نام‌های رایج: نخود، علف، قبر، گیاه و گاربانچو.

نام علمی: Cicer arietinum L. «سیسر» به دلیل ویژگی های غذایی عالی که پلینی به آن نسبت داده است به معنای قدرت است. نام "arietinum" به دلیل شباهت شکل دانه با سر "arietino" (گوسفند) است.

منشاء: کشورهای جنوب قفقاز، بین یونان و هیمالیا.

خانواده: Papionideae (گیاهان حبوبات).

خصوصیات: گیاه علفی کوچک 20 -60 سانتی متر قد، بلوغ، غده ای، تمایل به گسترش به جای افزایش. برگ سبز روشن یا سبز مایل به خاکستری است و دارای "موهایی" است که حاوی غده هایی است که در تابستان ماده لزج ترشح می کند. گل منفرد، سفید، صورتی یا بنفش است. به دنبال این گل ها غلاف های کوتاه و متورم وجود دارد که هر کدام حاوی دو دانه است.

حقایق تاریخی: یافته های باستان شناسی در منطقه مدیترانه، اتیوپی و هند به 5000-2000 سال قبل از میلاد مسیح یافت شده است. همچنین در اریحا کاوش هایی انجام شد و دانه های فسیل شده 9000 ساله کشف شد. در یونان باستان، از زمان هومر با نام "Erebinthos" کشت شده است. در مصر نیز بسیار مورد قدردانی قرار گرفت، اما فقط از دوران مسیحیت در مورد وجود آن آگاهی وجود دارد. در شبه جزیره ایبری این گیاه قبل از کاشت امپراتوری روم معرفی شده است. بزرگترین تولید کنندگان ازغلات هند (80%) و پاکستان (5-10%) و در اروپا اسپانیا با 2-3٪ است. در پرتغال، منطقه ای که بیشترین غلات را تولید می کند آلنتجو است که حدود 70 درصد تولید را دارد.

چرخه زیستی: سالانه 110-140 (روز).

بیشترین گونه های کشت شده: بیشترین کشت عبارتند از: "Macrocarpum Jaub"، "globosum Alef" (سفید مایل به زرد)، "vulgare" (سیاه)، "Fuscum Alef" (قهوه ای مایل به قرمز)، "Ruthydospermum Jaub". ” (لوبیا قرمز)، “Calia Italian” (شلوطی)، کابلی سیاه” (سیاه). در پرتغال انواع زیر شناخته شده است: "نخود"، "نخود Especioso"، "نخود صاف" و "نخود سیاه".

قسمت خوراکی: دانه (دانه)، 8- 10 میلی متر قطر، کروی فرورفته یا مسطح، به رنگ قهوه ای مایل به سفید یا قرمز، سیاه و سفید.

شرایط محیطی

خاک: بافت متوسط (ماسه-رس، خاک رس-شن) یا قوی (خاک رس، آرژیلوکالکاریوس)، غنی از سنگ آهک، زهکشی خوب و عمیق. pH باید 6.0-7.5 باشد.

منطقه آب و هوا: معتدل گرم.

دما:

بهینه: 15- 20 ºC

حداقل: -3 ºC

حداکثر: 40 ºC

توقف توسعه: 0 ºC

دمای خاک: > 5 ºC.

قرار گرفتن در معرض آفتاب: نور کامل.

رطوبت نسبی: بهینه: 60-70%.

بارندگی: 800-1000 میلی متر در سال یا 30-40 میلی متر باران در هر یک از ماه های بعد از کاشت تا 15 روز قبل از کاشتبرداشت.

کوددهی

کوددهی: کاربرد مواد آلی باید از قبل به خوبی انجام شود. استفاده از کود گاوی و مرغی باید سه ماه قبل از کاشت انجام شود. در مورد خاکهای فقیر از این عنصر، آهک زدن را اعمال کنید.

کود سبز: خردل و ترب علوفه ای.

نیازهای تغذیه ای: 1: 1:2 (از نیتروژن فسفر: از پتاسیم) + کلسیم و منیزیم.

تکنیک و کشت

تهیه خاک: بسیج زمین با یک هارو دندان یا دیسک در عمق 0.4-0.60 متر برای نرم شدن و هوازدگی خاک.

تاریخ کاشت/کاشت: مارس تا آوریل.

نوع کاشت/کاشت: بذرها را (می توان آنها را با ریزوبیوم تلقیح کرد) مستقیماً در شیارها یا شیارها قرار دهید. بذرها را می توان 24 ساعت قبل از کاشت در آب گرم قرار داد.

ظرفیت جوانه زنی (سال): 3 سال.

جوانه: در 3- 15 روز.

عمق: 2-3 سانتی متر ("نخود دوست دارد صاحب خانه را ببیند").

قطب نما: 10- 20 × 40-70 سانتی متر

همبستگی ها: با خرنوب، بادام، انجیر، زیتون، انگور، آلو و پوموئید، ذرت، لوبیا و کدو.

تناوب: باید 4-5 سال فاصله داشته باشد و با علف های غلات (گندم، جو، چاودار)، آفتابگردان و ذرت پراکنده شود.

سفرها: وجین و وجین، کپه هانور.

آبیاری: قطره قطره.

حشره شناسی و آسیب شناسی گیاهی

آفات: شته ها، سرخرطومی ها، مگس ها، پروانه ها و کرم حلقوی، پرندگان (کبوتر و لاروک)، خرگوش.

بیماری ها: فوزاریوز، لکه برگی، سفیدک پودری و ریزوکتونیا (قارچ).

2> حوادث: حساس به یخبندان (در ابتدا)، تگرگ و باد شدید.

برداشت و استفاده

زمان برداشت: از جولای تا آگوست، زمانی که لوبیاها بلوند و در شرف خشک شدن هستند.

تولید: 400-3000 کیلوگرم در هکتار.

شرایط نگهداری: پس از خشک شدن در محیط خشک و هوا، می توانند 2 تا 3 سال دوام بیاورند.

ارزش غذایی: سرشار از پروتئین، کربوهیدرات، املاح معدنی (کلسیم، فسفر، آهن) ویتامین ها ( B1، B2، PP)، ارزش انرژی، سهولت هضم.

موارد استفاده: غذاهای مختلف آشپزی مانند ماهی کاد، دامداری و غیره. همچنین می توان از آن برای غذای حیوانات (کل گیاه) استفاده کرد، حیوانات را چاق می کند و بر تولید و کیفیت خوب شیر تأثیر می گذارد.

عکس ها: Pedro Rau