Στο Algarve, το δέντρο jujube είναι γνωστό ως azufaifo και είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και ορισμένα μέταλλα, όπως σίδηρο ή κάλιο.

Το πιο κοινό δέντρο jujube ( Ziziphus jujube ) είναι ένα φυτό με καταγωγή από την Ασία, από τη Μέση Ανατολή, τμήματα της Ινδίας και της Κίνας. Καλλιεργείται για μεγάλο χρονικό διάστημα στη νότια Ευρώπη, από την αρχαία ρωμαϊκή εποχή, και έχει εισαχθεί σε πολλές άλλες περιοχές.

Ο καρπός του ονομάζεται jujube, αλλά και κόκκινη ή κινεζική ημερομηνία.

Το jujube είναι ένα φυλλοβόλο φυτό του οποίου οι καρποί χρησιμοποιούνται ως τροφή σε περιοχές με συχνά φτωχά εδάφη.

Υπάρχουν πολλά άλλα είδη, με παρόμοιο καρπό και εμφάνιση, ορισμένα από τα οποία είναι ενδημικά της νότιας Ευρώπης. Παρουσιάζεται όλο και περισσότερο σε κήπους και συλλογές.

Τεχνικό δελτίο δεδομένων για το δέντρο Jujube ( Ziziphus jujube )

Προέλευση: Μέση Ανατολή, Ινδία και Κίνα.

Ύψος: Μεταξύ 5 και 12 μέτρων.

Πολλαπλασιασμός: Σπόροι και δενδρύλλια.

Φύτευση: Τέλος χειμώνα και άνοιξη.

Έδαφος: Διάφορα, αρκεί να στραγγίζει καλά.

Κλίμα: Υποτροπικό. Ευδοκιμεί σε ξηρά και εύκρατα κλίματα.

Έκθεση: Πλήρης ήλιος.

Συγκομιδή: Φθινόπωρο.

Συντήρηση: Πότισμα, ξεχορτάριασμα, ελαφρύ κλάδεμα.

Καλλιέργεια και συγκομιδή

Το ζουζούμπε είναι ένας αρκετά διακλαδισμένος θάμνος με μικρά αγκάθια, τα οποία το καθιστούν ανθεκτικό στα ξηρά κλίματα, γι' αυτό και καλλιεργείται σε περιοχές της Μέσης Ανατολής, της Κεντρικής Ασίας και της Μεσογείου.

Είναι εν μέρει αυτογόνιμο, αν και παράγει καλύτερα με σταυρεπικονίαση. Στην Πορτογαλία, παράγει κυρίως στο Algarve, όπου είναι γνωστό με το όνομα azufaifo.

Παρά το γεγονός ότι το δέντρο jujube προέρχεται από θερμά κλίματα, μπορεί να αντέξει σε θερμοκρασίες κάτω του μηδενός, αν και χάνει τα φύλλα του το φθινόπωρο σε πολλές περιοχές.

Οι πιο συνηθισμένοι τρόποι πολλαπλασιασμού του jujube είναι με σπόρους και με τη χρήση τυπικών βλαστών, από τους οποίους προκύπτουν νέα φυτά. Σε λιγότερο θερμές χώρες, όπως η δική μας, πρέπει να καλλιεργούνται σε πλήρη ήλιο, σε προστατευμένες θέσεις χωρίς παγετό.

Η καλύτερη εποχή για φύτευση είναι στο τέλος του χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης και η συγκομιδή των καρπών γίνεται το φθινόπωρο. Συνιστάται η φύτευση τουλάχιστον δύο φυτών για καλύτερη επικονίαση και καρποφορία.

Τα τζουτζούμπ είναι κυρίως πλούσια σε βιταμίνη C, ενώ περιέχουν μικρότερες ποσότητες βιταμινών του συμπλέγματος Α και Β και ορισμένα μέταλλα όπως σίδηρο ή κάλιο.

Συντήρηση

Το ζουζούμπε είναι ένα φυτό που δεν απαιτεί πολλή συντήρηση. Μικρά κλαδέματα μπορούν να γίνουν για να κατευθύνουν ή να διορθώσουν τη διαμόρφωση του δέντρου. Χρησιμεύει επίσης για τον έλεγχο του μεγέθους του ζουζούμπε.

Το πότισμα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού είναι απαραίτητο, καθώς και η λίπανση κατά την περίοδο ανάπτυξης την άνοιξη. Η καταπολέμηση των ζιζανίων και το σκάλισμα είναι επίσης ευεργετικά για το φυτό.

Παράσιτα και ασθένειες

Το ζουζούμπε είναι ανθεκτικό σε εχθρούς και ασθένειες γενικά, αν και στην Κίνα και την Κορέα υπάρχουν ενδημικές ασθένειες που προσβάλλουν το ζουζούμπε και την καρποφορία του.

Στην Ευρώπη, καθώς και στις ΗΠΑ, τα φυτά αντιστέκονται με ευκολία στις ασθένειες- αυτό που πλήττει περισσότερο τις αποδόσεις των καρπών είναι οι προνύμφες εντόμων που αναπτύσσονται καθώς καταναλώνουν τους καρπούς και μειώνουν σημαντικά τις αποδόσεις των καλλιεργειών.

Όπως και με τα άλλα οπωροφόρα δέντρα, το σημαντικό είναι να τα παρακολουθείτε και να τα προλαμβάνετε.

Ιδιότητες και χρήσεις

Ο καρπός τρώγεται ωμός ή με τη μορφή γλυκισμάτων. Περιέχει έναν μοναδικό πυρήνα, παρόμοιο με εκείνον της ελιάς. Η γεύση του δεν είναι από τις πιο εκτιμώμενες μεταξύ των οπωροφόρων δέντρων.

Όταν το εξωτερικό τους χρώμα είναι ακόμα πράσινο, μπορούν να καταναλωθούν- η γεύση τους είναι παρόμοια με αυτή των μήλων. Όταν παραμείνουν περισσότερο στο φυτό, γίνονται πιο σκούρα, σχεδόν στο χρώμα του μαόνι, και σπογγώδη, με γεύση παρόμοια με αυτή των αποξηραμένων χουρμάδων.

Μπορούν επίσης να αποξηρανθούν πλήρως, δίνοντάς τους μια εμφάνιση που μοιάζει με σταφίδα, ώστε να διατηρηθούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, με διάρκεια, υπό ιδανικές συνθήκες, περίπου ένα χρόνο.

Στην Κίνα, τα jujubes καταναλώνονται με πολλούς τρόπους, όχι μόνο φρέσκα και αποξηραμένα, αλλά και σε επιδόρπια, τουρσί ή καπνιστά.

Τα τζουτζούμπ είναι κυρίως πλούσια σε βιταμίνη C, ενώ περιέχουν μικρότερες ποσότητες βιταμινών του συμπλέγματος Α και Β και ορισμένα μέταλλα όπως σίδηρο ή κάλιο.

Εκτός από τη μαγειρική τους χρήση, τα jujubes έχουν φαρμακευτικές χρήσεις στην παραδοσιακή κινεζική και κορεατική ιατρική, με τους καρπούς και τους σπόρους να χρησιμοποιούνται ως αντιφλεγμονώδεις και αντιστρεσογόνοι παράγοντες.

Σας άρεσε αυτό το άρθρο; Τότε διαβάστε το περιοδικό μας, εγγραφείτε στο κανάλι Jardins στο Youtube και ακολουθήστε μας στο Facebook, το Instagram και το Pinterest.