Μια νόστιμη φράουλα, εύκολη στην καλλιέργεια και πλούσια σε αντιοξειδωτικά.

Κοινά ονόματα

Δέντρο φράουλας, δέντρο φράουλας, αλπικό δέντρο φράουλας.

Επιστημονική ονομασία

Fragaria spp. ή Fragaria x ananassa (υβρίδιο δύο ειδών F. chiloensis e F. virginiana ).

Υπάρχουν επίσης οι F. vesca (άγρια φράουλα) και F. moschata (μεγαλύτερος καρπός από τον άγριο) μεταξύ περίπου 20 άλλων βρώσιμων ειδών.

Πηγή

Ευρώπη ( Fragaria x ananassa ) - το είδος από το οποίο προήλθε αυτό το υβρίδιο προέρχεται από το Περού ( F. virginiana ) και από τη Χιλή ή την Αργεντινή ( F. chiloensis ).

Οικογένεια

Rosaceae

Ιστορικά γεγονότα και αξιοπερίεργα

Το πρώτο είδος (άγριας) φράουλας εξημερώθηκε πριν από 2000 χρόνια και το πιο εμπορικό είδος γεννήθηκε μόλις πριν από 250-300 χρόνια.

Οι αρχαίοι Ρωμαίοι και οι Έλληνες καλλιεργούσαν την άγρια φράουλα ήδη από το 23-79 μ.Χ. Ο Πλίνιος περιγράφει τον καρπό ως "Fraga" (άρωμα) και ως φυσικό προϊόν της Ιταλίας.

Οι πρώτες αναφορές για την καλλιέργεια φράουλας εμφανίζονται μόνο στη γαλλική βιβλιογραφία από το 1300. Ο βασιλιάς Κάρολος Ε' ήταν γνωστό ότι είχε πάνω από 1000 φράουλες στους βασιλικούς κήπους του Λούβρου στο Παρίσι.

Μόλις το 1766 ο Duchesne (Γάλλος βοτανολόγος) διαπίστωσε ότι οι σημερινές ποικιλίες φράουλας ήταν υβρίδια της F. chiloensis x F. virginiana και το ονόμασε Fragaria x ananassa για να τονίσει το άρωμα ανανά που προέρχεται από τον καρπό.

Οι κύριοι παραγωγοί φράουλας είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ισπανία και η Ιαπωνία.

Χαρακτηριστικά/μορφολογία

Ένα μόνιμο ποώδες φυτό που έχει μια κεντρική "κόμη" (εναέριο στέλεχος), από την οποία εκφύονται τα φύλλα, οι ρίζες και οι "στόλωνες" (βραχίονες), εξειδικευμένοι βλαστοί (από τους οποίους εκφύονται νέα φυτά) και οι ταξιανθίες.

Τα φύλλα είναι σκουροπράσινα και πολλά από αυτά πέφτουν το χειμώνα για να εμφανιστούν νέα την άνοιξη.

Οι ρίζες μπορούν να φτάσουν σε βάθος 10-30 εκατοστά, είναι δικτυωτές, με μεγάλο αριθμό πρωτογενών ριζών (20-30) και μπορούν να ζήσουν 2-3 χρόνια.

Γονιμοποίηση/γονιμοποίηση

Η γύρη της φράουλας δεν θα βλαστήσει αν η θερμοκρασία είναι κάτω από 11ºC και πάνω από 30ºC, αν οι μέρες είναι σύντομες με λίγο ήλιο και αν το φυτό έχει έλλειψη βορίου.

Η επικονίαση είναι ανεμόφιλη και εντομόφιλη (μέλισσες και μέλισσες). Οι ποικιλίες είναι κυρίως ερμαφρόδιτες και αυτογόνιμες.

Βιολογικός κύκλος

Πολυετής, 1-3 έτη, αλλά μπορεί να είναι και ετήσια (οι περισσότεροι προτιμούν ένα έτος), από τη φύτευση έως τη συγκομιδή, 90-120 ημέρες.

Πιο διαδεδομένες ποικιλίες

Υπάρχουν εκατοντάδες ποικιλίες με διαφορετικές φωτοπεριόδους, πρώιμη ωριμότητα (remontant και μη remontant), σύστημα καλλιέργειας (χωρίς χώμα, υπαίθρια) και ποιοτικά χαρακτηριστικά του καρπού (μέγεθος, σχήμα και περιεκτικότητα).

Έτσι έχουμε τις ακόλουθες ποικιλίες: "Alexandria" (αλπική φράουλα "Camarosa" (η πιο καλλιεργούμενη στον κόσμο), "Selva", "Chandler", "Oso Grande", "Pajaro", "Gorella", "Pocahontas", "Seascape", "Tudla", "Elsanta", "Honeoye", "Emily" (πρώιμη), "Tamella", "Eros", "Darselect", "Pegasus", "Alice", "Bolero" (πολυετής), "Totem", "Sequoia" (επανασυνδεόμενη).

Βρώσιμο μέρος

Ο καρπός (ψευδοκαρπός ή στερεοκαρπός) αποτελείται από ένα σαρκώδες δοχείο που περιέχει τις αχένες, οι οποίες αποτελούνται από τους σπόρους (καρπός με πολλαπλές αχένες).

Περιβαλλοντικές συνθήκες

Τύπος κλίματος:

Εύκρατο, υποτροπικό και υποαρκτικό κλίμα και κλίμα ερήμου, ανάλογα με την ποικιλία.

Έδαφος:

Ελαφριά ή μέτριας υφής, ευάερα, με καλή αποστράγγιση, πλούσια σε οργανική ουσία και ικανότητα συγκράτησης νερού. Το ιδανικό pH είναι 5,5-6,7.

Θερμοκρασίες:

Βέλτιστο (βλάστηση): 18 έως 25 ºC.

Ελάχιστο: -30 έως -12 ºC.

Μέγιστο: 35 έως 40 ºC, ανάλογα με την ποικιλία.

Αναπτυξιακή ανακοπή:

2-3 ºC. Ο καρπός χρειάζεται πάντα έναν ορισμένο αριθμό ωρών ψύχους (250-1500) μεταξύ -1 ºC και 10 ºC για να σπάσει τον λήθαργο (αυτό εξαρτάται από τις ποικιλίες).

Φωτοπερίοδος:

Οι περισσότερες ποικιλίες στην Ευρώπη χρειάζονται 8-14 ώρες ήλιο.

Απαιτήσεις σε νερό:

400-600 mm/έτος.

Ατμοσφαιρική υγρασία:

60-80% σχετική υγρασία.

Υψόμετρο:

από 0-1400 μέτρα.

Γονιμοποίηση

Γονιμοποίηση:

Χρησιμοποιήστε κοπριά προβάτων, αγελάδων (καλά αποσυντεθειμένη) και κοπριά σκουληκιών.

Η οργανική ουσία πρέπει να είναι υψηλή, μεταξύ 3,5-4,5%. Στο έδαφος πρέπει να προστίθεται φυσικό κάλιο από πετρώματα.

Πράσινη κοπριά:

Μουστάρδα, χειμερινά σιτηρά, τριφύλλι.

Εκχύλιση θρεπτικών στοιχείων (kg/ha): 61-135 (Ν), 48- 85 (Ρ), 148-218 (Κ).

Διατροφικές απαιτήσεις (κατάλογος κύριων στοιχείων):

2:1:4 ή 2:1:3 (N:P2O5:K2O), καθώς και ασβέστιο και σίδηρο.

Τεχνικές καλλιέργειας

Προετοιμασία εδάφους:

Για τις χλωρές κοπριές, αυτές πρέπει να κόβονται και να θάβονται με κοπτικό "κουτάλι" ανοιχτής γωνίας και δισκοσβάρνα.

Το πλαίσιο των παρτεριών μπορεί να υπερυψωθεί ελαφρώς (30-40 cm ύψος), τοποθετώντας τα φυτά φράουλας στο υψηλότερο σημείο, σε μονές, διπλές ή τριπλές σειρές. Η απόσταση μεταξύ των παρτεριών πρέπει να είναι 60-80 cm.

Απλώστε άχυρο (λινάρι, σιτάρι ή σίκαλη) ή πευκοβελόνες μεταξύ των παρτεριών, πάχους 6-8 εκατοστών (στο δρόμο), και τοποθετήστε μια σήτα ζιζανίων για το έδαφος, ισχυρή (3-4 χρόνια) στην κορυφογραμμή.

Πολλαπλασιασμός:

Με νωπές ρίζες και απόκτηση φυτών φράουλας με διάμετρο κόμης μεταξύ 11-18 mm και με διαίρεση "κόμης" (λιγότερο χρησιμοποιούμενη μέθοδος).

Κατά τη φύτευση, η κόμη πρέπει να βρίσκεται στο επίπεδο του εδάφους.

Ημερομηνία φύτευσης:

Το φθινόπωρο (Οκτώβριος-Νοέμβριος) με φρέσκα φυτά.

Πυξίδα:

50-80 cm μεταξύ των γραμμών και 20-40 cm μεταξύ των φυτών στην ίδια γραμμή.

Περιστροφές:

Με τα χειμερινά σιτηρά, τα αγρωστώδη, τον αραβόσιτο να αποτελούν ένα καλό προηγούμενο. Θα πρέπει να κάνετε ένα διάλειμμα 3-4 ετών πριν επιστρέψετε στην ίδια περιοχή.

Ενώσεις:

Tagetes (απωθεί τους νηματώδεις), γεράνι, φασκόμηλο, παπαρούνες, θυμάρι και βόραγκο, καλό για την προσέλκυση μελισσών και μελισσών.

Φασόλια, μαρούλι, σκόρδο, κρεμμύδια και σπανάκι.

Θλίψεις:

Τα φυτά φράουλας πριν από τη φύτευση μπορούν να παραμείνουν στους -1°C για λίγες ημέρες- καθαρισμός όλων των ξηρών και προβληματικών φύλλων το φθινόπωρο- κλάδεμα και αφαίρεση των περιττών στεφανών (σε διετείς καλλιέργειες)- αφαίρεση των οδηγών- αφαίρεση των λουλουδιών και των κομμένων φύλλων, αφήνοντας μόνο νέα κεντρικά φύλλα (πολυετείς φυτείες) μετά τη συγκομιδή- σκαλίσματα- καταπολέμηση ζιζανίων.

Πότισμα:

Μεγαλύτερη ανάγκη κατά την περίοδο μεταξύ άνθησης και συγκομιδής. Χρησιμοποιήστε στάγδην άρδευση από πολυαιθυλένιο, τύπου "T-Tape".

Η κατανάλωση νερού κατά τη διάρκεια του κύκλου κυμαίνεται μεταξύ 4000 και 8000 m3. Πότισμα ανά 3-6 ημέρες.

Εντομολογία και φυτοπαθολογία

Παράσιτα:

Ακάρεα, θρίπες, αφίδες, αττικές, γυμνοσάλιαγκες και σαλιγκάρια, νηματώδεις και πτηνά.

Ασθένειες:

Ωίδιο, ριζική σήψη, βερτισιλλίωση, γκρίζα σήψη, ανθράκνωση, φουζάριο, κόκκινη κηλίδωση των φύλλων και ορισμένες ασθένειες από ιούς.

Ατυχήματα/τραυματισμοί:

Έλλειψη σιδήρου και βορίου- ευαίσθητο στην αλατότητα.

Συγκομιδή και χρήση

Πότε συγκομίζεται:

Με το χέρι, μόλις ο καρπός κοκκινίσει, τουλάχιστον τα 3/4 της επιφάνειας.

Ο καρπός πρέπει να συγκομίζεται με τον κάλυκα και ένα μικρό μέρος του μίσχου. Η συγκομιδή πρέπει να γίνεται καθημερινά ή κάθε δεύτερη ημέρα.

Παραγωγή:

60-70 t/ha/έτος.

Συνθήκες αποθήκευσης:

Ο καρπός είναι πολύ ευπαθής, οπότε μπορεί να διατηρηθεί μόνο για 5-10 ημέρες σε θερμοκρασία 0,5-4 ºC και 85-95% σχετική υγρασία με ελεγχόμενο οξυγόνο και διοξείδιο του άνθρακα.

Καλύτερη εποχή για κατανάλωση:

Απρίλιος-Ιούνιος.

Διατροφική αξία:

Έχει υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη C και αποτελεί εξαιρετική πηγή βιταμίνης Β9, πυριτίου, καλίου, μαγνησίου, ασβεστίου, σιδήρου και φυτικών ινών.

Εποχή κατανάλωσης:

Άνοιξη-καλοκαίρι (Μάιος-Ιούλιος)

Χρήσεις:

Μπορεί να καταναλωθεί φρέσκος με σαντιγί.Χρησιμοποιείται επίσης σε πίτες, παγωτά, γιαούρτι, μαρμελάδες και πολλά άλλα επιδόρπια.

Φαρμακευτικό:

Μεγάλη αντιοξειδωτική δράση (περιέχει ανθοκυανίνες), χρησιμοποιείται στη θεραπεία των ρευματισμών και της ουρικής αρθρίτιδας. Έχει διουρητικές, καθαρτικές και αποχρεμπτικές ιδιότητες.

Συμβουλές εμπειρογνωμόνων:

Για μια 4μελή οικογένεια αρκούν 40-50 φυτά. Οι φράουλες πρέπει να καταναλώνονται στη φυσική τους εποχή.

Εάν δεν είναι βιολογικά, θα πρέπει να πλένονται πολύ καλά, καθώς αυτά είναι τα φρούτα που έχουν τα περισσότερα υπολείμματα φυτοφαρμάκων (βρίσκονται στο Top 10 των πιο μολυσμένων φρούτων).

Σας άρεσε αυτό το άρθρο;

Διαβάστε λοιπόν το περιοδικό μας, εγγραφείτε στο κανάλι Jardins Youtube και ακολουθήστε μας στο Facebook, το Instagram και το Pinterest.