Bron

Moerbeibomen zijn middelgrote loofbomen, waarvan de vruchten worden gebruikt voor menselijke consumptie.

Binnen het genre Morus De meest geteelde soort in Portugal, vanwege zijn grootte en smaak, is de braam ( Morus nigra ), een soort die oorspronkelijk uit Zuidoost-Azië komt, met name uit het gebied dat nu Iran is. De moerbei ( Morus rubra ), oorspronkelijk afkomstig uit het oosten van de Verenigde Staten, wordt weinig geteeld in ons land en de moerbei ( Morus alba ), oorspronkelijk uit het Verre Oosten, is degene waarvan de bladeren het meest worden gebruikt om zijderupsen te voeden.

Er wordt gezegd dat moerbeibomen via Griekenland in Europa zijn geïntroduceerd, waar ze zich hebben aangepast, vooral in het zuiden. Over het algemeen is hun teelt eeuwenoud, duizenden jaren oud, voornamelijk vanwege het oogsten van de bladeren.

Teelt en oogst

Moerbeibomen doen het goed in Portugal vanwege het milde klimaat en de vele zonuren. De witte moerbei geeft fruit met een minder uitgesproken smaak; de braam en moerbei hebben de voorkeur vanwege hun fruit met een sterkere smaak. Aangezien er eenhuizige en tweehuizige exemplaren zijn, kun je het beste meerdere bomen planten om er zeker van te zijn dat je fruit krijgt of om bomen te kopen dieeenhuizig.

Moerbeibomen kunnen gemakkelijk worden vermeerderd door stekken, maar uit zaad worden meestal meer krachtige en ziektebestendige exemplaren verkregen. Moerbeibomen houden van diepe en goed gedraineerde grond, maar zijn goed bestand tegen droge periodes, aan de andere kant zijn ze erg gevoelig voor harde wind en houden ze niet van overmatige vochtigheid.

Onderhoud

Moerbeibomen moeten worden gesnoeid tijdens de rustperiode van de bomen. Wanneer de bladeren worden geoogst, gebeurt dit ongeveer vier keer per jaar. Snoeien gebeurt in het vroege voorjaar en halverwege de zomer om dode, zieke takken of takken die te veel hebben geproduceerd te verwijderen. In zeer droge perioden is irrigatie nodig, die moet worden toegepast in de ketel, idealiter druppelirrigatie.druppel.

Gebruik voor het bedekken van de grond pijnboomschors om te voorkomen dat er onkruid verschijnt dat de ontwikkeling van de moerbeibomen kan schaden, vooral in de eerste jaren. Bemesting kan worden uitgevoerd met goed gelooide mest of compost.

Plagen en ziekten

De belangrijkste plagen die moerbeibomen aantasten zijn vogels, die veel fruit eten, schubben en mijten, die de algemene gezondheid van de boom aantasten. Wat ziekten betreft, zijn moerbeibomen erg gevoelig voor meeldauw, bacteriële ziekten en kanker. Preventie is de beste optie, dus plaats ze niet op plekken die te vochtig en niet erg zonnig zijn.

Eigenschappen en gebruik

Moerbeibomen hebben vele toepassingen. In het oude China werd hun schors gebruikt om papier te maken. De bladeren van de moerbeiboom en in mindere mate die van andere moerbeibomen worden gebruikt als voedsel voor de zijderups, die zich uitsluitend met deze bladeren voedt, dus de bladeren worden een paar keer per jaar geoogst.

De vrucht is rijk aan vitamine C en ijzer, naast andere voedingsstoffen, en wordt meestal puur gegeten, maar kan ook worden gegeten in de vorm van jam, snoep, ijs en andere bereidingen.

De onrijpe vrucht is matig giftig voor mensen en moerbeibomen zijn hoge producenten van stuifmeel, wat niet wordt aanbevolen voor mensen met allergieën. De vrucht wordt in de traditionele Chinese geneeskunde gebruikt om verkoudheid en diabetes te behandelen.

Factsheet over moerbeibomen ( Morus spp. )

Bron: Verre Oosten, Midden-Oosten en Verenigde Staten.

Hoogte: Tussen 4 en 5 meter.

Voortplanting: Over het algemeen stekken, ook zaaien.

Planten: Herfst en winter, wanneer ze ontbladerd zijn.

Bodem: Diepe, goed gedraineerde grond met een pH tussen 5,5 en 7.

Klimaat: Plattelandsgebieden in Portugal.

Tentoonstelling: Zon of halfschaduw.

Oogst: Lente en zomer.

Onderhoud: Snoeien, onkruid wieden, water geven, mogelijk blad verzamelen.

Foto's: José Santos