Algarve'de hünnap ağacı azufaifo olarak bilinir ve C vitamini ile demir veya potasyum gibi bazı mineraller açısından zengindir.

En yaygın hünnap ağacı ( Ziziphus hünnap ) kökenleri Asya'ya, Orta Doğu'ya, Hindistan ve Çin'in bazı bölgelerine dayanan bir bitkidir. Antik Roma döneminden beri güney Avrupa'da uzun süredir yetiştirilmektedir ve diğer birçok bölgeye tanıtılmıştır.

Meyvesi hünnap olarak adlandırılır, aynı zamanda kırmızı veya Çin hurması olarak da adlandırılır.

Hünnap, meyveleri genellikle fakir topraklı bölgelerde gıda olarak kullanılan yaprak döken bir bitkidir.

Benzer meyve ve görünüme sahip, bazıları Güney Avrupa'ya özgü başka türleri de vardır. Bahçelerde ve koleksiyonlarda giderek daha fazla yer almaktadır.

Hünnap ağacı teknik veri sayfası ( Ziziphus hünnap )

Menşei: Orta Doğu, Hindistan ve Çin.

Yükseklik: 5 ila 12 metre arasında.

Çoğaltma: Tohumlar ve fideler.

Dikim: Kış sonu ve ilkbahar.

Toprak: İyi drene edildiği sürece çeşitli.

İklim: Subtropikal. kuru ve ılıman iklimlerde gelişir.

Maruziyet: Tam güneş.

Hasat: Sonbahar.

Bakım: Sulama, ayıklama, hafif budama.

Yetiştirme ve hasat

Hünnap, kuru iklimlere dayanıklı olmasını sağlayan küçük dikenleri olan oldukça dallı bir çalıdır, bu nedenle Orta Doğu, Orta Asya ve Akdeniz bölgelerinde yetiştirilir.

Kısmen kendine verimlidir, ancak çapraz tozlaşma ile daha iyi üretir. Portekiz'de, çoğunlukla azufaifo adı altında bilindiği Algarve'de üretilir.

Sıcak iklimlere özgü olmasına rağmen hünnap ağacı, birçok bölgede sonbaharda yapraklarını kaybetmesine rağmen sıfırın altındaki sıcaklıklara dayanabilir.

Hünnapları çoğaltmanın en yaygın yolları tohumlar ve yeni bitkilere yol açan standart sürgünlerin kullanılmasıdır. Bizimki gibi daha az sıcak ülkelerde, korunaklı, donmayan yerlerde, tam güneşte yetiştirilmelidir.

Dikim için en uygun zaman kış sonu ve ilkbahar başıdır ve meyveler sonbaharda hasat edilir. Daha iyi tozlaşma ve meyve vermesi için en az iki bitki dikilmesi önerilir.

Hünnaplar esas olarak C vitamini açısından zengindir, daha az miktarda A ve B kompleks vitaminleri ve demir veya potasyum gibi bazı mineraller içerir.

Bakım

Hünnap çok fazla bakım gerektirmeyen bir bitkidir. Ağacın oluşumunu yönlendirmek veya düzeltmek için küçük budamalar yapılabilir. Bu aynı zamanda hünnapın büyüklüğünü kontrol etmeye yarar.

Yaz boyunca sulama ve ilkbaharda büyüme döneminde gübreleme gereklidir. Yabancı ot kontrolü ve çapalama da bitki için faydalıdır.

Haşereler ve hastalıklar

Çin ve Kore'de hünnapı ve meyve vermesini etkileyen endemik hastalıklar olmasına rağmen hünnap genel olarak zararlılara ve hastalıklara karşı dayanıklıdır.

ABD'de olduğu gibi Avrupa'da da bitkiler hastalıklara kolaylıkla direnç gösterir; meyve verimini en çok etkileyen şey, meyveleri tükettikçe büyüyen ve ürün verimini büyük ölçüde azaltan böcek larvalarıdır.

Diğer meyve ağaçlarında olduğu gibi, önemli olan izlemek ve önlemektir.

Özellikler ve kullanımlar

Meyvesi çiğ olarak ya da tatlı şeklinde yenir. Zeytininkine benzer eşsiz bir çekirdek içerir. Meyve ağaçları arasında tadı en beğenilenlerden biri değildir.

Dış rengi hala yeşilken yenebilir; tadı elmaya benzer. Bitkide daha uzun süre bırakıldıklarında daha koyu, neredeyse maun renginde ve süngerimsi olurlar, tadı kuru hurmaya benzer.

Ayrıca tamamen kurutularak kuru üzüm benzeri bir görünüm kazandırılabilir, böylece daha uzun süre korunabilir, ideal koşullar altında yaklaşık bir yıl dayanabilirler.

Çin'de hünnaplar sadece taze ve kurutulmuş olarak değil, aynı zamanda tatlı, salamura veya tütsülenmiş olarak da birçok şekilde yenir.

Hünnaplar esas olarak C vitamini açısından zengindir, daha az miktarda A ve B kompleks vitaminleri ve demir veya potasyum gibi bazı mineraller içerir.

Mutfakta kullanımlarının yanı sıra, hünnapların geleneksel Çin ve Kore tıbbında tıbbi kullanımları vardır; meyve ve tohumlar anti-enflamatuar ve anti-stres ajanları olarak kullanılır.

Bu yazıyı beğendiyseniz Dergimizi okuyun, Youtube'da Jardins kanalına abone olun ve bizi Facebook, Instagram ve Pinterest'te takip edin.