Wróżki to magiczne stworzenia o cechach antropomorficznych, które zgodnie ze swoją wolą mogą być niewidzialne lub widzialne i żyją w lasach, borach i na łąkach.

Chociaż wróżki mają bardzo starożytne pochodzenie, stały się bardzo popularne w Europie począwszy od okresu wiktoriańskiego.

Pochodzenie wróżek

Niektórzy autorzy twierdzą, że wróżki mogły wywodzić się z wierzeń religijnych, które zniknęły lub zostały zmienione w średniowieczu, po przyjęciu chrześcijaństwa jako oficjalnej religii, od 380 roku, z rozkazu rzymskiego cesarza Teodozjusza I.

Nimfy źródeł i cieków wodnych lub te, które chroniły drzewa, zostały zapomniane. Dęby straciły swoje susze, jesiony, melie, a w górach nie wędrują już oriady. Naiady, które chroniły słodkowodne strumienie; aury, które rządziły bryzami i hesperydami; nimfy zmierzchu, które strzegły złotych pomponów, zniknęły.

Zobacz też: Rośliny od A do Z: Fatsia japonica

W XIX wieku rewolucja przemysłowa i późniejsze zmiany społeczne i gospodarcze doprowadziły do coraz większej utraty tradycyjnej wiedzy etnobiologicznej, której początki sięgają zarania historii Europy oraz mitów i legend kultur germańskich, celtyckich i grecko-rzymskich.

W Wielkiej Brytanii dobrze znane Bractwo Prerafaelitów miało swoją genezę (1848) w kulturowej reakcji przeciwko konsekwencjom industrializacji. Bractwo to dążyło do powrotu do natury jako inspirującej matrycy sztuki.

Zobacz też: Sroka

Możliwe, że rosnące zainteresowanie wróżkami również było tego częścią desideratum powrotu do utopijnego świata zaludnionego przez magiczne istoty, pełnego kolorów, których wszechobecność kontrastowała z szarym światem oferowanym przez miasta, w którym natura była ledwo obecna.

Wróżki i sztuka

Literatura, malarstwo, opera i balet to sztuki, w których wróżki znalazły sprzyjające środowisko.

Są one obecne w niektórych arcydziełach sztuki europejskiej, takich jak, Sen nocy letniej (1595-96) Williama Szekspira (1564-1616), zaadaptowany do opery przez Henry'ego Purcella (1659-1695), jako Królowa wróżek (1692) lub Balet Dziadek do orzechów (1892), z Cukrowa wróżka Piotra Iljicza Czajkowskiego (1840-1893).

Pierwsze zdjęcie wróżek z Cottingley zrobione w 1917 r.

Tajemnica słynnych wróżek z Cottingley

Na początku lat dwudziestych XX wieku angielska publiczność została skonfrontowana z zestawem pięciu obrazów, w których młoda dziewczyna wchodzi w interakcję z wróżkami ( Wróżki z Cottingley Zdjęcia te miały udowodnić istnienie tych legendarnych istot i zostały przyjęte z dużym sceptycyzmem.

Zostały one wykorzystane przez Sir Arthura Conan Doyle'a (1859-1930), znanego pisarza, który stworzył detektywa Sherlocka Holmesa, do zilustrowania artykułu o wróżkach, który napisał do świątecznego wydania czasopisma Strand Magazine Renomowani fotografowie przeanalizowali je i uznali za autentyczne, co zwiększyło zainteresowanie nimi.

Debata nad autentycznością zdjęć trwała przez dziesięciolecia. Zagadka została rozwiązana na początku lat 80-tych, kiedy badanie naukowe dowiodło, że wiara w ich autentyczność była bezpodstawna. Sprawa ta dała początek francusko-amerykańskiemu filmowi Bajka: prawdziwa historia który miał swoją premierę w 1997 roku.

Wróżki i złote rybki są powszechnymi postaciami w legendach i opowieściach ludowych, w których nagradzają sprawiedliwych i życzliwych

Kwiatowe wróżki

W 1923 roku angielska ilustratorka Cicely Mary Barker (1895-1973) opublikowała niezwykłe dzieło Kwiatowe wróżki (Od tego czasu przyczyniła się do pobudzenia wyobraźni pokoleń dzieci i dorosłych.

Naukowa dokładność botanicznych ilustracji i delikatny urok wróżek stworzonych przez Cicely Mary są inspiracją dla wszystkich, którzy szukają ich w zakątkach ogrodów i lasów.

The Bajki skompilowane przez braci Grimm [Jacoba, 1785-1863 i Wilhelma, 1786-1859] i Hansa Christiana Andersena (1805-1875) przyczyniły się do popularyzacji tych fantastycznych istot, a ostatnio południowoafrykański J.R.R. Tolkien (18921973), autor m.in. Władca Pierścieni czy Szkot J.M. Barrie (1860-1937), który stworzył Piotruś Pan Autorzy ci zaludniali swoje dzieła wróżkami i innymi istotami o niezwykłych nadprzyrodzonych mocach.

Portugalska tradycja ludowa obejmuje również bajki, takie jak Satynowy pantofel e Brzydkie, które staje się ładne zebrane przez Teófilo Bragę (1843-1924), w Tradycyjne portugalskie opowieści ludowe (1883), a w naszej współczesnej kulturze wróżki są nadal spotykane z dziećmi, na przykład wróżka zębuszka, która zbiera mleczne zęby, umieszczane pod poduszką, i wymienia je na złotą monetę.

W ogrodach i ogrodach warzywnych często można znaleźć rzeźby wróżek. Te pokazy przypominają nam, że są to miejsca, w których magia i fantazja łatwiej się manifestują, pogłębiają i wzmacniają.

Aby zobaczyć oryginalne ilustracje różnych kwiatowych wróżek stworzonych przez Cicely Mary Barker w 1923 roku: Tutaj

Jeśli spodobał Ci się ten artykuł, przeczytaj nasz Magazyn, subskrybuj kanał Jardins na Youtube i śledź nas na Facebooku, Instagramie i Pintereście.

---