Mae'r defnydd symbolaidd o flodau yn hen iawn, mae wedi cyd-fynd â Dyn ers iddo ddechrau rhyngweithio â Natur.

Mae iaith blodau (blorograffeg) yn fath o gyfathrebu criptolegol sy'n troi at y defnydd o flodau , set o flodau neu hyd yn oed rannau eraill o blanhigion (canghennau, dail, resinau) i drosglwyddo neges benodol, y mae ei hystyr yn cyfeirio at god symbolaidd a rennir gan yr anfonwr a'r derbynnydd.

Y defnydd symbolaidd o flodau mae'n hen iawn, o bosibl yn mynd gyda bodau dynol ers iddynt ddechrau rhyngweithio'n ddiwylliannol â Natur.

Mae'r symbol yn gysyniad allweddol mewn llawer o wyddorau, megis anthropoleg, athroniaeth a seicdreiddiad ac mae'n cyfateb i wrthrych neu fod byw sy'n cynrychioli cysyniad neu ansawdd haniaethol, yn aml wedi'i gynysgaeddu â dimensiwn uwch.

Mae gwybod ystyr symbolau yn ein galluogi i wybod gwerthoedd cymdeithasau sydd wedi datblygu codau symbolaidd dros gannoedd o flynyddoedd.

Mae’r defnydd symbolaidd o blanhigion a’u blodau yn hynafol iawn ac mae’n rhaid ei fod wedi dechrau yn nechreuad diwylliant dynol.

Defnyddio blodau yn yr Aifft cynhanes a’r hen Aifft<5

Mewn rhai beddrodau cynhanesyddol, canfuwyd olion blodau a oedd, mae'n debyg, wedi'u bwriadu i helpu'r ymadawedig yng nghyfnod newydd ei gylch bywyd neu fel arwydd olaf o anwyldeb.

ARoedd gwareiddiad yr Aifft yn moethus yn y defnydd o flodau — un o'r motiffau mwyaf cyffredin yw'r lotws glas persawrus ( Nymphaea caerulea ) a ddefnyddiwyd fel arwydd o barch a pharch.

Yn y Beibl, y Cantigl dos Canticos yw, efallai, y llyfr lle rydym yn dod o hyd i fwy o blanhigion (coed, llwyni) a blodau (lili, cennin pedr, rhosod) gyda defnyddiau symbolaidd, er enghraifft: «Fel lili ymhlith yr ysgall, hi yw fy anwylyd ymhlith merched ifanc» [2.2] neu «Mae eu hwynebau yn welyau o ffromlys, lle mae planhigion persawrus yn tyfu; lilïau yw ei gwefusau, maent yn diferu myrr sy'n ehangu» [5.13].

Blodau mewn celf a llenyddiaeth

Mae celf a llenyddiaeth Ewropeaidd wedi bod yn moethus erioed yn y defnydd o symbolau, alegorïau a throsiadau yn pa flodau sy'n cyfleu negeseuon sy'n uno bodau dynol ac sydd, yn gyffredinol, yn negeseuon sy'n trosglwyddo signalau positif.

Yn ystod y 19eg ganrif efallai y cyrhaeddodd iaith blodau ffurfiau mwy soffistigedig a ffrwythlon, efallai oherwydd y cynnydd yn argaeledd o flodau, o ganlyniad i fathau newydd o gynhyrchu a masnachu planhigion.

Oes Fictoria

Mae’r Deyrnas Unedig yn meddiannu lle arbennig yn hanes Ewrop yn y 19eg ganrif, oherwydd ei chymharol gymdeithasol a sefydlogrwydd gwleidyddol, o'i gymharu â'r cynnwrf a ddigwyddodd ar y Cyfandir.

Teyrnasiad hir y Frenhines Victoria (ganwyd 1819, esgynnodd yr orsedd yn 1837 aBu farw yn 1901), y gwerthoedd moesol a theuluol newydd yr oedd, gyda'i gŵr, y Tywysog Albert (1819-1861), yn dymuno trosglwyddo, Frenhines Nefertiti yn cynnig lili dŵr glas i Isis Torch Fictoraidd o flodau oren ehangu imperialaidd ac argaeledd cyfrannodd planhigion newydd, tarddiad dosbarthiadau cymdeithasol egnïol gydag incwm a gallu cynyddol i ymyrryd, yn ogystal ag angerdd amlwg dros Natur, at fotaneg yn profi "canrif aur" ddilys yn ystod y 19eg ganrif, lle'r oedd blodau'n elfennau hollbresennol.<1

Mae iaith Fictoraidd blodau hefyd yn rhan o gyfnod pan ddechreuodd crefftwyr a diwydiannau bach greu cynhyrchion yn seiliedig ar flodau a blodau gan ddefnyddio'r prosesau cemegol newydd a wnaeth esblygiad technegol-wyddonol yn bosibl. .

Gadewch inni ddwyn i gof y grefft o bersawr yn y 19eg ganrif, a gyflwynodd bersawr newydd sy'n dal i gael ei werthu heddiw.

Roedd ei bersawrau, yn draddodiadol, yn fonoflon, hynny yw, roedd ganddyn nhw bersawr clir i gyd ar unwaith. , fel rhosyn, fioledau, jasmin, lelog, garddia neu eraill; cadwyd tarddiad persawrau gyda phyramidiau arogleuol mwy cymhleth ar gyfer yr 20fed ganrif.

Ymddangosiad geiriaduron blodau

Caniataodd yr iaith flodeuog Fictoraidd anfon negeseuon wedi'u codio na ellid eu hysgrifennu na'u hynganu. .

Yn dilyn ycyngor a fynegwyd mewn arweinlyfrau blodau a geiriaduron, cyfansoddodd yr anfonwr y tusw angenrheidiol fel y gellid deall ei deimladau yn gynnil.

Un o'r canllawiau mwyaf poblogaidd oedd Iaith y Blodau (1884) a ysgrifennwyd a darluniwyd gan Kate Greenaway (1846-1901), gwaith sy'n dal i gael ei gyhoeddi heddiw.

Mae'r canllawiau diddorol hyn yn ein galluogi i ddarganfod symboleg y 19eg ganrif o flodau sydd i'w cael o hyd yn ein parciau, ein gerddi a'n gwerthwyr blodau.

MAE IAITH Y BLODAU WEDI ESBLYGIAD DROS GANRIFOEDD a gall fod â gwahanol ystyron, yn ôl yr amgylchedd diwylliannol lle cafodd ei ddatblygu.

Ystyr blodau

Symboleg mae blodau bob amser yn gysylltiedig â chyd-destunau diwylliannol a chymdeithasol penodol a gallant amrywio yn ôl y rheini.

Sylwch, er enghraifft, achos Japan, gwlad lle mae gan chrysanthemums symboleg wahanol iawn i’r hyn cawn ym Mhortiwgal: urdd anrhydeddus fwyaf mawreddog Japan yw urdd y Chrysanthemum, mae arfbais yr ymerawdwr yn chrysanthemum arddullaidd, ac mae brenhines Japan yn eistedd ar Orsedd y Chrysanthemum.

Mae'r rhain yn blanhigion sy'n dechrau blodeuo pan mae hyd y nos yn dechrau bod yn hirach, hynny yw, ar ddechrau'r hydref, nad yw'n gyffredin i blanhigion Ewropeaidd, lle mae blodeuo'n amlach yn y gwanwyn a'r haf, pan fo mwy o olau a hefyd mwy o anifeiliaidpeillwyr.

Yn y gorffennol, roedd cyfnod blodeuo’r chrysanthemum yn bendant oherwydd, yn Ewrop, dewiswyd y blodau hyn i’w gosod mewn mynwentydd ar ddechrau mis Tachwedd, gan arwain at eu cysylltu â marwolaeth a thristwch. sy'n effeithio arnynt bob amser yn gysylltiedig.

Symboledd blodau mewn llenyddiaeth Bortiwgaleg

Yn llenyddiaeth Portiwgal yn y 19eg ganrif, rydym yn dod o hyd i lawer o enghreifftiau o'r defnydd symbolaidd o flodau, ond ychydig a gyrhaeddodd y cymhlethdod a toreth blodeuog fel y gerdd Recreações Botany (1813, cyhoeddwyd 1844). Gyda'r gwaith hwn, a grëwyd gan Leonor de Almeida Portugal de Lorena e Lencastre, Marchioness of Alorna (1750-1839), roedd yr awdur am ddysgu botaneg i ferched Portiwgaleg, yn ôl y system ddosbarthu botanegol a gynigiwyd gan Carl Lineu (1707-1778) yn y gwaith Species Plantarum (1753).

Gyda'r gwaith olaf hwn, a gyhoeddwyd Mai 1, 1753, y dechreuodd botaneg gyfoes.

Yn 1868, yn Lisbon, cyhoeddwyd y trydydd argraffiad o'r Diccionario da Linguagem das Flores: wedi'i addurno â phrintiau lliwgar, sydd nid yn unig yn hysbysu am symboleg draddodiadol planhigion, ond sydd hefyd â gwybodaeth am hanes y defnydd diwylliannol o blanhigion ym Mhortiwgal ac Ewrop.

Ar hyn o bryd, rydym yn parhau i defnyddio iaith blodau wrth i hen symbolegau gael eu hadnewyddu a rhai newydd gael eu creu.

Rhai enghreifftiau symbolaidd

Yn y Deyrnas Unedig, mae'rpabi ( Papaver rhoeas ) yw planhigyn Dydd y Cofio ( Dydd y Pabi , dydd teyrnged i'r rhai a aberthodd eu hunain dros y famwlad); dewiswyd y planhigyn hwn oherwydd bod pabïau'n datblygu'n dda ar dir sydd wedi'i newid yn fawr gan weithred ddynol, fel yn y ffosydd yn ystod y Rhyfel Byd Cyntaf; ar ôl diwedd y gwrthdaro hwn, llanwyd y ffosydd â phabïau a dyma'r rheswm pam y cawsant eu dewis fel symbol o'r gwaed a arllwyswyd gan filwyr ifanc.

Yn Ffrainc, y fidalguinhos ( Centaurea cyanus ). Gadewch inni gofio hefyd y Chwyldro Rhosyn (Georgia, 2003), y Chwyldro Cedar (Lebanon, 2005), y Chwyldro Jasmine (Tunisia, 2011) a'r Gwanwyn Arabaidd. Yn ein plith, mae gennym yr enghraifft o Chwyldro Carnation a ddechreuodd y Drydedd Weriniaeth.

Mae'r gweithiau y cyfeirir atynt yn yr erthygl hon ar gael ar-lein, yng nghatalog digidol Llyfrgell Genedlaethol Portiwgal. , mewn llyfrau. google.pt a bio bio-library.org.

Fel yr erthygl hon? Yna darllenwch ein Cylchgrawn, tanysgrifiwch i sianel YouTube Jardins, a dilynwch ni ar Facebook, Instagram a Pinterest.