Nazwy zwyczajowe: Kapusta włoska, kapusta włoska, kapusta mediolańska, kapusta kędzierzawa.

Nazwa naukowa: Brassica oleracea L Var. Sabauda lub bullata.

Źródło: Europa (wybrzeże Morza Śródziemnego, prawdopodobnie północne Włochy).

Rodzina: Crucifers lub Brassicas.

Cechy: Roślina zielna, z dużymi, kędzierzawymi liśćmi (powierzchnia blaszki jest pomarszczona), które zamykają się, tworząc pojedynczą kapustę końcową. Rośliny mogą osiągnąć wysokość około 40-60 cm w fazie wegetatywnej. Wyprostowany i płytki system korzeniowy.

Zapylanie/płodnienie: Żółte, obupłciowe, samopłodne kwiaty są zapylane głównie przez pszczoły, które produkują owoce z nasionami.

Fakty historyczne/ciekawostki: Jej pochodzenie jest bardzo zróżnicowane, dzikie formy można znaleźć w takich miejscach jak Dania, Grecja, ale zawsze na obszarach przybrzeżnych. Kapusta była spożywana od czasów prehistorycznych. Była znana Egipcjanom już 2500 lat p.n.e., a później uprawiana przez Greków. W czasach starożytnych miała właściwości lecznicze i była stosowana w celu ułatwienia trawienia i wyeliminowania pijaństwa. Głównymi producentami sąChiny i Indie.

Cykl biologiczny: Roślina dwuletnia (5-8 miesięcy), ale może trwać do dwóch lat, a następnie kłos. Najczęściej uprawiane odmiany: 'Preko', 'Roxy', 'Rona', 'Cabeça de Negro', 'Langendijk de Inverno', 'Gouden Oogst', 'Sanibel', '2Marcelino', 'De Pascua', 'Siete semanas de Verano'.

Część jadalna: Liście.

Warunki środowiskowe

Gleba: Dostosowuje się do różnych rodzajów gleby, ale preferuje gleby średnie do gliniastych, luźne, dobrze przepuszczalne, chłodne, głębokie, bogate w próchnicę i dobrze przepuszczalne. pH powinno wynosić 6,5-7,5.

Strefa klimatyczna: Strefa śródziemnomorska i umiarkowana.

Optymalne temperatury: 12-18oC

Minimalna temperatura krytyczna: -10oC

Maksymalna temperatura krytyczna: 35oC

Zero roślinności: 6oC

Ekspozycja na słońce: Lubi pełne słońce i kwitnie w długie dni przez ponad 12 godzin.

Wilgotność względna: Wysoki.

Nawożenie

Zapłodnienie: Stosowanie dobrze rozłożonego obornika owczego i krowiego. Będąc odmianą odporną, dobrze wykorzystuje obornik z

W przeszłości sproszkowane wapno było stosowane jako doskonały środek stymulujący rozwój i wzrost. Na glebach kwaśnych wapń powinien być dodawany do kompostu, litotamu (alg) i popiołu.

Nawóz zielony: Życica trwała, lucerna siewna, koniczyna biała, lucerna siewna i bobik.

Wymagania żywieniowe: 2:1:3 lub 3:1:3 (azot: fosfor: potas) i wapń, uważane za wymagające.

Techniki uprawy

Przygotowanie gleby: Do głębokiej orki, rozbijania brył i niszczenia chwastów można użyć wertykulatora z podwójnie zakrzywioną dyszą. Na ziemi można wykonać redliny o szerokości 1-2 m.

Data sadzenia/siewu: Prawie przez cały rok, choć polecam wrzesień-grudzień.

Rodzaj sadzenia/siewu: W tacach do siewu lucerny.

Kiełkowanie: 5-10 dni z temperaturami pomiędzy 20-30oC.

Wydział kiełkowania (lata): 4 lata.

Głębokość: 0,5-2 cm

Kompas: 50-80 między rzędami x 30-50 cm między roślinami w rzędzie.

Transplantacja: 6-7 tygodni po wysiewie lub gdy mają 10-20 cm wysokości i 3-5 liści (przed listopadem lub w listopadzie).

Stowarzyszenia: Marchew, sałata, cebula, ziemniak, szpinak, tymianek, boćwina, mięta pieprzowa, pietruszka, koper włoski, seler, pomidor, lawenda, fasola, groszek, ogórek, burak, waleriana i szparagi.

Obroty: Rośliny psiankowate (pomidor, bakłażan itp.) i dyniowate (dynia, ogórek, cukinia itp.) są dobrymi precedensami dla tej uprawy. Po usunięciu uprawy nie powinny być przywracane na ziemię przez co najmniej 5-6 lat. Jest to dobra uprawa dla gruntów, na których obornik nie jest jeszcze w pełni rozłożony i można rozpocząć system płodozmianu (jest to uprawa wyczerpująca).

Smutki: Ściółkowanie, pęczkowanie, palikowanie, gdy wysokość kapusty przekracza 1 m, ściółkowanie lub nadziewanie.

Podlewanie: Przez zraszanie lub kapanie w odstępach 10-15 dniowych.

Entomologia i patologia roślin

Szkodniki: Gąsienica kapuściana, mszyce, miniarki, ślimaki, nicienie, mucha kapuściana, rdestowiec, ćma kapuściana.

Choroby: Mączniak rzekomy, mączniak prawdziwy, alternarioza, zgnilizna, biała rdza, parch i choroby wirusowe.

Wypadki: Słaba tolerancja na zakwaszenie, przedwczesne kiełkowanie, martwicę brzeżną, niedobory boru i molibdenu, gorące i suche wiatry.

Zbiór i użytkowanie

Kiedy zbierać plony: Gdy kapusta jest zwarta i jędrna, łodyga jest przycinana u podstawy, a zewnętrzne liście są usuwane (marzec-maj), 100 do 200 dni po wysianiu.

Produkcja: 30-50 t/ha/rok Warunki przechowywania: 0-1oC i 90-98% wilgotności względnej, przez 5-6 miesięcy, z kontrolą CO2 i O2.

Wartość odżywcza: Ten rodzaj kapusty jest bogatszy w karotenoidy i chlorofil, jest bogaty w prowitaminę A, witaminę C, B1, B2, wapń, żelazo, magnez, siarkę, miedź, brom, krzem, jod i potas. Zawiera również aminokwasy zawierające siarkę.

Zastosowania: W Portugalii jest często używana jako dodatek do potraw, takich jak świeże kiełbaski zawijane w kapustę, gulasze fasolowe i do przygotowywania zup. W Niemczech robi się z niej choucroute, czyli kapustę zakonserwowaną w kwasie.

Leczniczy: Zapobiega występowaniu niektórych rodzajów raka, ponieważ zawiera glukozynolany, które określają aromat i zapobiegają wystąpieniu raka. Ma działanie przeciwanemiczne, moczopędne, energetyczne, remineralizujące i wermifuge.

Porada eksperta: Zalecam sadzenie tej rośliny w okresie jesienno-zimowym, korzystając z niezbyt wysokich temperatur, wyższych i bardziej korzystnych opadów i wilgotności względnej. Zawsze wybieraj odmianę odpowiednią do sadzenia w tych porach roku. Aby pozbyć się plagi ślimaków (najczęściej występującej o tej porze roku), użyj przynęty z substancją czynną, żelazem lub zrób pułapki z piwem.

Zdjęcia: Pixabay