Nazwy zwyczajowe: Trawa krabowa, trawa koperkowa, trawa miodowa, trawa słodka, krzew szałwiowy, krzew konwalii, oregano i corroncho.

Nazwa naukowa : Phyla scaberrima lub Lippia dulcis ( Phyla dulcis ).

Źródło: Meksyk, Wenezuela, Kuba, Kolumbia i Portoryko.

Rodzina: Verbenacea.

Cechy: Roślina zielna o wysokości 30-60 cm, z rozgałęzioną łodygą, która może dorastać do 20-30 cm i pojedynczymi, owalnymi, zielonymi i czerwono-fioletowymi liśćmi, które są liściaste w Europie. Korzeń jest wieloletni i włóknisty. Owoce są brązowe i zamknięte w trwałym kielichu.

Zapylanie/płodnienie: Owoce są małe, białe, obupłciowe, pojawiają się w sierpniu-wrześniu i są zapylane przez owady.

Fakty historyczne/ciekawostki: Była używana przez Azteków pod nazwą Tzompelic xihuitl Pierwsza księga ziół leczniczych używanych przez Azteków, zwana Libellus de Medicinalibus Inodorum Herbis została napisana przez azteckiego fizyka Martína de la Cruz i opublikowana po łacinie w 1552 roku, nazywając słodkie zioło Tzopelicacoc .

Został wprowadzony do Europy przez Hiszpanów i opisany w książce historii naturalnej opublikowanej w latach 1570-1576 przez hiszpańskiego fizyka Francisco Hernándeza. Zawiera on hernandulcyna Nazwa ta została nadana w 1985 roku na cześć Hernándeza, który opisał tę roślinę.

Cykl biologiczny: (Bylina 5-6 lat).

Najczęściej uprawiane odmiany: Nie są znane żadne odmiany tej rośliny.

Używana część: Liście o długości 3-4 cm i kwiatostany.

Warunki środowiskowe

Gleba: Wilgotne, piaszczyste, piaszczysto-gliniaste, dobrze osuszone i napowietrzone, z dużą ilością materii organicznej. pH może wynosić 5-7 (lekko kwaśne). Przystosowuje się do opuszczonych gruntów.

Strefa klimatyczna: Subtropikalny, tropikalny i ciepły umiarkowany.

Temperatury: Optymalna: 10-30 °C Minimalna: 3 °C Maksymalna: 35 °C

Zatrzymanie rozwoju: 0 °C

Śmierć rośliny: -1 °C

Ekspozycja na słońce: Wystawione na działanie słońca lub półcienia.

Wilgotność względna: Wysoki

Opady: 1400-1800 mm/rok

Wysokość: 0-1800 m

Nawożenie

Zapłodnienie: Obornik kurzy, składający się z dżdżownic, mączki kostnej, proszku mineralnego i guano.

Nawóz zielony: Bób, bobik, żyto, pszenica.

Wymagania żywieniowe: 1:1:1 lub 1:1:2 (azot: fosfor: potas)

Techniki uprawy

Przygotowanie gleby: Za pomocą pługów i bron, na głębokości około 15 cm.

Data sadzenia/siewu: Wczesną wiosną lub późnym latem.

Rodzaj sadzenia/siewu: Przez palikowanie, wiosną.

Czas ukorzeniania: Jeden miesiąc.

Wydział kiełkowania (lata): 2-3 lata

Kompas: 20 x 20 cm

Transplantacja: 60 dni

Rotacja: Por, ziemniak i cebula (wcześniej). Jeśli sadzisz tę roślinę jako jednoroczną, powinieneś zachować odstęp pięciu lat.

Stowarzyszenia: Z jarmużem, pomidorem i papryką.

Smutki: Przycinanie suchych gałęzi; zabezpieczanie słomą na zimę; przycinanie orzechów.

Podlewanie: Bardzo często, dwa razy w tygodniu w lecie. Najbardziej odpowiednim systemem jest system kroplowy.

Entomologia i patologia roślin

Szkodniki: Mszyce, mączliki i wciornastki.

Choroby: W Europie nie ma ataku choroby, tylko kilka wirusów.

Wypadki: Nie lubi zasolonych gleb, mrozu.

Zbiór i użytkowanie

Kiedy zbierać plony: Od czerwca do września, gdy tylko liść osiągnie swój ostateczny rozmiar.

Produkcja: 2-3/T/ha/ świeżych liści.

Warunki przechowywania: Po zebraniu należy je wysuszyć lub natychmiast wykorzystać.

Wartość odżywcza: Zawiera hernandulcynę, która jest 1000-1500 razy silniejsza niż sacharoza, ale lekko gorzka na końcu. Zawiera olejek eteryczny, w tym produkt kamforowy (53% kamfory i 16% kamfenu), który może być toksyczny. Z tego powodu wiele krajów nie zaleca jego spożywania, ponieważ może zmienić układ nerwowy.

Sezon konsumpcji: W chłodne, letnie dni.

Zastosowania: Liście mogą być używane świeże lub suszone jako słodzik (używany od 1570 r. przez ludy Ameryki Środkowej). Używany jako naturalny słodzik i zioło lecznicze w Meksyku i Ameryce Środkowej. W XIX wieku w Meksyku był stosowany jako lekarstwo na zapalenie oskrzeli. Liść i kwiatostan są używane jako lekarstwo na problemy żołądkowe (żołądkowo-jelitowe), robaki i biegunkę. ANapar z liści jest stosowany do przemywania ran i oczyszczania jamy ustnej.

Porady ekspertów

Może być uprawiana w większości miejsc, w tym na opuszczonych terenach, ale nie jest odporna na surowe zimy i musi być chroniona. W Portugalii dostosowuje się do regionów, w których temperatury nie są ujemne, a klimat nie jest zbyt suchy. Należy zachować ostrożność, ponieważ staje się bardzo toksyczny, jeśli zalecane dawki zostaną przekroczone (mniej niż 3000 mg/kg masy ciała).