Roślina ozima, bogata w witaminy A, B6, B9 i C, a także potas, magnez, żelazo i cynk.

Fakty historyczne/ciekawostki:

• W dawnych czasach uważana była za chwast, który pojawiał się na polach pszenicy. Ceniona od czasów starożytnego Rzymu. Królewski ogrodnik króla Ludwika XIV zasadził ją w królewskich ogrodach, dzięki czemu stała się szerzej znana. Dopiero na początku XIX wieku zaczęto ją produkować na dużą skalę, ale dopiero w latach 80-tych XX wieku można ją było znaleźć w większości specjalistycznych sklepów rolniczych.

Cykl biologiczny:

• Odmiana dwuletnia (gotowa do zbioru po 60-120 dniach).

Najczęściej uprawiane odmiany:

• Najbardziej znane odmiany to "Valentin", "Coquille de Louviers", "Vert Cambrai", "D'Olanda", "Vit", "Ronde Maraichère", "Redonda da horta" i "Dutch large leaf". Odmiany "Grosse Graine" i "Jade" są przeznaczone do zbioru jesienią.

Używana część:

• Liście o słodkim i owocowym smaku.

Warunki środowiskowe:

• Gleba: Gleby gliniaste i ilaste, lekko zagęszczone na powierzchni, przystosowujące się do prawie wszystkich rodzajów gleb. Wilgotne, żyzne, bogate w próchnicę, głębokie i dobrze osuszone. pH 6-7;
• Strefa klimatyczna: Umiarkowany i wilgotny.

Temperatury:

• Świetnie: 10-25 ºC
• Zatrzymanie rozwoju: -20ºC;
• Ekspozycja na słońce: Pełne słońce zimą i półcień latem;
• Wilgotność względna: Wysoki;
• Wysokość: Można go znaleźć na wysokości ponad 2000 metrów.

Zapłodnienie:

• Zapłodnienie: Obornik bydlęcy lub owczy, gnojowica krów mlecznych (dobrze rozcieńczona), kompost ze świeżych wodorostów, wytłoków z winogron, łupin orzecha kokosowego i siana z lucerny;
• Nawóz zielony: Życica roczna, rzepak, chrzan, bobik i lucerna;
• Wymagania żywieniowe: 3:1:5 (N:P:K) i CaO, rośliny liściaste mają tendencję do gromadzenia azotanów i metali ciężkich, które są szkodliwe dla konsumentów;
• Poziom zapotrzebowania (w azocie): Niezbyt wymagający.

Techniki uprawy:

• Przygotowanie gleby: Glebę należy frezować przy użyciu noży typu "Rotacadet", skorupowych, bananowych lub krótkich uniwersalnych, na powierzchni (10-15 cm) i przy niskich prędkościach. Można również lekko spulchnić tylko warstwę powierzchniową, ponieważ roślina lubi glebę lekko ubitą na powierzchni;
• Data sadzenia/siewu: Wrzesień-październik, nasze lato jest bardzo gorące, więc nie zaleca się siewu w tym terminie;
• Rodzaj sadzenia/siewu: W tackach do wysiewu lub bezpośrednio w korytkach, które po wysianiu należy ubić. Nasiona można umieścić na 24 godziny w lodówce przed wysiewem;
• Czas kiełkowania 7-15 dni;
• Wydział kiełkowania (lata): 3-5, jeśli jest przechowywany w temperaturze 5-9°C;
• Głębokość: 0,5-1,5 cm;
• Kompas: 9-10 cm x 15-30 cm;
• Transplantacja: Gdy roślina ma 3-4 liście;
• Rotacja: Dobra uprawa pośrednia; uprawy takie jak kapusta, marchew, buraki i fasola powinny następować po sobie;
• Stowarzyszenia: Kapusta, pomidor, sałata, cebula, por, burak, seler, karczoch, kukurydza, rzepa lub rzodkiewka;
• Smutki: Chwast; chwast, gdy roślina ma od dziesięciu do dwunastu liści;
• Podlewanie: Zraszać w momencie siewu i gdy deszcz nie pada przez ponad 15 dni.

Entomologia i patologia roślin:

• Szkodniki: Mszyce, miniarki, nicienie, ślimaki i ślimaki;
• Choroby: Mączniak prawdziwy, mączniak rzekomy, więdnięcie roślin;
• Wypadki: Wczesne kiełkowanie (temperatury powyżej 33ºC), słaba tolerancja na kwasowość.

Zbiór i wykorzystanie:

• Kiedy zbierać plony: Gdy tylko "rozety" są dobre, można je przyciąć na szyjce (gdy roślina ma 5 cm wysokości). Zbiór powinien być stopniowy (liść po liściu), można wykonać cztery cięcia rozet, gdy odrastają. Zbiór między grudniem a marcem;
• Produkcja: Każda roślina produkuje 25-30 główek w rzędzie o szerokości 3 m. Produkcja wynosi 1-2 kg/m2;
• Warunki przechowywania: Nie zaleca się jego przechowywania i należy go spożywać natychmiast po ścięciu. Temperatura powinna wynosić 0-1ºC przy wilgotności względnej 98-100%, przez 2-3 tygodnie;
• Wartość odżywcza: Źródło witaminy A, B6, B9 (kwas foliowy) i C. Bogaty w potas, magnez, żelazo i cynk. Bogaty w chlorofil i błonnik;
• Sezon konsumpcji: Zima;
• Zastosowania: Świeże w sałatkach lub gotowane w zupach, omletach i ryżu. Należy jeść najbardziej zielone i najciemniejsze liście, ponieważ zawierają one więcej składników odżywczych. Jest to również pokarm dla wszystkich zwierząt gospodarskich, które jedzą go łapczywie;
• Leczniczy: Działa moczopędnie, nawilżająco, przeczyszczająco;
• Porada eksperta: Dobra roślina do uprawy współrzędnej lub w systemie płodozmianu, aby zająć miejsce na krótki czas. Zastępuje sałatę w sałatkach zimowych i jest bardzo bogata w żelazo (prawie równa szpinakowi). Paczka 6 g nasion wystarcza dla rodziny w ciągu roku.

Arkusz informacyjny:

• Nazwy zwyczajowe: Cannonsigos, kanonigos, valerianella, sałata gruntowa, sałata królicza, sałata jagnięca, sałata kocia, sałata polna, sałata stożkowa, sałata kukurydziana;
• Nazwa naukowa: Valerianella locusta lub Valerianella olitoria;
• Źródło: Region śródziemnomorski;
• Rodzina: Valerianaceae;
• Cechy: Jednoroczna roślina zielna o wydłużonych, naprzeciwległych, jasno- lub ciemnozielonych liściach, osiągająca wysokość do 20 cm. Kwiaty są małe, białe lub zielonkawe. Owoce są szersze niż dłuższe. Jest to gatunek rodzimy, często spotykany na polach zbożowych.

Podobał Ci się ten artykuł?

Czytaj więc nasz magazyn, subskrybuj kanał Jardins na Youtube i śledź nas na Facebooku, Instagramie i Pintereście.