A, B6, B9 ve C vitaminlerinin yanı sıra potasyum, magnezyum, demir ve çinko açısından zengin bir kış mahsulü.

Tarihi gerçekler/fıkralar:

• Eski zamanlarda buğday tarlalarında ortaya çıkan bir ot olarak kabul edilirdi. Antik Roma zamanından beri çok takdir edilirdi. Kral Louis XIV'ün kraliyet bahçıvanı kraliyet bahçelerine ekti ve o zamanlar daha yaygın olarak biliniyordu. 19. yüzyılın başına kadar büyük ölçekte üretilmeye başlanmadı, ancak 1980'lere kadar çoğu uzman çiftlik dükkanında bulunmadı.

Biyolojik döngü:

• İki yıllık (60-120 gün sonra hasada hazır).

En yaygın olarak yetiştirilen çeşitler:

• Büyük tohumlu (yumuşak ve lezzetli) ve küçük tohumlu (hoş ve tatlı) kızılcık ağaçları iyi bilinir. En iyi bilinen çeşitler "Valentin", "Coquille de Louviers", "Vert Cambrai", "D'Olanda", "Vit", "Ronde Maraichère", "Redonda da horta" ve "Dutch large-leaf". "Grosse Graine" ve "Jade" çeşitleri sonbahar hasadı içindir.

Kullanılan parça:

• Yapraklar, tatlı ve meyvemsi bir tada sahiptir.

Çevresel koşullar:

• Toprak: Killi ve killi balçık, yüzeyde hafifçe sıkıştırılmış, hemen hemen tüm toprak türlerine uyum sağlar. Nemli, verimli, humus bakımından zengin, derin ve iyi drene edilmiş. pH 6-7;
• İklim bölgesi: Ilıman ve nemli.

Sıcaklıklar:

• Harika: 10-25 ºC
• Gelişimsel tutuklama: -20ºC;
• Güneşe maruz kalma: Kışın tam güneş, yazın yarı gölge;
• Bağıl nem: Yüksek;
• Yükseklik: Burası 2000 metrenin üzerinde bir yükseklikte bulunur.

Döllenme:

• Döllenme: Sığır veya koyun gübresi, süt ineği gübresi (iyi seyreltilmiş). Taze deniz yosunu, üzüm marşı, hindistan cevizi kabuğu ve lucerne samanı kompostu;
• Yeşil gübre: Yıllık çavdar otu, kolza, yaban turpu, tarla fasulyesi ve lucerne;
• Besin gereksinimleri: 3:1:5 (N:P:K) ve CaO içeren yapraklı bitkiler, tüketici için zararlı olan nitratları ve ağır metalleri biriktirme eğilimindedir;
• Talep seviyesi (nitrojen cinsinden): Çok zorlayıcı değil.

Yetiştirme teknikleri:

• Toprak hazırlığı: Toprağı "Rotacadet" tipi bıçaklar, kabuklu, muz veya kısa üniversal tip kullanarak, yüzeysel alanda (10-15 cm) ve düşük hızlarda öğütün. Bitki toprağın yüzeyde hafifçe sıkıştırılmasını sevdiği için yüzeysel tabakayı da hafifçe kazıyabilirsiniz;
• Dikim/ekim tarihi: Eylül-Ekim, yazımız çok sıcak geçer, bu nedenle bu tarihte ekim yapılması tavsiye edilmez;
• Dikim/tohumlama türü: Ekim tepsilerinde veya doğrudan çukurlarda, ekimden sonra sıkıştırılmalıdır. Tohumları ekmeden önce 24 saat buzdolabında bekletebilirsiniz;
• Çimlenme süresi : 7-15 gün;
• Çimlenme fakültesi (yıl): 5-9 ºC'de saklanırsa 3-5;
• Derinlik: 0,5-1,5 cm;
• Pusula: 9-10 cm x 15-30 cm;
• Transplantasyon: Bitki 3-4 yapraklı olduğunda;
• Rotasyon: İyi bir ara ürün; lahana, havuç, pancar ve fasulye gibi ürünler takip etmelidir;
• Dernekler: Lahana, domates, marul, soğan, pırasa, pancar, kereviz, enginar, mısır, şalgam veya turp;
• Acılar: Yabancı ot; bitki on ila on iki yapraklı olduğunda yabancı ot;
• Sulama: Ekim sırasında ve 15 günden fazla yağmur yağmadığında serpin.

Entomoloji ve bitki patolojisi:

• Haşereler: Yaprak bitleri, yaprak madencileri, yaprak kurdu, nematodlar, salyangoz ve sümüklü böcekler;
• Hastalıklar: Toz halinde küf, tüylü küf, bitki solgunluğu;
• Kazalar: Erken filizlenme (33 ºC'nin üzerindeki sıcaklıklar), asitliğe karşı zayıf tolerans.

Hasat ve kullanım:

• Ne zaman hasat edilmeli: "Rozetler" iyi olur olmaz, boyundan kesilebilirler (bitki 5 cm yüksekliğindeyken). Hasat kademeli olmalıdır (yaprak yaprak), rozetler büyüdükçe dört kesim yapabilirsiniz. Aralık ve Mart ayları arasında hasat edin;
• Üretim: Her bitki 3 m'lik bir sırada 25-30 baş üretir. 1-2 kg/m2 üretim yapılır;
• Saklama koşulları: Saklanması tavsiye edilmez ve kesilir kesilmez tüketilmelidir. 2-3 hafta boyunca sıcaklık 0-1ºC ve bağıl nem %98-100 olmalıdır;
• Besin değeri: A, B6, B9 (folik asit) ve C vitamini kaynağıdır. Ayrıca potasyum, magnezyum, demir ve çinko açısından zengindir. Klorofil ve lif açısından zengindir;
• Tüketim mevsimi: Kış;
• Kullanır: Taze olarak salatalarda veya çorba, omlet ve pilavda pişirilir. Daha fazla besin içerdiğinden en yeşil ve en koyu yapraklar tüketilmelidir. Ayrıca açgözlülükle yiyen tüm çiftlik hayvanları için yiyecek görevi görür;
• Tıbbi: İdrar söktürücü, nemlendirici, müshil;
• Uzman tavsiyesi: Kısa bir süre için bir alanı işgal etmek için ara ekim veya rotasyon şeması için iyi bir bitki. Kış salatalarında marulun yerini alır ve demir açısından çok zengindir (neredeyse ıspanağa eşittir). 6 g tohumdan oluşan bir paket yıl boyunca bir aile için yeterlidir.

Bilgi formu:

• Yaygın isimler: Toplar, kanonigolar, valerianella, yer marulu, tavşan marulu, kuzu marulu, kedi marulu, tarla marulu, koni başı marulu, mısır marulu;
• Bilimsel adı: Valerianella locusta ya da Valerianella olitoria;
• Kaynak: Akdeniz bölgesi;
• Aile: Valerianaceae;
• Özellikler: Uzun, zıt, açık veya koyu yeşil yapraklı, 20 cm yüksekliğe ulaşabilen, çiçekleri küçük, beyaz veya yeşilimsi, meyvesi uzundan daha geniş, tek yıllık otsu bir bitkidir. Genellikle tahıl tarlalarında bulunan yerli bir türdür.

Bu makaleyi beğendiniz mi?

Dergimizi okuyun, Jardins Youtube kanalına abone olun ve bizi Facebook, Instagram ve Pinterest'te takip edin.