρχαν στη στήλη των ειδών που περιέγραψαν. Το γένος "χάθηκε" σε μια σύγχυση ονομάτων και ταξινομήσεων για χρόνια και μόλις το 1998 ο W. E. Higgins ανέκτησε το γένος, με βάση φυλογενετικές και μοριακές μελέτες, ομαδοποιώντας εκ νέου ορισμένα είδη που είχαν προηγουμένως ταξινομηθεί ως Anacheilium, Encyclia e Epidendrum, μεταξύ άλλων.

Αυτή η ορχιδέα είναι ενδημική της αμερικανικής ηπείρου και μπορεί να βρεθεί στη Φλόριντα, το Μεξικό και τις χώρες της Νότιας Αμερικής με τροπικό κλίμα. Είναι μια επιφυτική ορχιδέα, η οποία αναπτύσσεται σε κορμούς και κλαδιά δέντρων για στήριξη και επίσης περιστασιακά σε βραχώδεις ορεινούς όγκους. Αποτελείται από φυλλοειδείς ψευδοβλάστες ελαφρώς πεπλατυσμένους πλευρικά με ένα έως τρία λεπτά πράσινα φύλλα.οι ταξιανθίες εκφύονται από το ανώτερο τμήμα του βολβού που προστατεύεται από ένα βράκτιο. Ο ανθικός μίσχος είναι μακρύς και όρθιος και μπορεί να έχει ποικίλο αριθμό μικρών ή μεσαίων λουλουδιών. Πολλά είδη του γένους αυτού έχουν μη-ανασπώμενα άνθη (το άνθος δεν υφίσταται τη συνήθη περιστροφή προκειμένου να τοποθετηθεί το χείλος στο κατώτερο τμήμα του άνθους).

Καλλιέργεια

Τα φυτά αυτά είναι σχετικά εύκολα στην καλλιέργειά τους και μπορούν να καλλιεργηθούν σε ένα θερμό, εύκρατο θερμοκήπιο ή σε οποιοδήποτε σπίτι, κοντά σε ένα παράθυρο. Στη χώρα μας είναι "φυτά εσωτερικού χώρου" επειδή δεν θα επιβίωναν στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και τους παγετούς που χαρακτηρίζουν τους χειμώνες μας. Μπορούν να καλλιεργηθούν τοποθετημένα πάνω σε φελλό ή σε μικρές πλαστικές ή πήλινες γλάστρες με πορώδες υπόστρωμα (εγώ συνήθως χρησιμοποιώφλοιός πεύκου αναμεμειγμένος με ίνες καρύδας και λέκα), με καλή αποστράγγιση, ώστε να διατηρείται το φυτό υγρό χωρίς να διαβρέχεται.

Οι ρίζες του Prosthechea Είναι καλυμμένες με μαλλί και δεν πρέπει να είναι μόνιμα υγρές γιατί μπορεί να σαπίσουν. Το φυτό πρέπει να ποτίζεται μόνο όταν οι ρίζες έχουν μια υπόλευκη απόχρωση, αν είναι πράσινες είναι επειδή είναι ακόμα υγρές. Δεν συνιστάται η χρήση ενός πιάτου στη γλάστρα ή στο δοχείο, καθώς οι ρίζες δεν πρέπει να έρχονται σε επαφή με το νερό για πολύ ώρα. Κατά το πότισμα, το νερό πρέπει να στραγγίζει εντελώς,αφήνοντας τις ρίζες υγρές και ποτισμένες για λίγες ημέρες. Στην κανονική αγορά ορχιδέας δεν είναι πολύ συνηθισμένο να βρίσκει κανείς Prosthechea και μερικές φορές κάποιες εμφανίζονται αλλά εξακολουθούν να ταξινομούνται ως Encyclia Σε εκθέσεις ορχιδέας με διεθνείς πωλητές θα βρείτε αρκετά είδη και μερικά υβρίδια. Prosthechea vespa, Prosthechea vitellina, Prosthechea trulla e Prosthechea fragans, μεταξύ άλλων, θα είναι σχετικά εύκολο να βρεθούν, όπως και το πιο γνωστό από όλα, το Prosthechea cochleata.

Ορόσημα

Η ορχιδέα του κελύφους ή η ορχιδέα του χταποδιού είναι τα δύο κοινά ονόματα για την Prosthechea cochleata με τον τρόπο που το χείλος του μιμείται το σχήμα ενός κοχυλιού και, διατηρώντας μια όρθια θέση (μη αναγεννημένο λουλούδι) με τα πέταλα και τα σέπαλα μακρύτερα και κυρτωμένα σαν περιτυλιγμένες κορδέλες, μιμείται στα μάτια μας, τα πλοκάμια ενός χταποδιού. Τα πέταλα και τα σέπαλα έχουν ένα πρασινωπό κρεμ χρώμα, αλλά το χείλος παρουσιάζει διάφορες αποχρώσεις του μωβ, που φτάνουν σχεδόν στο μαύρο με φλέβεςΕίναι η ορχιδέα που μπορώ να πω ότι είναι η αγαπημένη μου και ακόμα θυμάμαι ότι ήμουν εντελώς γοητευμένη από αυτήν όταν είδα για πρώτη φορά ένα ανθισμένο φυτό.

Αυτό το πάθος έχει κρατήσει μέχρι σήμερα και αυτή ήταν η ορχιδέα που επέλεξα για το εξώφυλλο του πρώτου μου βιβλίου "Care and Advice for Growing Your Orchids". Πρόκειται για μια ορχιδέα που αποτέλεσε και ιστορικό ορόσημο, καθώς ήταν η πρώτη επιφυτική ορχιδέα που καλλιεργήθηκε στην Ευρώπη, στον Βοτανικό Κήπο του Kew, στο Λονδίνο, το μακρινό έτος 1787. Η εξωτική ομορφιά της και η παράξενη και χαρακτηριστική εμφάνιση τουάλλες ορχιδέες, ο ασυνήθιστος συνδυασμός των χρωμάτων της, τόσο στην πιο κοινή μορφή όσο και στα φυτά alba και τα υβρίδια τους, η ευκολία στην καλλιέργεια και η γενναιοδωρία των λουλουδιών της που εμφανίζονται όλο το χρόνο και διαρκούν για μήνες, την καθιστούν πρώτη επιλογή για όσους αναζητούν μια διαφορετική ορχιδέα ή για όσους θέλουν να ξεκινήσουν με το είδος. Αυτή η ορχιδέα θα είναι μια παρουσίααπαραίτητο για κάθε συλλογή.

Φωτογραφίες: José Santos

Σας άρεσε αυτό το άρθρο;

Διαβάστε λοιπόν το περιοδικό μας, εγγραφείτε στο κανάλι Jardins Youtube και ακολουθήστε μας στο Facebook, το Instagram και το Pinterest.