Diğer faydalarının yanı sıra, kilo vermeye yardımcı olan ve yaşlanmayı yavaşlatan bir meyvedir. Fasulyenin tadı guavadan ananasa kadar değişir

Fasulye bitkisi (Acca sellowiana) Güney Amerika'nın ılıman ve subtropikal bölgelerine özgü, yaprak dökmeyen bir çalı veya ağaçtır. Yaprak dökmeyen kabuklu ve beyaz veya açık sarı etli meyvesi feijoa, guava veya ananas olarak bilinir.

Guava ile yakın akraba olmamasına rağmen (Psidium Guajava) Her ikisi de Myrtaceae familyasına aittir. Yeni Zelanda, Avustralya, ABD, İtalya, İspanya ve diğerleri gibi birçok ülkede ve ılıman iklim bölgelerinde yetiştirilmektedir ve Yeni Zelanda dünyanın en büyük fasulye üreticisidir.

Yetiştirme ve hasat

Portekiz, don olaylarının az olduğu ve sıcaklıkların çok soğuk olmadığı bölgelerde yapıldığı sürece fasulye yetiştiriciliği için elverişli bir iklime sahiptir. Subtropikal ve ılıman bölgelerden gelen bir tür olarak, fasulye bitkisinin gelişmesi için soğuğa ihtiyacı vardır, ancak yapraklara ve çiçeklere zarar verebileceğinden aşırı olmamalıdır.

Korunaklı yerlere, tam güneşte ve rüzgardan korunarak dikilmelidirler. Bir bahçeye iki bitki dikilebilir, böylece çapraz tozlaşma ile daha iyi bir üretim elde edilir. Tozlaşma çeşitli böcek türleri tarafından gerçekleştirilir.

Köklenme ve vejetatif büyüme daha kesin olduğu için ekim için en iyi zaman ilkbahardır. Bazı ülkelerde fasulye bitkileri çitlerde kullanılır, bu aynı zamanda mevcut alana ve meyve zevkine de bağlı olacaktır.

Dikim için yaklaşık bir metre derinliğinde bir çukur kazın ve dibine iyi tabaklanmış gübre koyun. Fasulye bitkileri pH'ı 6 ila 6,5 arasında olan hafif asidik bir toprağı tercih eder. En yaygın olarak yetiştirilen çeşitlerden bazıları 'Helena', 'Coolidge' ve 'Mammoth'tur. Fasulyeler sonbaharın sonunda olgunlaşır.

Olgun meyvelerin yere düşmesini ve üzerine basılmasını önlemek için, onları dokunulduğunda biraz yumuşak olduklarında ve zaten karakteristik aromalarına sahip olduklarında toplayabiliriz.

Bakım

Fasulye hala yaygın olarak tohumla çoğaltılmaktadır, ancak son yıllarda türlerin seçilmesi ve geliştirilmesi süreci yaşanmış ve vejetatif olarak çoğaltılması gereken çeşitler ve kültivarlar ortaya çıkmıştır.

Yaz aylarında ve diğer kurak dönemlerde sık sık sulanması tavsiye edilir. Budama, bitkiyi havalandırmaya ve çiçeklenmeyi teşvik etmeye yarar. Sulama ve budamanın yanı sıra, fasulye bitkilerinin ayıklanmaya ve ayıklanmaya ihtiyacı vardır.

Haşereler ve hastalıklar

Hastalık ve zararlılarla ilgili olarak, fasulye bitkisi, meyve sineği, antraknoz ve unlu böcekler ve yaprak bitleri gibi zararlılar gibi diğer mersin bitkilerini etkileyen zararlılara ve hastalıklara karşı hassastır. Hastalıkların ve zararlıların yayılmasını ve diğer bitkilere yayılmasını önlemek için önleme her zaman en önemlisidir.

Özellikler ve kullanımlar

Fasulye ağacının bir özelliği de çiçeklerinin yenilebilmesidir ve bazı ülkelerde bu çiçekleri en çok sevenler çocuklardır. Meyvesi oldukça çabuk bozulur ve hasat edildikten sonra genellikle iki haftadan fazla dayanmaz. Bu durum fasulyenin ticarileşmesini sınırlı kılar ve yetiştirenler bunu genellikle kendi tüketimleri için yaparlar. Aroması oldukça hoştur vekarakteristiktir ve tamamen olgunlaşmış olarak tüketilmelidir.

Feijoa sade olarak yenmesinin yanı sıra reçel, jöle, salata ve meyve suyu şeklinde de tüketilebilir. Düşük kalorili olup kalsiyum, iyot, demir ve manganez gibi mineraller ile B-kompleks vitaminleri ve C vitamini açısından zengindir. Diğer faydalarının yanı sıra kilo vermeye yardımcı olan ve yaşlanmayı yavaşlatan bir meyvedir. Feijoaların tadı guava ile ananas arasında değişir.

FASULYE BİTKİLERİ TEKNİK FÖYÜ (ACCA SELLOWIANA) :

• Köken: Güney Amerika.
• Yükseklik: Beş metreye kadar.
• Çoğaltma: Genellikle ekim veya aşılama yoluyla.
• Dikim: İlkbahar, pH 6 ile 6,5 arasında.
• Toprak: Derin ve verimli topraklar.
• İklim: Ilıman ve subtropikal iklimleri tercih eder. Birkaç saat soğuk ister.
• Maruziyet: Tam güneş.
• Hasat: Genellikle sonbahar sonu.
• Bakım: Sulama, hafif budama, ayıklama.

Fasulyeler sonbaharın sonunda olgunlaşır. Olgun meyvelerin yere düşmesini ve çiğnenmesini önlemek için, dokunulduğunda biraz yumuşak olduklarında ve zaten karakteristik aromalarına sahip olduklarında toplayabiliriz.