Jego nazwa pochodzi od greckiego słowa "drakaiano", które oznacza smoka, ponieważ mówiono, że jego czerwony sok jest smoczą krwią. Był już znany starożytnym Grekom, Rzymianom i Arabom, którzy przypisywali mu właściwości lecznicze i używali go w rytuałach magicznych i alchemicznych.

W średniowieczu roślina ta była powszechnie sprzedawana i doceniana do różnych celów, nie tylko leczniczych i magicznych, ale także do malowania i lakierowania. Przez wiele lat utrzymywano tajemnicę o jej pochodzeniu, co doprowadziło ludzi do przekonania, że jest to naprawdę smocza krew, a tym samym do lepszego korzystania z jej zalet i lekarstw. Na znanym obrazie Hieronima Bosha "Ogród rozkoszy" drzewo, którew lewym panelu znajduje się smocze drzewo.

Siedlisko

Na Wyspach Kanaryjskich, skąd pochodzi, do dziś uważane jest za święte drzewo, ponieważ było miejscem spotkań religijnych o pogańskim pochodzeniu. Na Teneryfie, w miejscu zwanym Icod de los Vinos, znajduje się prawdopodobnie najstarsze smocze drzewo na świecie, choć trudno jest określić jego wiek.

Na Azorach, gdzie jest uważany za gatunek zagrożony i chroniony, występują również bardzo stare smocze drzewa. Są one bardzo cenione jako drzewa ozdobne w ogrodach publicznych i prywatnych. Ich siedlisko zostało zniszczone z powodów rolniczych i miejskich.

Na wyspie Pico, w Muzeum Wina w Madalena, znajduje się nawet gaj stuletnich smoczych drzew. Jego naturalnym siedliskiem jest Makaronezja, ale można go również znaleźć na obszarach przybrzeżnych Maroka i Wysp Zielonego Przylądka, zwłaszcza na wyspie São Nicolau, będąc jednym z najbardziej charakterystycznych drzew tej wyspy.

W Portugalii kontynentalnej również znajdują się takie drzewa: dwa w Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu Lizbońskiego, dwa w Ogrodzie Botanicznym Ajuda, jedno z nich, którego wiek jest nieznany, ale uważa się, że istniało zanim ogród został tam zbudowany w 1768 roku, to samo smocze drzewo jest drzewem reprezentowanym w logo ogrodu.

Istnieją również komercyjne plantacje w Melbourne w Australii, gdzie dobrze przystosowała się do klimatu.

Opis botaniczny

Ma szorstki, mocny pień, wykonany z włóknistego materiału, proste, skórzaste liście, szaro-zielone i czerwonawe u podstawy, długi, nagi i dwubiegunowy kwiatostan, pachnące biało-zielone kwiaty, składające się z sześciu części połączonych u podstawy. Owocem jest kulista jagoda o wymiarach 14-17 mm, pomarańczowa, gdy jest dojrzała.

Sok tworzy krwistoczerwoną, półprzezroczystą żywicę pod wpływem powietrza, tworząc substancję podobną do pasty, która była sprzedawana po wysokiej cenie w Europie jako smocza krew. Była używana w farmakologii pod nazwą sanguis draconis i była ważnym produktem eksportowym z Wysp Kanaryjskich.

Zastosowania lecznicze

Choć obecnie nie jest zbyt często wykorzystywany jako roślina lecznicza, w czasach starożytnych smocze drzewo było uważane za panaceum na wszystkie dolegliwości, od problemów oddechowych po problemy żołądkowo-jelitowe, biegunkę, wrzody jamy ustnej, żołądka i jelit, czerwonkę, koagulant krwi, przydatny w ranach wewnętrznych i zewnętrznych, bólach menstruacyjnych, a także jako środek bliznowaciejący lub leczący.Używa się go również do produkcji lakierów, zwłaszcza do skrzypiec, farb do malowania obrazów, a niektóre malowidła jaskiniowe są nawet uważane za narysowane smoczym sokiem. Uważa się, że była to pierwsza czerwień użyta w starożytnych greckich obrazach, właśnie do przedstawienia krwi

W ogrodzie

Jest to roślina szeroko stosowana w ogrodach ze względu na wysoką odporność na choroby i szkodniki, niezbyt wymagająca pod względem rodzaju gleby i bardzo niskie zużycie wody, ponieważ ma zdolność gromadzenia wody u podstawy liści, ważne jest jednak, aby gleba była bardzo dobrze osuszona, rośnie bardzo wolno, potrzebując około 10 lat, aby osiągnąć 2 metry wysokości. Może równieżLubi dużo słońca, ale toleruje również trochę cienia. Może być również przesadzana w każdym wieku bez żadnych problemów.