અંજીરનું વૃક્ષ એ સૌથી ગામઠી ફળોના વૃક્ષોમાંનું એક છે, અને એક જે પોર્ટુગીઝ આબોહવા, ખાસ કરીને આપણા સામાન્ય રીતે ગરમ અને શુષ્ક ઉનાળો સાથે શ્રેષ્ઠ અનુકૂલન કરે છે.

આપણે અંજીરના ઝાડ ઉગતા જોઈએ છીએ વધુ નિર્જન અને ખડકાળ વિસ્તારોમાં સ્વયંસ્ફુરિતપણે.

ઘણા લોકો તેમની સાથે ખૂબ કાળજી રાખ્યા વિના, કાપણીને ન્યૂનતમ સુધી ઘટાડે છે, ફક્ત શાખાઓને નિયંત્રિત કરવા માટે કે જે કોઈપણ કારણોસર પરેશાન થવા લાગે છે, અને વ્યવહારીક રીતે ગર્ભાધાન અને પાણી આપવાનું ભૂલી જાય છે.

તેથી વ્યાપક શાખાઓ ધરાવતા અંજીરના વૃક્ષો શોધવા સામાન્ય છે, જે થડ પર લગભગ જમીનની નજીક ઉગે છે, અને ખૂબ મોટા કદના છે, જેના કારણે અંજીર કાપવા માટે ઝાડ પર ચડવું જરૂરી બને છે.

ઐતિહાસિક તથ્યો

ઈબેરીયન દ્વીપકલ્પમાં આરબો દ્વારા 8મી સદી એડી. સી., પોર્ટુગલમાં ઉગાડવામાં આવતા અંજીર ફિકસ કેરીકા પ્રજાતિના છે, પરંતુ અન્ય ઘણા છે.

જીનસ ફિકસ ખૂબ વ્યાપક છે. તે એક પ્રજાતિ છે જે ભૂમધ્ય તટપ્રદેશમાં હજારો વર્ષોથી ઉગાડવામાં આવી છે, કારણ કે તે ખૂબ જ પૌષ્ટિક ફળ છે, જે શર્કરાથી ભરપૂર છે અને તેને લાંબા સમય સુધી સૂકવી અને સાચવી શકાય છે.

તેની ખેતી કેવી રીતે કરવી

અંજીરનું ઝાડ રોપવા માટે, તમારે સારી ડ્રેનેજ સાથે ઊંડા છિદ્રની જરૂર છે. પત્થરો, માટીના કટકા અથવા કાંકરા ઘણીવાર છિદ્રના તળિયે મૂકી શકાય છે.

આ ડ્રેનેજમાં સુધારો કરે છે અને અંજીરના ઝાડના મૂળમાં રોગોને અટકાવે છે જે વૃક્ષના મૃત્યુ તરફ દોરી શકે છે. દેશના ઉત્તરમાં, તીવ્ર હિમવર્ષાવાળા વિસ્તારોમાંઅથવા હિમવર્ષા, અંજીરનું ઝાડ આશ્રયવાળી અને તડકાવાળી જગ્યાએ રોપવું જોઈએ, પ્રાધાન્ય દક્ષિણ તરફ મુખ રાખીને.

આ વિસ્તારોમાં અંજીરના ઝાડને આગળ લઈ જવા માટે તેને કાંટાવું ફાયદાકારક છે. હથેળીની જેમ તે ઘણીવાર સફરજનના ઝાડ સાથે કરવામાં આવે છે.

હિમ અને તીવ્ર પવન યુવાન અંકુર અથવા મૂળને નુકસાન પહોંચાડે છે, જે અંજીરના ઝાડના ઉત્પાદન સાથે ચેડા કરે છે. ગરમ વિસ્તારોમાં, તેને વાસણમાં વાવેતર કરી શકાય છે.

આપણે ઉપર જોયું તેમ, ઘણા લોકો અંજીરના ઝાડને મુક્તપણે વધવા દે છે. જો કે, છોડની વનસ્પતિ વૃદ્ધિને નિયંત્રિત કરવા અને અંજીરના ઉત્પાદનને પ્રોત્સાહિત કરવા માટે કાપણી ફાયદાકારક છે.

અંજીરના ઝાડની આસપાસની જડીબુટ્ટીઓનું નિંદણ સમાન રીતે ફાયદાકારક છે, પરાગાધાન વસંતઋતુમાં વાર્ષિક, પ્રાધાન્ય સારી રીતે માવજત કરેલ ખાતર સાથે, અને પાણી આપવું મહિનામાં જ્યારે ગરમીનો અનુભવ થવા લાગે છે.

પ્રચાર અને ઉત્પાદન

અંજીરના ઝાડનો પ્રચાર લગભગ હંમેશા કાપ દ્વારા થાય છે; રોપણી માટેનો શ્રેષ્ઠ સમય પ્રારંભિક પાનખર અને પ્રારંભિક વસંત છે.

અંજીરના વૃક્ષો છે જે દર વર્ષે માત્ર એક જ પાક આપે છે (યુનિફરસ અંજીરનાં વૃક્ષો) અને જે દર વર્ષે બે પાક ઉત્પન્ન કરે છે (બાયફરસ અંજીરનાં વૃક્ષો).<5

પાછલા વર્ષની ડાળીઓ પર ઉત્પાદિત અંજીરને હળવા અંજીર કહેવામાં આવે છે અને સામાન્ય રીતે જૂન અને જુલાઈ વચ્ચે પાકે છે. વર્ષની શાખાઓમાં ઉત્પન્ન થતા અંજીરને વિન્ડિમોસ અંજીર કહેવામાં આવે છે અને ઓગસ્ટ અને ઓક્ટોબરની શરૂઆતમાં અથવા આગમન સુધી પાકે છે.પ્રથમ ભારે પાનખર વરસાદથી.

આ અંજીરના પાકમાં જે બચે છે તેનો નાશ કરે છે, કાં તો તેને વહેલો છોડી દે છે અથવા તો તે ખાટા થઈ જાય છે અને ખૂબ જ ઝડપથી સડી જાય છે.

જાળવણી સંભાળ

અંજીરનું ઝાડ જીવાતો અને રોગો માટે તદ્દન પ્રતિરોધક છે, પરંતુ તે કેટલીક માખીઓથી પ્રભાવિત થાય છે, જે ઘણા ફળોનો નાશ કરી શકે છે, અને કેટલીકવાર એન્થ્રેકનોઝ દ્વારા.

આની સામે નિવારક સારવાર છે. સામાન્ય રીતે શિયાળાના અંતમાં બોર્ડેક્સ મિશ્રણ અથવા તો ફૂગનાશક સાથે, સૌથી ગંભીર કિસ્સાઓમાં લાગુ પડે છે.

અંજીર ખૂબ જ સંવેદનશીલ હોય છે અને લણણીના થોડા અઠવાડિયા પછી જ સારી સ્થિતિમાં પ્રતિકાર કરે છે. આને ચૂંટતી વખતે ઘણી કાળજી લેવી પડે છે, અને મોટા ભાગનું ઉત્પાદન પછીના વપરાશ માટે ચાસણીમાં સૂકવવામાં આવે છે અથવા સાચવવામાં આવે છે.

ચાસણીમાં અંજીર ચીઝ અને કેટલાક ફળોના જામ સાથે સારી રીતે જાય છે. કેટલાક અંજીરમાં, પરિપક્વતાની સ્થિતિ અંજીરની ચામડીમાં આંસુ દ્વારા તપાસી શકાય છે.

પોર્ટુગલમાં સૌથી સામાન્ય જાતો "પિંગો-ડી-મેલ", " ટોરેસ નોવાસ”, “સાઓ જોઆઓ”, “બેકોરીન્હો”, “નોસા સેનહોરા”, “બેબેરા બ્રાન્કા”, “બેબેરા પ્રેટા” અને “પાટા-દે-કાવાલો” અને બગીચા અને બગીચાના કેન્દ્રોમાં સરળતાથી વેચાણ માટે મળી જાય છે.

કાળજી અને ધ્યાન સાથે, બેકયાર્ડમાં એક અંજીરનું વૃક્ષ પુષ્કળ પાક ઉત્પન્ન કરી શકે છે, જે સરેરાશ કદના પરિવાર માટે પૂરતું છે.