نام های رایج: رازیانه آزتک، علف شیرین، علف عسل، علف لیمو، مریم گلی، بوته-لیپیا، پونه کوهی- درشت و کورونکوک.

نام علمی : Phyla scaberrima یا Lippia dulcis ( Phyla dulcis ).

منشا: مکزیک، ونزوئلا، کوبا، کلمبیا و پورتوریکو.

خانواده: Verbenaceae.

ویژگی ها: گیاهی علفی، با ارتفاعی که می تواند از 30 متغیر باشد. -60 سانتی متر، با ساقه منشعب، که می تواند بین 20-30 سانتی متر گسترش یابد و برگ های ساده، کامل، بیضی، سبز و بنفش مایل به قرمز، در اروپا خزان کننده است. ریشه آن چند ساله و فیبری است. میوه ها قهوه ای رنگ و در کاسه گلی ماندگار محصور شده اند.

گرده افشانی/لقاح: گلها کوچک، سفید، هرمافرودیت هستند، در مرداد-سپتامبر ظاهر می شوند و توسط حشرات گرده افشانی می شوند.

حقایق/ کنجکاوی های تاریخی: توسط آزتک ها با نام Tzompelic xihuitl استفاده می شد که به معنی "گیاه شیرین" است. اولین کتاب در مورد گیاهان دارویی که توسط آزتک ها استفاده می شد، به نام Libellus de Medicinalibus Inodorum Herbis ، توسط یک فیزیکدان آزتک به نام Martín de la Cruz نوشته شد و در سال 1552 به زبان لاتین منتشر شد و نام رازیانه را گذاشت Tzopelicacoc .

این توسط اسپانیایی ها به اروپا معرفی شد و در کتاب تاریخ طبیعی منتشر شده بین 1570-1576 توسط فیزیکدان اسپانیایی، فرانسیسکو هرناندز شرح داده شد. حاوی hernandulcin است، آن را نام ببریددر سال 1985 به افتخار هرناندز که گیاه را توصیف کرد، داده شد.

چرخه زیستی: (5-6 سال چند ساله). واریته های کشت شده: ارقام شناخته شده ای از این گیاه وجود ندارد.

قسمت مورد استفاده: برگ هایی که می توانند 3-4 سانتی متر طول داشته باشند و گل آذین هستند.

9>

شرایط محیطی

خاک: مرطوب، شنی، شنی رسی، دارای زهکشی خوب و هوادهی، با مقدار زیادی مواد آلی. pH می تواند در محدوده 5-7 باشد (کمی اسیدی). با زمین های متروک سازگار می شود.

منطقه آب و هوا: نیمه گرمسیری، گرمسیری و معتدل گرم.

دما: بهینه: 10-30 درجه سانتی گراد حداقل: 3 °C حداکثر: 35 °C

توقف رشد: 0 °C

مرگ گیاه: -1 °C

قرار گرفتن در معرض آفتاب: در معرض آفتاب یا نیمه سایه.

رطوبت نسبی: زیاد

بارش: 1400-1800 میلی متر در سال

ارتفاع: 0-1800 متر

کوددهی

کود: کود مرغی، کمپوست کرم، پودر استخوان، پودر معدنی و گوانو.

کود سبز: لوبیا فاوا، باقلا، چاودار، گندم.

نیازهای تغذیه ای: 1:1:1 یا 1:1:2 (نیتروژن: فسفر: پتاسیم)

تکنیک های کشت

آماده سازی خاک: با گاوآهن و هاروها به عمق حدود 15 سانتی متر.

تاریخ کاشت/کاشت: اوایل بهار یا اواخر تابستان.

نوع کاشت/کاشت: توسطقلمه زدن در فصل بهار> قطب نما: 20 x 20 سانتی متر

پیوند: در 60 روزگی

چرخش: تره فرنگی، سیب زمینی و پیاز ( قبل از). اگر این گیاه را به صورت یکساله بکارید، باید یک فاصله زمانی پنج ساله داشته باشید.

تداعی ها: با سبزی ها، گوجه فرنگی و فلفل.

خلاصه : شاخه های خشک را هرس کنید. در زمستان با نی محافظت کنید. میوه های خشک را هرس کنید.

آبیاری: بسیار مکرر، دو بار در هفته، در تابستان. مناسب ترین سیستم سیستم قطره ای است.

حشره شناسی و آسیب شناسی گیاهی

آفات: شته، مگس سفید و تریپس.

بیماری ها: در اروپا هیچ سابقه ای از حملات بیماری وجود ندارد، فقط چند ویروس وجود دارد.

حوادث: خاک شور، یخبندان را دوست ندارد.

برداشت و استفاده

زمان برداشت: ژوئن تا سپتامبر، به محض اینکه برگ اندازه نهایی را به دست آورد.

تولید: 2-3 / تن در هکتار / برگ تازه.

شرایط نگهداری: پس از برداشت باید خشک یا بلافاصله استفاده شود.

ارزش غذایی : حاوی هرناندولسین است که 1000-1500 برابر قویتر از ساکارز است، اما طعم پس از آن کمی تلخ است. حاوی اسانس، از جمله یک محصول کافوردار (53٪ کافور و 16٪ کامفن) که ممکن است سمی باشد. به همین دلیل، بسیاری از کشورها شما را توصیه نمی کنندمصرف، زیرا می تواند سیستم عصبی را تغییر دهد.

زمان مصرف: تازه، در تابستان.

موارد استفاده: می توان از برگ ها استفاده کرد. تازه یا خشک شده به عنوان شیرین کننده (از سال 1570 توسط مردم آمریکای مرکزی استفاده می شود). به عنوان یک شیرین کننده طبیعی و گیاه دارویی در مکزیک و آمریکای مرکزی استفاده می شود. در قرن نوزدهم، در مکزیک، دارویی برای درمان برونشیت ساخته شد. از برگ و گل آذین برای درمان مشکلات معده (معده و روده)، کرم و اسهال استفاده می شود. دم کرده با برگ برای شستن زخم ها و تمیز کردن دهان استفاده می شود.

توصیه های متخصص

این گیاه را می توان در بیشتر مکان ها از جمله زمین های متروکه کاشت کرد، اما در زمستان های سخت مقاومت نمی کند و باید حتما کاشته شود. محافظت شود. در پرتغال با مناطقی که دما منفی نیست و آب و هوا خیلی خشک نیست سازگار است. مراقب باشید، هنگامی که بیش از دوزهای توصیه شده، بسیار سمی می شود (کمتر از 3000 میلی گرم / کیلوگرم وزن بدن).