Δέντρο του δράκου: το δέντρο του αίματος του δράκου
Πίνακας περιεχομένων
Το όνομά του προέρχεται από την ελληνική λέξη "δρακάιανο" που σημαίνει δράκος, καθώς λέγεται ότι ο κόκκινος χυμός του ήταν το αίμα του δράκου. Ήταν ήδη γνωστό στους αρχαίους Έλληνες, Ρωμαίους και Άραβες που του απέδιδαν φαρμακευτικές ιδιότητες και το χρησιμοποιούσαν σε μαγικές και αλχημικές τελετές.
Κατά τον Μεσαίωνα, το φυτό ήταν ευρέως διαδεδομένο και εκτιμημένο για διάφορους σκοπούς, όχι μόνο για ιατρικούς και μαγικούς, αλλά και για τη ζωγραφική και το βερνίκι. Για πολλά χρόνια, το μυστικό σχετικά με την προέλευσή του κρατήθηκε, οδηγώντας τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι ήταν πραγματικά αίμα δράκου και έτσι να απολαμβάνουν καλύτερα τα οφέλη και τις θεραπείες του. Στον γνωστό πίνακα του Ιερώνυμου Μπος "Ο κήπος των απολαύσεων", το δέντρο πουπου βρίσκεται στο αριστερό πάνελ είναι ένα δέντρο δράκων.
Δείτε επίσης: Τα πολύχρωμα και μακράς διάρκειας άνθη του ιβίσκουΒιότοπος
Στα Κανάρια Νησιά από όπου προέρχεται, θεωρείται ακόμη και σήμερα ιερό δέντρο, επειδή ήταν το επιλεγμένο μέρος για θρησκευτικές συναντήσεις παγανιστικής προέλευσης. Στην Τενερίφη, σε ένα μέρος που ονομάζεται Icod de los Vinos, υπάρχει πιθανώς το παλαιότερο δέντρο δράκου στον κόσμο, αν και είναι δύσκολο να προσδιοριστεί η ηλικία του.
Στις Αζόρες, όπου θεωρείται απειλούμενο και προστατευόμενο είδος, υπάρχουν επίσης πολύ ηλικιωμένα δέντρα Δράκου. Εκτιμώνται πολύ ως καλλωπιστικό δέντρο σε δημόσιους και ιδιωτικούς κήπους. Ο βιότοπός τους έχει καταστραφεί για γεωργικούς και αστικούς λόγους.
Δείτε επίσης: Γνωρίστε την Tillandsia capitataΣτο νησί Pico, στο Μουσείο Οίνου στη Madalena, υπάρχει ακόμη και ένα άλσος με εκατοντάδες δρακόδεντρα. Ο φυσικός του βιότοπος είναι η Μακαρονησία, αλλά μπορεί επίσης να βρεθεί στις παράκτιες περιοχές του Μαρόκου και του Πράσινου Ακρωτηρίου, ιδίως στο νησί São Nicolau, καθώς είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δέντρα του νησιού αυτού.
Στην ηπειρωτική Πορτογαλία υπάρχουν επίσης μερικά: δύο στο Βοτανικό Κήπο του Πανεπιστημίου της Λισαβόνας, δύο στο Βοτανικό Κήπο της Ajuda, ένα από τα οποία η ηλικία του είναι άγνωστη, αλλά πιστεύεται ότι υπήρχε πριν από την κατασκευή του κήπου το 1768, ενώ το ίδιο δέντρο δράκος είναι το δέντρο που απεικονίζεται στο λογότυπο του κήπου.
Υπάρχουν επίσης εμπορικές φυτείες στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, όπου έχει προσαρμοστεί καλά στο κλίμα.
Βοτανική περιγραφή
Έχει τραχύ, στιβαρό κορμό, κατασκευασμένο από ινώδες υλικό, απλά, δερματώδη φύλλα, γκριζοπράσινα και κοκκινωπά στη βάση, μακριά, άτριχη και δίφυλλη ταξιανθία, αρωματικά λευκοπράσινα άνθη, αποτελούμενα από έξι κομμάτια ενωμένα στη βάση. Ο καρπός είναι ένα σφαιρικό μούρο μεγέθους 14-17 mm, πορτοκαλί όταν είναι ώριμο.
Ο χυμός σχηματίζει μια κόκκινη αιματοβαμμένη ημιδιαφανή ρητίνη όταν εκτίθεται στον αέρα, σχηματίζοντας μια ουσία που μοιάζει με πάστα και πουλιόταν σε υψηλή τιμή στην Ευρώπη ως αίμα δράκου. Χρησιμοποιήθηκε στη φαρμακολογία με την ονομασία sanguis draconis και αποτελούσε σημαντικό εξαγωγικό προϊόν των Καναρίων Νήσων.
Φαρμακευτικές χρήσεις
Αν και δεν χρησιμοποιείται πολύ ως φαρμακευτικό φυτό σήμερα, το δέντρο του δράκου θεωρούνταν στην αρχαιότητα πανάκεια για όλες τις παθήσεις, από αναπνευστικά προβλήματα μέχρι γαστρεντερικά προβλήματα, διάρροια, έλκη στο στόμα, στο στομάχι και στα έντερα, δυσεντερία, πηκτικό του αίματος, χρήσιμο σε εσωτερικές και εξωτερικές πληγές, πόνους εμμήνου ρύσεως και επίσης ως ουλικό ή για τη θεραπεία τωνΧρησιμοποιείται επίσης για την παρασκευή βερνικιού, ειδικά για βιολιά, σε χρώματα για πίνακες ζωγραφικής, και μερικές σπηλαιογραφίες πιστεύεται ότι έχουν σχεδιαστεί με χυμό δέντρου δράκου. Θεωρείται ότι ήταν το πρώτο κόκκινο που χρησιμοποιήθηκε στην αρχαία ελληνική ζωγραφική, ακριβώς για να αναπαραστήσει το αίμα.
Στον κήπο
Είναι ένα φυτό που χρησιμοποιείται ευρέως στους κήπους λόγω της μεγάλης ανθεκτικότητάς του στις ασθένειες και τα παράσιτα, δεν είναι πολύ απαιτητικό όσον αφορά τον τύπο του εδάφους και πολύ χαμηλή κατανάλωση νερού επειδή έχει την ικανότητα να συσσωρεύει νερό στη βάση των φύλλων, είναι σημαντικό όμως το έδαφος να είναι πολύ καλά στραγγιζόμενο, είναι πολύ αργά αναπτυσσόμενο, χρειάζεται περίπου 10 χρόνια για να φτάσει σε ύψος 2 μέτρων. Μπορεί επίσης ναΤης αρέσει ο πολύς ήλιος αλλά ανέχεται και λίγη σκιά. Μπορεί επίσης να μεταφυτευτεί σε οποιαδήποτε ηλικία χωρίς προβλήματα.