Kurkuma, znana również jako szafran indyjski, jest często błędnie nazywana po prostu kurkumą. Są to bardzo różne rośliny, zarówno pod względem ich właściwości, jak i pod względem rodzin, do których należą. Kurkuma jest rośliną irydowatą, a używanymi częściami są znamiona. Kurkuma jest rośliną Zingiberaceous i używane jest kłącze.

Kurkuma to egzotyczna roślina, szeroko uprawiana i stosowana w tropikach: Azji, Australii, na Karaibach i w Afryce. Wyróżnia się intensywnie żółtym kolorem kłącza, co dało początek nazwie turmeric, która w języku angielskim pochodzi od łacińskiego terra merita, odnoszącego się do żółtego pigmentu mineralnego.

W Indiach kurkuma jest używana w hinduskich rytuałach do barwienia szat kapłanów, a woda kurkumowa jest kosmetykiem stosowanym w tym kraju i w Indonezji, aby nadać kobiecej skórze złocisty blask.

Właściwości lecznicze

Jest głównym panaceum w medycynie ajurwedyjskiej i TCM (tradycyjnej medycynie chińskiej). W Tajlandii jest zalecany w leczeniu zawrotów głowy, wrzodów, rzeżączki, infekcji grzybiczych, grzybicy stóp i ukąszeń owadów. W Japonii jest również stosowany do celów leczniczych i kulinarnych.

W średniowieczu był już znany i wysoko ceniony w Europie jako barwnik i lek, a nie jako przyprawa. Używano go do barwienia wyrobów skórzanych i żywności, takich jak likiery, sery, masło i ciastka.

O ile nam wiadomo, to grecki lekarz Dioscórides nadał jej nazwę kurkuma.

Drugi szafran (C rocus sativa ), jest do dziś najdroższą przyprawą na świecie, ponieważ do uzyskania 1 kg suszonych pręcików szafranu potrzeba około 150 000 kwiatów. Nie pochodzi z tropików, ale z krajów arabskich i południowoeuropejskich i przybył do Europy arabskimi szlakami handlowymi.

Jako bardzo pożądana przyprawa, również w przemyśle tekstylnym, była często podrabiana. Często zdarzało się, że fałszerze byli paleni wraz ze wszystkimi podrobionymi towarami. Jednak dopiero od lat 70. rozpoczęto bardziej dogłębne badania nad kurkumą.

Opis i siedlisko

Istnieje wiele odmian kurkumy, ale ta, która interesuje nas do celów terapeutycznych, to C. longa. Znana jest również jako kurkuma, żółty imbir. Jest to wieloletnia roślina zielna z długimi bocznymi gałęziami. Długie, eliptyczne i spiczaste liście o długości około 50 cm, żółte kwiaty z jasnozielonymi działkami i różowymi płatkami w stożkowym kwiatostanie. Z kłączaRozmnaża się przez kawałki kłączy, które mają pąki (oczy), lubi żyzną i dobrze przepuszczalną glebę. Po zaadaptowaniu się do miejsca rozprzestrzenia się, ponieważ główne kłącze wydaje liczne kłącza boczne. Zbiór powinien nastąpić w momencie, gdy roślina traci część nadziemną, po kwitnieniu. Na tym etapie kłącza mają intensywne żółte pigmenty.

Składniki i właściwości

Jego najbardziej aktywnym składnikiem jest kurkumina, która ma silne właściwości przeciwutleniające. Ma wyraźne działanie przeciwzapalne, które jest bardzo skuteczne w leczeniu bólu reumatycznego i reumatoidalnego zapalenia stawów.

Zwiększa wydzielanie żółci, pomagając metabolizować tłuszcze. Ma działanie hepatoprotekcyjne, trawienne, przeciwzakrzepowe, przeciwnowotworowe i jest jednym z najlepszych środków przeciwzapalnych w królestwie warzyw.

Dla lepszej przyswajalności kurkuminy, do kurkumy należy zawsze dodawać szczyptę czarnego pieprzu, który ma również działanie przeciwgrzybicze, przeciwwirusowe, przeciwbakteryjne i hipoglikemiczne.

W zastosowaniu zewnętrznym jest doskonałym środkiem gojącym rany, szczególnie w przypadku Staphylococcus aureus.

Gotowanie

Jeden z głównych składników curry, odpowiedzialny za jego żółty kolor, jest używany do barwienia sosów, musztardy, masła i sera. Dobrze komponuje się między innymi z daniami z ryżu, sokami, owocami morza, jajkami.

Zdjęcia: Fernanda Botelho

Jeśli spodobał Ci się ten artykuł, przeczytaj nasz Magazyn, subskrybuj kanał Jardins na Youtube i śledź nas na Facebooku, Instagramie i Pintereście.