Κοινά ονόματα: Φραγκοσυκιά, φραγκοσυκιά, φραγκοσυκιά, φραγκοσυκιά, φραγκοσυκιά, φραγκοσυκιά, τροφικός φοίνικας, πύθων, τόνος, ταμπάιο, ταμπάιμπο και νοπάλ.

Επιστημονική ονομασία: Opuntia ficusindica Mill.

Πηγή: Μεξικό και Κεντρική Αμερική.

Οικογένεια: Κάκτοι.

Ιστορικά γεγονότα/περίεργα: Η ανθρώπινη κατανάλωση ξεκίνησε πριν από 9000 χρόνια στο Μεξικό. Εισήχθη στην Ευρώπη το 1515, με τον Χριστόφορο Κολόμβο. Στο Αλγκάρβε και στο Αλεντέχο, αυτοί οι κάκτοι φύονται άγριοι εδώ και αιώνες και χρησιμεύουν για να οριοθετούν ιδιοκτησίες και να ταΐζουν χοίρους- οι κατσίκες και τα πρόβατα απολαμβάνουν τα φύλλα. Το φυτό αυτό έχει αγνοηθεί στην Πορτογαλία - μόλις το 2009 δημιουργήθηκε ο πρώτος οπωρώνας φραγκόσυκου για τηνΟι μεγαλύτεροι παραγωγοί παγκοσμίως είναι το Μεξικό, η Ιταλία και η Νότια Αφρική.

Περιγραφή: Θαμνώδες φυτό, μπορεί να φτάσει τα 2-5 m. Οι κλάδοι/βλαστοί αποτελούνται από σαρκώδεις αρθρώσεις που μπορεί να γίνουν ξυλώδεις, ωοειδούς σχήματος, πράσινου χρώματος και με αγκάθια 2 cm. Το επιφανειακό, διακλαδισμένο ριζικό σύστημα μπορεί να εξαπλωθεί σε 10-15 m.

Γονιμοποίηση/γονιμοποίηση: Τα άνθη είναι μεγάλα, ερμαφρόδιτα (αυτογόνιμα), με κίτρινα ή κίτρινα-πορτοκαλί πέταλα. Μπορεί να υπάρχουν δύο άνθη το χρόνο, ένα την άνοιξη και ένα στις αρχές του φθινοπώρου, που απαιτούν θερμοκρασίες ημέρας άνω των 20ºC (68ºF).

Βιολογικός κύκλος: Πολυετές (25-50 ετών), μπορεί να φτάσει πάνω από 100 χρόνια ζωής. Αρχίζει να παράγει μόλις το 3ο έτος και φτάνει σε πλήρη παραγωγή στα 8-10 έτη.

Πιο διαδεδομένες ποικιλίες: Υπάρχουν περισσότερα από 250 είδη σε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν λευκές, κίτρινες (περισσότερο εκτιμώμενες), μωβ και κόκκινες ποικιλίες καρπών. Οι πιο διαδεδομένες ποικιλίες είναι: Magal Hailu, Tsaeda Ona, Berbenre, Limo, Meskel, Mot Kolea, Awkulkual Bahri.

Βρώσιμο μέρος: Ο καρπός (ψευδομπέρυ) είναι ένα κίτρινο, πορτοκαλί, μοβ ή κόκκινο ωοειδές μούρο. Έχει μήκος 5-9 cm και βάρος 100-200 g. Η σάρκα είναι ζελατινώδης και γλυκιά.

Περιβαλλοντικές συνθήκες

Τύπος κλίματος: Τροπικά, ξηρά υποτροπικά, εύκρατα και ακόμη και έρημο.

Έδαφος: Υγρό, καλά στραγγιζόμενο και βαθύ. Η υφή μπορεί να είναι αμμώδης, αργιλώδης, πυριτική-αργιλώδης, πυριτική-κοκκώδης. Τα ηφαιστειακά υποστρώματα είναι καλά για την ανάπτυξη του φυτού. Προτιμά pH μεταξύ 6 και 8.

Θερμοκρασίες: Βέλτιστο μεταξύ 15 και 20 ºC Ελάχιστο: 6 ºC Μέγιστο: 40 ºC

Αναπτυξιακή ανακοπή: 0 ºC Θάνατος φυτών: -7 ºC

Έκθεση στον ήλιο: Πλήρης ήλιος και ημισκιά.

Βροχόπτωση: 400-1000 mm/έτος.

Ατμοσφαιρική υγρασία: Χαμηλή

Υψόμετρο: Μέχρι 2000 μέτρα.

Γονιμοποίηση

Γονιμοποίηση: Με οργανικό λίπασμα, κοπριά και οστεάλευρο.

Πράσινη κοπριά: Μείγμα ψυχανθών και αγρωστωδών, το οποίο μπορεί να γίνει το φθινόπωρο-χειμώνα, για να κοπεί την άνοιξη (μόνο στα 2 πρώτα χρόνια της ζωής του).

Διατροφικές απαιτήσεις: Προσαρμόζεται σε εδάφη με χαμηλή γονιμότητα και δεν είναι απαιτητικό.

Τεχνικές καλλιέργειας

Προετοιμασία εδάφους: Σκαλίστε το έδαφος επιφανειακά (μέγιστο βάθος 15-20 cm) για να το αερίσετε κατά τη στιγμή του πολλαπλασιασμού του φυτού. Φτιάξτε τα παρτέρια με πλαστικό δίχτυ φυτωρίου.

Πολλαπλασιασμός: Με μοσχεύματα "palas ή cladodes", μεταξύ Μαρτίου και Απριλίου, πλήρης με δύο χρόνια ή διαίρεση σε κομμάτια (5-7) τα οποία φυτεύονται την άνοιξη και το καλοκαίρι. Φύτευση κάθετα και θάψιμο μέχρι το ήμισυ του μοσχεύματος. Ο πολλαπλασιασμός με σπόρο χρησιμοποιείται λιγότερο και χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να έρθει σε παραγωγή (πέντε χρόνια).

Ημερομηνία φύτευσης: Άνοιξη/φθινόπωρο.

Πυξίδα: 3-5 x 4-5 m.

Θλίψεις: Κλάδεμα των "γερασμένων καλαμιών" που έχουν ύψος πάνω από 2 μέτρα- αφαίρεση των πρώτων λουλουδιών ώστε τα δεύτερα άνθη να παράγουν μεγαλύτερους καρπούς- βοτάνισμα (μπορείτε να βγάλετε κοτόπουλα και πρόβατα για βοσκή)- βοτάνισμα των καρπών (έξι ανά κλαδώνα).

Ενώσεις: Δίπλα σε πυξάρια και μυρτιές.

Πότισμα: Έχει μικρή σημασία, καθώς το φυτό χρειάζεται πότισμα μόνο σε περιόδους μεγάλης ξηρασίας.

Εντομολογία και φυτοπαθολογία

Παράσιτα: Μύγες φρούτων, γυμνοσάλιαγκες, σαλιγκάρια, αλευρώδεις και τρωκτικά.

Ασθένειες: Σαπίλα (μύκητες και βακτήρια)

Ατυχήματα/τραυματισμοί: Ευαίσθητο στη θάλασσα και στους βόρειους ανέμους.

Συγκομιδή και χρήση

Πότε συγκομίζεται: Η συγκομιδή των καρπών γίνεται με γάντια ή ειδικά εργαλεία από το τέλος του καλοκαιριού έως τις αρχές του φθινοπώρου, κάνοντας ένα μικρό στρίψιμο. Μετά την ανθοφορία, χρειάζονται 110-150 ημέρες για να ωριμάσουν οι καρποί.

Παραγωγή: 10-15 τόνοι/εκτάριο/έτος- ένα φυτό μπορεί να παράγει 350-400 καρπούς.

Συνθήκες αποθήκευσης: 6-8 oC με 85-95% υγρασία, για 3-7 εβδομάδες, τυλιγμένα σε διάτρητο φιλμ πολυαιθυλενίου.

Διατροφική πτυχή: Πλούσια σε σάκχαρα, με καλά επίπεδα ασβεστίου, φωσφόρου, σιδήρου, καλίου, μαγνησίου και βιταμινών C, Α, Β1 και Β2.

Χρήσεις: Καταναλώνεται νωπό, αποξηραμένο, σε χυμούς, αλκοολούχα ποτά, μαρμελάδες και ζελέδες. Χρησιμοποιείται για την εξαγωγή χρωστικών ουσιών (κόκκινοι καρποί). Στη Βραζιλία, χρησιμοποιείται ως ζωοτροφή για βοοειδή.

Φαρμακευτικές ιδιότητες: Χρησιμοποιείται σε φαρμακευτικά προϊόντα για τη θεραπεία ασθενειών του ουροποιητικού συστήματος, του αναπνευστικού συστήματος, είναι επίσης αντιδιαβητικό και διουρητικό. Από τους σπόρους εξάγεται ένα έλαιο που χρησιμοποιείται για καλλυντικά προϊόντα.

Συμβουλές εμπειρογνωμόνων

Η καλλιέργεια του κάκτου σύκου αναπτύσσεται στην Πορτογαλία από το 2008 και έχει υποστηριχθεί από το κράτος (INIAV) στην έρευνα και από το ProDeR στην εγκατάσταση και τη χρηματοδότηση. Καθώς πρόκειται για μια καλλιέργεια με χαμηλά έξοδα και εύκολη εφαρμογή, δεν θα είναι δύσκολο να κάνετε μια μικρή δοκιμή και να επαληθεύσετε την προσαρμογή και την παραγωγή του κάκτου σύκου στον τόπο σας. Καθώς πρόκειται για ένα φυτό που προσαρμόζεται σε περιοριστικές συνθήκες (νερόκαι το έδαφος), συμβάλλει στην τροφοδότηση της υπάρχουσας πανίδας, στην προσέλκυση μελισσών, στην αύξηση της βιοποικιλότητας και στη σταθεροποίηση του εδάφους, αποτρέποντας τη διάβρωσή του. Χρησιμοποιείται επίσης ευρέως για φράκτες και διακόσμηση κήπων.