Κοινά ονόματα: Μουριά, βατόμουρο, μαύρο βατόμουρο, βατόμουρο, βατόμουρο, βατόμουρο, βατόμουρο, βατόμουρο, βατόμουρο, βατόμουρο.

Επιστημονική ονομασία: Rubus sp , Rubus fruticosus L (ευρωπαϊκά είδη), R. ulmifolius Scott, R Occidentalis (Η γενική ονομασία του βατόμουρου, "Rubus", προέρχεται από την αγγλική λέξη "red".

Πηγή: Ευρώπη, Ασία και Νότια Αμερική.

Οικογένεια: Rosaceae.

Χαρακτηριστικά: Πρόκειται για μικρούς ζωηρούς θάμνους (μπορεί να φτάσουν σε ύψος 3-6 μ.) με τοξωτά κλαδιά, τα οποία αναπτύσσονται τον πρώτο χρόνο και παράγουν άνθη και καρπούς τον δεύτερο. Τα κλαδιά είναι αγκαθωτά και οι ρίζες είναι αγκαθωτές και ρηχές. Τα βατόμουρα δίνουν μόνο μία σοδειά το χρόνο, το καλοκαίρι.

Γονιμοποίηση/γονιμοποίηση: Τα άνθη είναι ερμαφρόδιτα και αυτογόνιμα και εμφανίζονται την άνοιξη.

Ιστορικά γεγονότα: Φυτά αυτού του γένους υπάρχουν εδώ και πάνω από 24-36 εκατομμύρια χρόνια. Το βατόμουρο χρησιμοποιείται επίσης για την κατασκευή επίπλων (καπλαμάς βατόμουρου). Ένα σχέδιο του διάσημου Λεονάρντο ντα Βίντσι για το βατόμουρο έγινε μεταξύ 1508-1510 και θεωρείται μία από τις καλύτερες και πληρέστερες βοτανικές μελέτες του συγγραφέα. Ένα από τα πιο εκτιμώμενα παγωτά φτιάχνεται από βατόμουρο από τον οίκο Santini. ΣτοΗ Πορτογαλία διαθέτει αρκετές θέσεις παραγωγής βατόμουρων, οι οποίες είναι οι Vila Real, Sintra, Odemira, Covilhã και Fundão. Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο κύριος παραγωγός, ακολουθούμενες από τη Σερβία.

Βιολογικός κύκλος: Αρχίζει να παράγει από το δεύτερο έτος και διαρκεί μέχρι την ηλικία των 10 ετών.

Πιο διαδεδομένες ποικιλίες: Με αγκάθια: "Himalaya", "Silvan", "tayberry", "Asthon Cross", "Bedford Giant", "Cherokee", "Fantasia", "Bailey", "Runguer", "Longanberry", "Youngberry", "Boysenberry". Χωρίς αγκάθια: "Smoothstem", "Black Satin", "Dirkinsen", "Aurora", "Darrow", "Thornless", "Black Diamond", "Ebony King", "Thornfree", "Ranger", "Loch Ness", "Oregon Thornless", "Waldo" και "Helen".

Βρώσιμο μέρος: Καρπός (ψευδοκερασιά).

Περιβαλλοντικές συνθήκες

Έδαφος: Βαθύ, υγρό και πλούσιο σε χούμο, αλλά ανέχεται φτωχά και εγκαταλελειμμένα εδάφη, χωρίς να είναι πολύ απαιτητικό σε θρεπτικά συστατικά. Το pH του εδάφους πρέπει να κυμαίνεται μεταξύ 5,0-6,5.

Κλιματική ζώνη: Εύκρατο.

Θερμοκρασίες: Βέλτιστη: 15-25ºC Ελάχιστη: 7ºC Μέγιστη: 35ºC.

Αναπτυξιακή ανακοπή: 6ºC. Οι περισσότερες ποικιλίες χρειάζονται ώρες ψύχους για να καρποφορήσουν.

Έκθεση στον ήλιο: Πλήρης ήλιος ή ημισκιά.

Σχετική υγρασία: Μέτρια ή υψηλή.

Βροχοπτώσεις: Θα πρέπει να είναι μέτρια/υψηλή κατά τους φθινοπωρινούς-χειμερινούς μήνες.

Γονιμοποίηση

Γονιμοποίηση: Καλά αποδομημένη κοπριά (πουλερικών και αγελάδων), κομπόστ, οστεάλευρο και κομπόστ από φύκια. Τροφοδοτήστε τα φυτά από τον Ιανουάριο έως τον Μάρτιο.

Πράσινη κοπριά: Μαύρη βρώμη, φασόλια.

Διατροφικές απαιτήσεις: 1:2:2 ή 1:1:2 (N:P:K).

Τεχνικοί καλλιέργειας

Προετοιμασία εδάφους: Υποσκαφή και σβάρνισμα στο επίπεδο της επιφάνειας (30 cm), με ενσωμάτωση οργανικής ύλης και ασβέστη (εάν είναι απαραίτητο).

Ημερομηνία φύτευσης/σποράς: Νωρίς το φθινόπωρο ή νωρίς την άνοιξη.

Τύπος φύτευσης/σποράς: Με μοσχεύματα, τα οποία ριζώνουν χωρίς να κόβουν το μητρικό φυτό.

Βάθος: 60 cm.

Πυξίδα: 3 x 3 ή 1,5 x 2,5 m.

Ενώσεις: Με μαϊντανό, μαρούλι, φασόλια και αρακά.

Θλίψεις: Χρειάζεται στηρίγματα που μπορούν να γίνουν με ξύλινα δοκάρια (1,8 μέτρα) σε απόσταση 6 μέτρων, ενωμένα με μεταλλικά σύρματα ανά 30 εκατοστά- ένα άλλο σύστημα που χρησιμοποιείται είναι ένα σχήμα Τ σε ύψος 1-1,5 μέτρου, με δύο σύρματα στην κορυφή- κλαδέψτε τα κλαδιά που έχουν φέρει καρπούς κοντά στο έδαφος- τοποθετήστε ένα δίχτυ μόλις ο "καρπός" αρχίσει να ωριμάζει- ξεχορταριάστε και εφαρμόστε ένα κρεβάτιαπό άχυρο.

Πότισμα: Πιο συχνά κατά την περίοδο της ανθοφορίας, με στάγδην άρδευση. Εφαρμόστε 4-8 λίτρα την εβδομάδα το καλοκαίρι.

Εντομολογία και φυτοπαθολογία

Παράσιτα: Αφίδες, πουλιά, ψυλλίδες, βατόμουρο, κόκκινη αράχνη.

Ασθένειες: Botrytis, κόκκινη κηλίδα ( Sectocyta sp ), καρκίνος των κλάδων ( Botryosphaeria dothidea ), σκωρίαση, κακοκαιρία του λαιμού, ανθράκωση και διάφοροι ιοί.

Ατυχήματα: Όταν το pH είναι πάνω από 5, αρχίζει η ανεπάρκεια σιδήρου.

Συγκομιδή και χρήση

Πότε συγκομίζεται: Μόλις αλλάξουν χρώμα από κόκκινο σε μαύρο και γίνουν παχιά και κομψά.

Παραγωγή: Κάθε φυτό παράγει 3-10 κιλά/έτος (2ο έως 4ο έτος).

Συνθήκες αποθήκευσης: Ο καρπός αυτός δεν πρέπει να αποθηκεύεται, αν και μπορεί να αποθηκευτεί για 2-3 ημέρες στους -0,5-0ºC και σε θερμοκρασία μεταξύ 90-95%. Είναι επιτρεπτή η κατάψυξή του.

Διατροφική αξία: Πλούσιο σε σάκχαρα, οργανικά οξέα και βιταμίνες Α, Β, Ε, Κ και C, μέταλλα (ασβέστιο, κάλιο, μαγνήσιο και σίδηρο) και φυτικές ίνες.

Εποχή κατανάλωσης: Ιούλιος-Αύγουστος.

Χρήσεις: Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε παγωτά, γλυκά, πίτες και ποτά. Σε ιατρικό επίπεδο, είναι ένα από τα πιο ισχυρά αντιοξειδωτικά και ως εκ τούτου χρησιμοποιείται ευρέως στην καταπολέμηση του καρκίνου.