درخت انجیر یکی از روستایی ترین درختان میوه است و درختی است که به بهترین وجه با آب و هوای پرتغال، به ویژه تابستان های معمولاً گرم و خشک ما سازگار است.

ما شاهد رشد درختان انجیر هستیم. به طور خود به خود در مناطق متروکتر و صخره ای.

بسیاری از مردم بدون مراقبت زیاد با آنها رفتار می کنند، هرس را به حداقل می رسانند، فقط برای کنترل شاخه هایی که به هر دلیلی شروع به آزار می کنند و عملاً کوددهی و آبیاری را فراموش می کنند.

بنابراین یافتن درختان انجیر با شاخه‌های وسیع، که روی تنه تقریباً نزدیک به زمین رشد می‌کنند و اندازه‌های بسیار بزرگ دارند، رایج است که برای برداشت انجیر لازم است از درخت بالا برود.

حقایق تاریخی

در شبه جزیره ایبری توسط اعراب در قرن هشتم میلادی معرفی شد. C.، انجیرهای کشت شده در پرتغال از گونه های Ficus carica هستند، اما بسیاری دیگر وجود دارند.

جنس Ficus بسیار گسترده است. این گونه ای است که هزاران سال در حوزه مدیترانه کشت می شود، زیرا میوه ای بسیار مغذی، غنی از قند است و می توان آن را خشک کرد و برای مدت طولانی نگهداری کرد.

نحوه کشت

برای کاشت درخت انجیر، به یک سوراخ عمیق با زهکشی خوب نیاز دارید. اغلب می توان سنگ ها، تکه های خاک رس یا سنگریزه ها را در پایین سوراخ قرار داد.

این امر زهکشی را بهبود می بخشد و از بیماری هایی در ریشه درخت انجیر که می تواند منجر به مرگ درخت شود جلوگیری می کند. در شمال کشور در مناطقی با یخبندان شدیدیا برف، درخت انجیر را باید در مکانی سرپوشیده و آفتابی و ترجیحاً رو به جنوب کاشت.

در این مناطق بهتر است درخت انجیر را هرس کرد تا به سمتی هدایت شود. نخل مانند آن اغلب با درختان سیب انجام می شود.

یخبندان و بادهای شدید می تواند به شاخه های جوان یا ریشه آسیب برساند و تولید درخت انجیر را به خطر بیندازد. در مناطق گرمتر می توان آن را در گلدان کاشت.

همانطور که در بالا دیدیم، بسیاری از مردم اجازه می دهند درختان انجیر آزادانه رشد کنند. با این حال، هرس برای کنترل رشد رویشی گیاه و تشویق تولید انجیر مفید است. علف هرز گیاهان اطراف درخت انجیر، کوددهی نیز به همان اندازه مفید است. سالانه در بهار، ترجیحاً با کود مرغوب، و آبیاری در ماه هایی که گرما شروع به احساس می کند.

تکثیر و تولید

درختان انجیر تقریباً همیشه با قلمه تکثیر می شوند. بهترین زمان برای کاشت اوایل پاییز و اوایل بهار است.

درختان انجیر وجود دارند که تنها یک بار در سال تولید می کنند (درختان انجیر یکپارچه) و درختانی که دو محصول در سال تولید می کنند (درختان انجیر دوفره).

انجیرهای تولید شده روی شاخه های سال قبل را انجیر سبک می نامند و معمولا بین خرداد تا تیر می رسد. انجیرهایی که در سرشاخه های سال تولید می شوند، انجیر ویندیموس نامیده می شوند و بین مرداد تا اوایل مهر یا تا زمان رسیدن به آن رسیده اند.از اولین باران های شدید پاییزی.

اینها تمایل دارند آنچه از محصولات انجیر باقی مانده است را از بین ببرند، یا آنها را زودتر رها کنند یا باعث ترش شدن و پوسیدگی خیلی سریع آنها شوند.

مراقبت از نگهداری

درخت انجیر نسبت به آفات و بیماری ها کاملاً مقاوم است ، اما تحت تأثیر برخی مگس ها قرار می گیرد که می تواند بسیاری از میوه ها را از بین ببرد و گاهی اوقات نیز به آنتراکنوز می رسد.

در مقابل این درمان های پیشگیرانه انجام می شود. معمولاً در اواخر زمستان با مخلوط بوردو یا حتی در موارد جدی قارچ کش استفاده می شود.

انجیر بسیار حساس است و تنها چند هفته پس از برداشت در شرایط خوب مقاومت می کند. این کار در هنگام چیدن نیاز به دقت زیادی دارد و بیشتر محصول خشک شده یا در شربت نگهداری می شود تا بعدا مصرف شود.

انجیر موجود در شربت به خوبی با پنیرها و برخی مرباهای میوه ست می شود. در برخی از انجیرها، وضعیت بلوغ را می توان با پارگی در پوست انجیر بررسی کرد. تورس نواس، سائو ژوائو، باکورینیو، نوسا سنهورا، بیبرا برانکا، بیبرا پرتا و پاتا د کاوالو و به راحتی در باغ ها و مراکز باغ برای فروش یافت می شوند.

با دقت و توجه، یک درخت انجیر در حیاط خلوت می تواند محصول پرباری داشته باشد که برای یک خانواده متوسط ​​کافی است.