A vijgenboom is een van de meest rustieke fruitbomen en een die zich het beste aanpast aan het Portugese klimaat, vooral aan onze meestal hete en droge zomers.

We zien vijgenbomen spontaan groeien in de meer grillige en rotsachtige gebieden.

Veel mensen behandelen ze zonder veel zorg en beperken het snoeien tot een minimum, alleen om de takken onder controle te houden die om wat voor reden dan ook beginnen te storen, en vergeten bijna te bemesten en water te geven.

Het is daarom gebruikelijk om vijgenbomen te vinden met grote takken, die bijna dicht bij de grond op de stam groeien, en erg groot zijn, waardoor je in de boom moet klimmen om de vijgen te plukken.

Historische feiten

De vijgen werden in de 8e eeuw na Christus door de Arabieren geïntroduceerd op het Iberisch schiereiland. De vijgen die in Portugal worden geteeld zijn van de soort Ficus carica maar er zijn er nog veel meer.

Het geslacht Ficus Het is een soort die al duizenden jaren wordt geteeld in het Middellandse Zeegebied omdat het een zeer voedzame vrucht is, rijk aan suikers, die kan worden gedroogd en lang kan worden bewaard.

Hoe groeien

Naar plant De vijgenboom heeft een diepe kuil nodig, met een goede drainage. Vaak kunnen stenen, kleischilfers of kiezels op de bodem van de kuil worden gelegd.

Dit verbetert de afwatering en voorkomt ziekten in de wortels van de vijgenboom die tot de dood van de boom kunnen leiden. In het noorden van het land, in gebieden met strenge vorst of sneeuwval, moet de vijgenboom op een beschutte en zonnige plek worden geplant, bij voorkeur op het zuiden.

In deze gebieden is het goed om pruim om de vijgenboom in een palmet te leiden, zoals vaak wordt gedaan met appelbomen.

Vorst en harde wind kunnen de jonge scheuten of de wortels beschadigen, waardoor de productie van de vijgenboom in gevaar komt. In warmere gebieden kan de vijgenboom in potten worden gekweekt.

Zoals we hierboven hebben gezien, laten veel mensen hun vijgenbomen vrij groeien. Snoeien is echter nuttig om de vegetatieve groei van de plant onder controle te houden en de productie van vijgen te stimuleren.

Net zo voordelig zijn de wieden van het onkruid rond de vijgenboom, de bevruchting eenjarige in het voorjaar, bij voorkeur met goed gelooide mest, en de bewatering in de maanden waarin de hitte zich laat voelen.

Vermeerdering en productie

Vijgenbomen worden bijna altijd vermeerderd door stekken De beste tijden om te planten zijn vroeg in de herfst en vroeg in de lente.

Er zijn vijgenbomen die maar één oogst per jaar geven (enkelgeplante vijgenbomen) en vijgenbomen die twee oogsten per jaar geven (dubbelgeplante vijgenbomen).

De vijgen die aan de takken van het vorige jaar groeien, worden cactusvijgen genoemd en rijpen meestal tussen juni en juli. De vijgen die aan de takken van het jaar groeien, worden geoogste vijgen genoemd en rijpen tussen augustus en begin oktober, of tot de eerste zware herfstregens komen.

Deze vernietigen meestal wat er nog over is van de vijgenoogst, ofwel door ze vroegtijdig neer te slaan, ofwel door ze snel te laten verzuren en rotten.

Verzorging en onderhoud

De vijgenboom is een boom die zeer goed bestand is tegen plagen en ziekten maar wordt aangetast door een paar vliegen, die veel fruit kunnen vernietigen, en soms door anthracnose.

Preventieve behandelingen worden meestal toegepast met Bordeaux mengsel aan het einde van de winter, of zelfs fungiciden in ernstigere gevallen.

De vijg is erg gevoelig en blijft slechts enkele weken na de oogst in goede conditie. Dit vereist veel zorg tijdens het plukken en leidt ertoe dat het grootste deel van de productie wordt gedroogd of bewaard in siroop voor latere consumptie.

Vijgen op siroop passen goed bij kaas en sommige vruchtenjammen. Bij sommige vijgen is de rijpheid af te lezen aan de scheurtjes in de schil.

De rassen De meest voorkomende in Portugal zijn "Pingo-de-Mel", "Torres Novas", "São João", "Bacorinho", "Nossa Senhora", "Bêbera Branca", "Bêbera Preta" en "Pata-de-Cavalo" en zijn gemakkelijk te koop in tuincentra.

Met behandeling en aandacht kan een vijgenboom in de achtertuin een overvloedige oogst opleveren, voldoende voor een gezin van gemiddelde grootte.