Die simboliese gebruik van blomme is baie oud, dit het die mens vergesel vandat hy met die Natuur begin omgaan het.

Die taal van blomme (floriografie) is 'n vorm van kriptologiese kommunikasie wat na die gebruik van blomme toevlug. , 'n stel blomme of selfs ander dele van plante (takke, blare, harse) om 'n sekere boodskap oor te dra, waarvan die betekenis verwys na 'n simboliese kode wat deur die sender en die ontvanger gedeel word.

Die simboliese gebruik van blomme. dit is baie oud, vergesel moontlik mense sedert hulle kultureel met die Natuur begin omgaan het.

Die simbool is 'n sleutelbegrip in baie wetenskappe, soos antropologie, filosofie en psigoanalise en stem ooreen met 'n voorwerp of 'n lewende wese. wat 'n konsep of 'n abstrakte kwaliteit verteenwoordig, dikwels toegerus met 'n voortreflike dimensie.

Om die betekenis van simbole te ken, stel ons in staat om die waardes van samelewings te ken wat simboliese kodes oor honderde jare van jare ontwikkel het.

Die simboliese gebruik van plante en hul blomme is baie oud en moes in die begin van die menslike kultuur begin het.

Die gebruik van blomme in die voorgeskiedenis en antieke Egipte

In sommige prehistoriese grafte is spore van blomme gevind wat waarskynlik bedoel was om die oorledene in die nuwe stadium van sy lewensiklus te help of as 'n laaste gebaar van liefde.

ADie Egiptiese beskawing was weelderig in die gebruik van blomme — een van die mees algemene motiewe is die geurige blou lotus ( Nymphaea caerulea ) wat gebruik is as 'n teken van eerbied en agting.

In die Bybel, die Canticle dos Canticos is miskien die boek waar ons meer plante (bome, struike) en blomme (lelies, affodille, rose) vind met simboliese gebruike, byvoorbeeld: «Soos 'n lelie tussen die distels, sy is my geliefde onder jong vroue» [2.2] of «Hulle gesigte is beddings van balsem, waar geurige plante groei; haar lippe is lelies, hulle drup mirre wat uitsit» [5.13].

Blomme in kuns en letterkunde

Europese kuns en letterkunde was nog altyd oordadig in die gebruik van simbole, allegorieë en metafore in watter blomme boodskappe oordra wat mense verenig en in die algemeen boodskappe is wat positiewe seine oordra.

Dit was gedurende die 19de eeu dat die taal van blomme dalk meer gesofistikeerde en vrugbare vorme bereik het, miskien as gevolg van die groter beskikbaarheid van blomme, as gevolg van nuwe vorme van plantproduksie en handel.

Die Victoriaanse Era

Die Verenigde Koninkryk neem 'n spesiale plek in die 19de eeuse Europese geskiedenis in, as gevolg van haar relatiewe sosiale en politieke stabiliteit, in vergelyking met die omwentelinge wat op die vasteland plaasgevind het.

Koningin Victoria se lang bewind (gebore 1819, het die troon in 1837 bestyg engesterf het in 1901), die nuwe morele en gesinswaardes wat sy saam met haar man, Prins Albert (1819-1861), wou oordra, Koningin Nefertiti bied blou waterlelie aan Isis Victoriaanse krans van lemoenbloeisels imperiale uitbreiding en beskikbaarheid van nuwe plante, die ontstaan ​​van kragtige sosiale klasse met inkomste en groeiende kapasiteit vir ingryping, benewens 'n duidelike passie vir die Natuur, het daartoe bygedra dat plantkunde 'n outentieke "goue eeu" gedurende die 19de eeu beleef het, waarin blomme alomteenwoordige elemente was.

Die Victoriaanse taal van blomme is ook deel van 'n tyd toe ambagsmanne en klein nywerhede begin om produkte te skep gebaseer op blomme en blomekstrakte deur die nuwe chemiese prosesse wat tegnies-wetenskaplike evolusie moontlik gemaak het.

Kom ons herinner aan die kuns van parfuum in die 19de eeu, wat nuwe geure bekend gestel het wat vandag nog verkoop word.

Sy parfuums was tradisioneel monofloraal, dit wil sê, hulle het op een slag 'n duidelike geur gehad. , soos roos, viooltjies, jasmyn, lila, gardenia of ander; die ontstaan ​​van parfuums met meer komplekse reukpiramides is gereserveer vir die 20ste eeu.

Die verskyning van blommewoordeboeke

Die Victoriaanse blommetaal het die stuur van gekodeerde boodskappe toegelaat wat nie geskryf of uitgespreek kon word nie. .

Na aanleiding van dieadvies uitgedruk in blommegidse en woordeboeke, het die afsender die nodige ruiker saamgestel sodat sy gevoelens subtiel verstaan ​​kon word.

Een van die gewildste gidse was Die Taal van Blomme (1884) geskryf en geïllustreer deur Kate Greenaway (1846-1901), 'n werk wat vandag nog gepubliseer word.

Hierdie interessante gidse stel ons in staat om die 19de-eeuse simbool van blomme te ontdek wat steeds in ons parke, tuine en bloemiste voorkom.

DIE TAAL VAN BLOMME HET OOR EEUE ONTWIKKEL en kan verskillende betekenisse hê, volgens die kulturele omgewing waar dit ontwikkel is.

Die betekenis van blomme

Die simboliek van blomme is altyd gekoppel aan spesifieke kulturele en sosiale kontekste en kan daarvolgens verskil.

Let byvoorbeeld op die geval van Japan, 'n land waar krisante 'n simboliek het wat baie anders is as wat vind ons in Portugal: die mees gesogte Japannese ere-orde is die Orde van die Krisant, die keiser se wapen is 'n gestileerde krisant, en die Japannese monarg sit op die Krisanttroon.

Dit is plante wat begin blom wanneer die duur van die nag begin langer wees, dit wil sê aan die begin van die herfs, wat nie algemeen is vir Europese plante nie, waarin blom meer gereeld in die lente en somer is, wanneer daar meer lig is en ook meer dierebestuiwers.

In die verlede was die blomtydperk van die krisant deurslaggewend, want in Europa is hierdie blomme gekies om aan die begin van November in begraafplase geplaas te word, wat daartoe gelei het dat hulle met die dood en die hartseer verbind is. wat hulle raak. word altyd geassosieer.

Die simboliek van blomme in die Portugese letterkunde

In die 19de eeuse Portugese literatuur vind ons baie voorbeelde van die simboliese gebruik van blomme, maar min het die kompleksiteit bereik en blomme oorvloed as die gedig Recreações Botany (1813, gepubliseer 1844). Met hierdie werk, geskep deur Leonor de Almeida Portugal de Lorena e Lencastre, Marchioness of Alorna (1750-1839), wou die skrywer plantkunde aan Portugese dames leer, volgens die botaniese klassifikasiestelsel wat voorgestel is deur Carl Lineu (1707-1778) in die werk Species Plantarum (1753).

Met hierdie laaste werk, gepubliseer op 1 Mei 1753, het hedendaagse plantkunde begin.

In 1868, in Lissabon, is die derde uitgawe van die Diccionario gepubliseer. da Linguagem das Flores: versier met kleurvolle afdrukke, wat nie net inlig oor die tradisionele simbool van plante nie, maar ook inligting bevat oor die geskiedenis van die kulturele gebruik van plante in Portugal en Europa.

Tans gaan ons voort om gebruik die taal van blomme soos ou simbolologieë vernuwe en nuwes geskep word.

Sommige simboliese voorbeelde

In die Verenigde Koninkryk is diepapawer ( Papaver rhoeas ) is die Herinneringsdagplant ( Poppy Day , dag van huldeblyk aan diegene wat hulself opgeoffer het vir die vaderland); hierdie plant is gekies omdat papawers goed ontwikkel in terrein wat grootliks deur menslike optrede verander is, soos die geval was in loopgrawe tydens die Eerste Wêreldoorlog; na die einde van hierdie konflik is die loopgrawe met papawers gevul en dit is die rede waarom hulle gekies is as 'n simbool van die bloed wat deur jong soldate gemors is.

In Frankryk, die fidalguinhos ( Centaurea cyanus ). Kom ons onthou ook die Roosrevolusie (Georgië, 2003), die Sederrevolusie (Libanon, 2005), die Jasmynrevolusie (Tunisië, 2011) en die Arabiese Lente. Onder ons het ons die voorbeeld van die Anjerrevolusie wat die Derde Republiek begin het.

Die werke waarna in hierdie artikel verwys word, is aanlyn beskikbaar, in die digitale katalogus van die Nasionale Biblioteek van Portugal , in boeke. google.pt en biodiversitylibrary.org.

Hou jy van hierdie artikel? Lees dan ons Tydskrif, teken in op Jardins se YouTube-kanaal, en volg ons op Facebook, Instagram en Pinterest.