Πρόκειται για ένα μικρό αειθαλές δέντρο που προέρχεται από τη λεκάνη της Μεσογείου και τη Δυτική Ευρώπη. Η νότια Ιρλανδία είναι η βορειότερη περιοχή όπου φύεται η φράουλα.

Η φράουλα ( Arbutus unedo ) είναι ένα μικρό αειθαλές δέντρο που προέρχεται από τη λεκάνη της Μεσογείου και τη Δυτική Ευρώπη. Η νότια Ιρλανδία είναι η βορειότερη περιοχή όπου φύεται η φράουλα.

Είναι ένα δέντρο που συχνά χρησιμεύει ως πρωτοπόρο σε φτωχά, υποβαθμισμένα ή διαβρωμένα εδάφη, ενώ αντέχει επίσης καλά στην αλατότητα και μπορεί να καλλιεργηθεί κοντά στη θάλασσα. Οι καρποί του εκτιμούνταν ήδη πολύ στην αρχαία Ελλάδα και στην Πορτογαλία χρησιμοποιήθηκαν κατά τον αραβικό αποικισμό για ιατρικούς και διατροφικούς σκοπούς.

Η βοτανική περιγραφή της φράουλας έγινε το 1753 από τον Lineu. Το όνομά της "unedo" δόθηκε από τον Πλίνιο, η Παλιά Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα υπερώριμα φρούτα, που έχουν ήδη υποστεί ζύμωση, μπορεί να περιέχουν κάποια περιεκτικότητα σε αλκοόλ.

Καλλιέργεια και συγκομιδή

Η φράουλα είναι αυτοφυές δέντρο στην Πορτογαλία, συγκεντρωμένο κυρίως στα νότια της χώρας, ιδίως στα βουνά Caldeirão και Monchique, και απουσιάζει μόνο από ψυχρότερες ή πολύ ξηρές περιοχές.

Δυστυχώς, είναι ένα δέντρο που συγκεντρώνεται σε περιοχές με ιδιαίτερη ευπάθεια στις πυρκαγιές και οι πυρκαγιές έχουν καταστρέψει πολλά δέντρα αρμπούτας, αν και ο κορμός του είναι αρκετά ανθεκτικός στη φωτιά και ο αρμπούτας μπορεί να ανακάμψει αρκετά εύκολα.

Τα άνθη του είναι μελισσόχορτα και προσελκύουν τις μέλισσες. Συχνά εμφανίζεται σε συνδυασμό με άλλα δέντρα τυπικά της χώρας μας, όπως οι φελλώδεις βελανιδιές, οι πουρνάρια, τα πεύκα και οι χαρουπιές.

Οι ετήσιες αποδόσεις ανά δέντρο είναι συνήθως χαμηλές σε σύγκριση με άλλα φρούτα- απαιτείται λίπανση πλούσια σε οργανική ύλη. Ο πολλαπλασιασμός γίνεται γενικά με σπόρους, οι οποίοι έχουν χαμηλό ποσοστό βλαστικότητας και, αν φυτρώσουν στο σπίτι, απαιτείται ψυχρή στρωμάτωση των σπόρων.

Άλλες μέθοδοι πολλαπλασιασμού είναι η κοπή, η οποία πρέπει να γίνεται την άνοιξη, και το στρώσιμο, το οποίο είναι χρονοβόρο και έχει χαμηλό ποσοστό επιτυχίας. Για μια μέση οικογένεια, ένα ενήλικο δέντρο αρμπούτας θα δώσει μερικά κιλά καρπών, αλλά αν υπάρχει μεγάλη αυλή μπορούν να φυτευτούν περισσότερα.

Συντήρηση

Η φράουλα είναι ένα δέντρο που ανθίζει στις αρχές του φθινοπώρου ή το χειμώνα και οι καρποί αυτής της ανθοφορίας θα ωριμάσουν το επόμενο φθινόπωρο. Τα άνθη και οι καρποί συνυπάρχουν στο φυτό ταυτόχρονα. Το κλάδεμα πρέπει να γίνεται προσεκτικά, ήδη από την άνοιξη, ώστε να μην διακυβεύεται η ανθοφορία. Το πρώτο κλάδεμα είναι το διαμορφωτικό κλάδεμα.

Η φράουλα καλλιεργείται γενικά ως θάμνος, αλλά μπορεί να κλαδευτεί για να αναπτυχθεί ως δέντρο. Το ετήσιο κλάδεμα θα πρέπει να περιορίζεται στην κοπή κακοσχηματισμένων, άρρωστων ή ξηρών κλαδιών.

Το πότισμα πρέπει να είναι περιορισμένο και να γίνεται μόνο τους ξηρότερους μήνες, ενώ η λίπανση, με βάση την κοπριά ή το καλά μαυρισμένο κομπόστ, είναι απαραίτητη για τη βελτίωση των αποδόσεων. Το ξεχορτάριασμα βοηθά στην αποφυγή ασφυξίας του δέντρου από ζιζάνια και άλλες προσβολές.

Παράσιτα και ασθένειες

Ως αυτοφυές και αγροτικό δέντρο, η φράουλα αντιστέκεται καλά στους εχθρούς και τις ασθένειες, αλλά αυτές μπορούν να την προσβάλουν. Ορισμένες από τις ασθένειες που μπορούν να την προσβάλουν είναι οι αφίδες και οι θρίπες. Όσον αφορά τις ασθένειες, η ανθράκωση, η σήψη των ριζών και η σκουριά είναι οι πιο συνηθισμένες. Είναι σημαντικό να τις προλαμβάνετε για να μην χρειαστεί να τις θεραπεύσετε αργότερα.

Ιδιότητες και χρήσεις

Η φράουλα είναι ένα πολύ ευαίσθητο φρούτο που πρέπει να συλλέγεται με προσοχή. Εκτός από τις μαγειρικές της χρήσεις, όπως μαρμελάδες και γλυκά, καταναλώνεται όλο και περισσότερο νωπή. Είναι ένα φρούτο πλούσιο σε βιταμίνες Α και C και σε αντιοξειδωτικά.

Χάρη στην υψηλή περιεκτικότητά του σε σάκχαρα, ο καρπός χρησιμοποιείται παραδοσιακά για την παραγωγή λικέρ, καθώς και για την απόσταξη του περίφημου "Aguardente de Medronho" (κονιάκ από φράουλα). Τα φύλλα της φράουλας χρησιμοποιούνται στην παραδοσιακή ιατρική για τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών, ενώ το ξύλο της δεν χρησιμοποιείται μόνο ως καύσιμη ύλη, αλλά εκτιμάται και για το τόρνισμα.

Σας άρεσε αυτό το άρθρο;

Διαβάστε λοιπόν το περιοδικό μας, εγγραφείτε στο κανάλι Jardins Youtube και ακολουθήστε μας στο Facebook, το Instagram και το Pinterest.