Përdorimi simbolik i luleve është shumë i vjetër, e ka shoqëruar njeriun që kur filloi të ndërveprojë me natyrën.

Gjuha e luleve (floriografia) është një formë e komunikimit kriptologjik që i drejtohet përdorimit të luleve , një grup lulesh apo edhe pjesë të tjera bimësh (degë, gjethe, rrëshira) për të transmetuar një mesazh të caktuar, kuptimi i të cilit i referohet një kodi simbolik të ndarë nga dërguesi dhe marrësi.

Përdorimi simbolik i luleve është shumë i vjetër, ndoshta i shoqëron qeniet njerëzore që kur filluan të ndërveprojnë kulturalisht me Natyrën.

Simboli është një koncept kyç në shumë shkenca, si antropologjia, filozofia dhe psikoanaliza dhe korrespondon me një objekt ose një qenie të gjallë. që përfaqëson një koncept ose një cilësi abstrakte, shpesh të pajisur me një dimension superior.

Njohja e kuptimit të simboleve na lejon të njohim vlerat e shoqërive që kanë zhvilluar kode simbolike gjatë qindra viteve.

Përdorimi simbolik i bimëve dhe luleve të tyre është shumë i lashtë dhe duhet të ketë filluar që në fillimet e kulturës njerëzore.

Përdorimi i luleve në prehistorinë dhe Egjiptin e lashtë

Në disa varre prehistorike u gjetën gjurmë lulesh që ndoshta kishin për qëllim të ndihmonin të ndjerin në fazën e re të ciklit të tij jetësor ose si një gjest i fundit dashurie.

A.Qytetërimi egjiptian ishte bujar në përdorimin e luleve - një nga motivet më të zakonshme është lotusi aromatik blu ( Nymphaea caerulea ) i cili përdorej si shenjë nderimi dhe nderimi.

Në Bibla, Canticle dos Canticos është ndoshta libri ku gjejmë më shumë bimë (pemë, shkurre) dhe lule (zambakë, daffodils, trëndafila) me përdorime simbolike, për shembull: «Si një zambak midis gjembave, ajo është e dashura ime ndër të rejat» [2.2] ose «Fytyrat e tyre janë shtretër balsami, ku rriten bimë aromatike; buzët e saj janë zambakë, pijnë mirrë që zgjerohet» [5.13].

Lulet në art dhe letërsi

Arti dhe letërsia evropiane kanë qenë gjithmonë luksoze në përdorimin e simboleve, alegorive dhe metaforave në cilat lule përcjellin mesazhe që bashkojnë njerëzit dhe në përgjithësi janë mesazhe që transmetojnë sinjale pozitive.

Gjatë shekullit të 19-të gjuha e luleve ndoshta arriti forma më të sofistikuara dhe më frytdhënëse, ndoshta për shkak të disponueshmërisë më të madhe e luleve, si rezultat i formave të reja të prodhimit dhe tregtisë së bimëve.

Epoka Viktoriane

Mbretëria e Bashkuar zë një vend të veçantë në historinë evropiane të shekullit të 19-të, për shkak të lidhjeve të saj sociale dhe stabiliteti politik, kur krahasohet me trazirat që ndodhën në kontinent.

Mbretëria e gjatë e Mbretëreshës Victoria (lindur 1819, u ngjit në fron në 1837 dhevdiq në vitin 1901), vlerat e reja morale dhe familjare që, me bashkëshortin e saj, Princin Albert (1819-1861), ajo dëshironte t'i transmetonte, mbretëresha Nefertiti duke i ofruar zambak uji blu Isis kurorë viktoriane me lule portokalli, zgjerimi perandorak dhe disponueshmëria e bimët e reja, gjeneza e klasave të fuqishme shoqërore me të ardhura dhe kapacitet në rritje për ndërhyrje, përveç një pasioni të dukshëm për Natyrën, kontribuan që botanika të përjetonte një "shekull të artë" autentik gjatë shekullit të 19-të, në të cilin lulet ishin elementë të kudondodhur.

Gjuha viktoriane e luleve është gjithashtu pjesë e një kohe kur artizanët dhe industritë e vogla filluan të krijonin produkte të bazuara në lule dhe ekstrakte lulesh duke përdorur proceset e reja kimike që evolucioni tekniko-shkencor bëri të mundur. .

Le të kujtojmë artin e parfumerisë në shekullin e 19-të, i cili prezantoi aroma të reja që shiten edhe sot.

Parfumet e tij tradicionalisht ishin monofloralë, domethënë kishin një aromë të qartë njëherësh.lule , të tilla si trëndafili, manushaqe, jasemini, jargavan, gardiania ose të tjera; gjeneza e parfumeve me piramida më komplekse të nuhatjes u rezervua për shekullin e 20-të.

Shfaqja e fjalorëve me lule

Gjuha e luleve viktoriane lejoi dërgimin e mesazheve të koduara që nuk mund të shkruheshin ose shqiptoheshin .

Në vijim tëkëshillat e shprehura në guida dhe fjalorë me lule, dërguesi krijoi buqetën e nevojshme në mënyrë që ndjenjat e tij të kuptoheshin me hollësi.

Një nga udhëzuesit më të njohur ishte shkruar Gjuha e luleve (1884) dhe ilustruar nga Kate Greenaway (1846-1901), një vepër që po botohet ende sot.

Këta udhëzues interesantë na lejojnë të zbulojmë simbolikën e shekullit të 19-të të luleve që gjenden ende në parqet, kopshtet dhe luleshitësit tanë

GJUHA E LULEVE KA EVOLUAR NDËR SHEKUJ dhe mund të ketë kuptime të ndryshme, sipas mjedisit kulturor ku është zhvilluar.

Kuptimi i luleve

Simbolgjia e lulet janë gjithmonë të lidhura me kontekste specifike kulturore dhe sociale dhe mund të ndryshojnë sipas tyre.

Vini re, për shembull, rastin e Japonisë, një vend ku krizantemët kanë një simbolikë shumë të ndryshme nga ajo gjejmë në Portugali: urdhri më prestigjioz i nderit japonez është Urdhri i Krizantemës, stema e perandorit është një krizantemë e stilizuar dhe monarku japonez ulet në fronin e krizantemës.

Këto janë bimë që fillojnë të lulëzojnë kur kohëzgjatja e natës fillon të jetë më e gjatë, pra në fillim të vjeshtës, gjë që nuk është e zakonshme për bimët evropiane, në të cilat lulëzimi është më i shpeshtë në pranverë dhe verë, kur ka më shumë dritë dhe gjithashtu më shumë kafshë.pjalmuesit.

Në të kaluarën, periudha e lulëzimit të krizantemës ishte vendimtare, sepse në Evropë, këto lule u përzgjodhën për t'u vendosur nëpër varreza në fillim të nëntorit, duke çuar në lidhjen e tyre me vdekjen dhe trishtimin. që i prek ato, lidhet gjithmonë.

Simbolizmi i luleve në letërsinë portugeze

Në letërsinë portugeze të shekullit të 19-të, gjejmë shumë shembuj të përdorimit simbolik të luleve, por pak e arritën kompleksitetin dhe bollëk lulesh si poema Recreações Botany (1813, botuar 1844). Me këtë vepër, të krijuar nga Leonor de Almeida Portugal de Lorena e Lencastre, Marchioness of Alorna (1750-1839), autori donte t'u mësonte botanikë zonjave portugeze, sipas sistemit të klasifikimit botanik të propozuar nga Carl Lineu (1707-1778) në vepra Species Plantarum (1753).

Me këtë vepër të fundit, botuar më 1 maj 1753, filloi botanika bashkëkohore.

Në vitin 1868, në Lisbonë, u botua botimi i tretë i Diccionario da Linguagem das Flores: e stolisur me stampa shumëngjyrëshe, të cilat jo vetëm informojnë për simbolikën tradicionale të bimëve, por gjithashtu kanë informacione për historinë e përdorimit kulturor të bimëve në Portugali dhe Evropë.

Aktualisht, ne vazhdojmë të përdorni gjuhën e luleve ndërsa simbolet e vjetra rinovohen dhe krijohen të reja.

Disa shembuj simbolikë

Në Mbretërinë e Bashkuar,lulëkuqja ( Papaver rhoeas ) është bima e Ditës së Përkujtimit ( Dita e Lulëkuqes , dita e nderimit të atyre që u flijuan për atdheun); kjo bimë u zgjodh sepse lulëkuqet zhvillohen mirë në një terren që është ndryshuar shumë nga veprimet njerëzore, siç ishte rasti në llogore gjatë Luftës së Parë Botërore; pas përfundimit të këtij konflikti, llogoret u mbushën me lulëkuqe dhe kjo është arsyeja pse ato u zgjodhën si simbol i gjakut të derdhur nga ushtarët e rinj.

Në Francë fidalguinhos ( Centaurea cyanus ). Le të kujtojmë gjithashtu Revolucionin e Trëndafilave (Gjeorgji, 2003), Revolucionin e Kedrit (Liban, 2005), Revolucionin e Jaseminit (Tunizi, 2011) dhe Pranverën Arabe. Mes nesh kemi shembullin e Revolucionit të Karafilit që nisi Republikën e Tretë.

Veprat e përmendura në këtë artikull janë të disponueshme në internet, në katalogun dixhital të Bibliotekës Kombëtare të Portugalisë , në libra. google.pt dhe biodiversitylibrary.org.

A ju pëlqen ky artikull? Më pas lexoni Revistën tonë, abonohuni në kanalin e Jardins në YouTube dhe na ndiqni në Facebook, Instagram dhe Pinterest.