Κοινά ονόματα: Συκιά, Ficus, gameleira.

Επιστημονική ονομασία: Ficus carica L.

Πηγή: Ασία

Οικογένεια: Moraceae

Ιστορικά γεγονότα: Υπολείμματα σύκων βρέθηκαν σε ανασκαφές από τη νεολιθική περίοδο (5000 π.Χ.). Σχέδια συγκομιδής σύκων βρέθηκαν σε αιγυπτιακούς τάφους το 1900 π.Χ.

Περιγραφή: Δέντρο ύψους 4-14 μέτρων, ο κορμός μπορεί να έχει διάμετρο 17-20 cm και περιέχει λατέξ. Το ριζικό σύστημα μπορεί να φτάσει πάνω από 15 m στο έδαφος και έχει φοινικοειδή φυλλοβόλα φύλλα.

Γονιμοποίηση/γονιμοποίηση: Οι περισσότερες ποικιλίες είναι παρθενοκαρπικές, είναι αυτογόνιμες με θηλυκά και αρσενικά άνθη. Τα άνθη είναι κλεισμένα σε "συγκόνια". Δεν έχουν καμία επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον και δεν υπάρχει αυθόρμητη ανταλλαγή γύρης.

Βιολογικός κύκλος: Η συκιά μπορεί να ζήσει πολλά χρόνια, αρχίζει να παράγει στα 5-6 χρόνια, αλλά η μέγιστη παραγωγή επιτυγχάνεται στα 12-15 χρόνια και στα 40 χάνει τη ζωτικότητά της.

Πιο διαδεδομένες ποικιλίες: Υπάρχουν εκατοντάδες ποικιλίες, αλλά οι πιο γνωστές είναι οι εξής: "Pingo de Mel" (λευκό μοσχοφίλερο), "Torres Novas", "Colar", "Napolitana Negra", "Florancha", "Turco Castanho" (κόκκινο), "Lampa Preta", "Maia", "Dauphine", Colar de Albatera", "Toro Sentado", "Tio António", "Goina", "Branca de Maella", "Burjasot" (κόκκινο), "Verdal" και "Pele de Toro" (μαύρο), "Bebera" (κόκκινο), "Branco Regional", "Branco doDouro" και "Rei" (Κόκκινο).

Βρώσιμο μέρος: Ο "καρπός" δεν είναι στην πραγματικότητα ένα πραγματικό φρούτο, αλλά ένα "Sinconio", μια κοιλότητα με μεγάλο αριθμό γλυκιάς γεύσης, αρωματικών λουλουδιών.

Περιβαλλοντικές συνθήκες

Τύπος κλίματος: Τροπικά και υποτροπικά

Έδαφος: Προσαρμόζεται σε όλους τους τύπους εδάφους, αλλά προτιμά τα πλούσια, διαπερατά εδάφη. Το pH του πρέπει να κυμαίνεται μεταξύ 6,6-8,5.

Θερμοκρασίες: Βέλτιστο: 18-19ºC Ελάχιστο: -8ºC Μέγιστο: 40ºC. Θάνατος του φυτού: -15ºC.

Ηλιακή έκθεση: Πλήρης ήλιος.

Ποσότητα νερού : 600-700 mm/έτος.

Υψόμετρο: Μεταξύ 800-1800 m.

Γονιμοποίηση

Γονιμοποίηση: Κοπριά χοίρου και γαλοπούλας και εφαρμογή βερμικοχώματος και ιχθυάλευρου.

Πράσινη κοπριά: Φάβα.

Διατροφικές απαιτήσεις: 1-2-2 (N-P-K), συν ασβέστιο.

Συγκομιδή και χρήση

Πότε συγκομίζεται: Τα σύκα ανθίζουν συνεχώς και μπορούν να συγκομιστούν στο τέλος του καλοκαιριού και στις αρχές του φθινοπώρου (Αύγουστος/Σεπτέμβριος - συγκομισμένα σύκα), αλλά υπάρχουν "καρποί" που δεν αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια του χειμώνα, ολοκληρώνοντας την ωρίμανσή τους την επόμενη άνοιξη (Μάιος/Ιούλιος - σύκα με φέτες). Οι ποικιλίες που έχουν μόνο μία συγκομιδή, ωριμάζουν τον Ιούλιο/Αύγουστο.

Παραγωγή: 180-360 καρποί/έτος ή 50-150 Kg/έτος.

Συνθήκες αποθήκευσης: Στους 10ºC και 85% σχετική υγρασία, τα σύκα μπορούν να αποθηκευτούν για 21 ημέρες.

Χρήσεις: Νωπό ή αποξηραμένο, χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική πολλών γλυκών.

Εντομολογία και φυτοπαθολογία

Παράσιτα: Νηματώδεις, μύγα των φρούτων, φυλλοδέτης σύκων, σκαθάρι σύκων.

Ασθένειες: Σκωρίαση των ριζών, alternaria, Botrytis και ιός του μωσαϊκού της συκιάς.

Ατυχήματα/τραυματισμοί: Ευαίσθητο στον άνεμο και στις συχνές βροχοπτώσεις.

Τεχνικές καλλιέργειας

Προετοιμασία εδάφους: Καλλιεργήστε το έδαφος επιφανειακά (μέγιστο βάθος 15 cm) με εργαλείο τύπου "actisol" ή καλλιεργητή.

Πολλαπλασιασμός: Με μοσχεύματα ηλικίας 2-3 ετών, διαμέτρου 1,25-2 cm και μήκους 20-30 cm, που λαμβάνονται όταν το δέντρο είναι άφυλλο.

Ημερομηνία φύτευσης: Από Νοέμβριο έως Μάρτιο.

Πυξίδα: 5 x 5 m (το πιο διαδεδομένο) ή 6 x 6 m.

Θλίψεις: Το κλάδεμα πρέπει να γίνεται το φθινόπωρο/χειμώνα, το κλάδεμα κατά την ωρίμανση, το σκάλισμα και το ξεχορτάριασμα.

Πότισμα: Με σταγόνες, μόνο μετά από μεγάλες περιόδους ξηρασίας.