Nazwy zwyczajowe: Koński ogon, mozga trzcinowata, perz, lisie ziele, cieciorka, widłak, kucyk, kucyk, psi ogon, lisie ziele, szczotka do butelek.

Nazwa naukowa: Equisetum arvense L. Pochodzi z equs (koń) i sacta (szczecina), ponieważ łodygi są twarde jak końskie grzywy.

Źródło: Europa (region arktyczny na południu), Afryka Północna, Azja Południowa i Ameryka.

Rodzina: Equisetaceae

Cechy: Wieloletnia roślina zielna o rozgałęzionych lub prostych, pustych w środku łodygach. Rośliny mają dwie fazy wzrostu. Pierwsza pojawia się między marcem a kwietniem i wytwarza płodne łodygi, które są brązowo-czerwone i łuskowate, bez chlorofilu, o wysokości 20-35 cm, zakończone stożkiem (2,5-10 cm). Stożek wytwarza zarodniki, które dają początek drugiej fazie, która wytwarza sterylne, zielonkawo-zielone łodygi.żółtawe, segmentowane, ząbkowane i bardzo rozgałęzione, około 30100 cm wysokości i 3-5 cm średnicy, obumierające po rozproszeniu zarodników latem (czerwiec-lipiec). Liście są szczątkowe i przylegające.

Zapłodnienie/zapylenie: Zarodniki pojawiają się latem i są przenoszone na duże odległości.

Fakty historyczne: Roślina ta jest jedną z najstarszych na świecie, istniejącą około 600-250 milionów lat temu (powszechnie znajdowana w skamielinach), ale o znacznie większych rozmiarach. Galen, w II wieku, powiedział, że "leczy ścięgna, nawet jeśli są podzielone na pół", a Culpepper, w 1653 roku, napisał, że "jest bardzo skuteczny w leczeniu krwotoków wewnętrznych i zewnętrznych". Do naszych czasów dotarło tylko około 20 gatunków, z których wszystkie too wymiarach małych ziół.

Cykl biologiczny: Roślina wieloletnia

Najczęściej uprawiane odmiany: Equisetum arvense , E. giganteum e Equisetum hyemele (większa ilość krzemionki, nie ma liści i może osiągnąć 90-100 cm wysokości).

Część jadalna/użyteczna: Sterylne części nadziemne (nagie łodygi), suszone, całe lub rozdrobnione.

Warunki uprawy

Gleba: Gleby wilgotne, gliniasto-ilaste, dobrze zdrenowane, pH 6,5-7,5.

Strefa klimatyczna: Północnoeuropejskie strefy chłodne i umiarkowane.

Temperatury: Optymalna temperatura: 10-20˚C Minimalna temperatura krytyczna: -15˚C Maksymalna temperatura krytyczna: 35˚C Nasłonecznienie: najlepiej w półcieniu.

Wilgotność względna: Wysoka (występuje w wilgotnych miejscach, w pobliżu linii wodnych)

Nawożenie

Zapłodnienie: Na glebach kwaśnych należy dodać wapń do kompostu, litotamu (glonów) i popiołu.

Nawóz zielony: Roślina ta może wchłaniać zbyt dużo azotu i metali ciężkich (miedzi, cynku i kadmu) i stać się toksyczna dla osób, które ją spożywają.

Wymagania żywieniowe: 2:1:3 (azot: fosfor: potas).

Techniki uprawy

Przygotowanie gleby: Wertykulator z podwójnie zakrzywioną dyszą może być używany do głębokiej orki, rozbijania brył i niszczenia chwastów.

Data sadzenia/siewu: Prawie przez cały rok, choć polecam wrzesień-październik.

Rodzaj sadzenia/siewu: Przez podział kłączy (z kilkoma węzłami i bardziej odsłoniętymi) lub sadzonki ze sterylnej części nadziemnej zimą. Rozstawa: 50-70 między rzędami x 50-60 cm między roślinami w rzędzie.

Transplantacja: Kłącza można sadzić w marcu.

Głębokość: 6-7 cm.

Stowarzyszenia: Nie dotyczy.

Smutki: Pielenie ziół, motyki.

Podlewanie: Wymagająca, powinna być trzymana w pobliżu linii wodnej lub często podlewana przez nawadnianie kropelkowe.

Entomologia i patologia roślin

Szkodniki: Nie są one zbytnio atakowane przez szkodniki.

Choroby: Niektóre choroby grzybicze ( Fusarium , Leptosphaerie , Mycosphaerella itp.).

Wypadki: Wrażliwa na suszę, wymaga bardzo wilgotnego, a nawet zalanego podłoża.

Zbiór i użytkowanie

Kiedy zbierać plony: Części nadziemne, które są w pełni rozwinięte, są odcinane ręcznie nożem lub sekatorem. Używane są tylko sterylne łodygi, które rosną w lipcu-sierpniu, o wysokości 10-14 cm, zielonym kolorze i bardzo rozgałęzione.

Produkcja: 1 0 t/ha/rok roślin zielonych i 3 t/ha/rok roślin suchych.

Warunki przechowywania: Suszyć w temperaturze nieprzekraczającej 40°C przy wymuszonej wentylacji.

Wartość odżywcza: Bogaty we flawonoidy, alkaloidy, saponiny i minerały (cynk, selen, potas, magnez, kobalt, żelazo i wapń) w krzem (80-90% suchego ekstraktu), chlorek potasu i tlenek żelaza, zawiera również witaminy A, E i C.

Zastosowania: Na poziomie leczniczym ma właściwości moczopędne, tonizujące tkankę łączną (gojenie złamań), gojenie ran i oparzeń, choroby układu moczowego (płukanie) i sprzyja wzrostowi błon śluzowych, skóry, włosów i paznokci. Rurki lub łodygi są suszone i mogą być używane do czyszczenia lub polerowania metalowych i drewnianych przedmiotów.

Porady ekspertów

Polecam tę uprawę na obszary w pobliżu linii wodnych i zacienione. Często kupujemy gatunki Equisetum ( E.palustre e E. ramosissimum Na obszarach silnie nawożonych roślina ta może być bardzo toksyczna, ponieważ "pochłania azotany i selen z gleby". W rolnictwie ekologicznym napar z łodyg i liści jest przygotowywany w celu zapobiegania i leczenia niektórych grzybów atakujących warzywa. Dla tych, którzy praktykują rolnictwo biodynamiczne, jest toużywany w przygotowaniu 508.