Κοινά ονόματα: Ροδακινιά

Επιστημονική ονομασία: Prunus persica

Πηγή: Κίνα

Οικογένεια: Rosaceas

Ιστορικά γεγονότα/περίεργα: Παρά την επιστημονική του ονομασία P. Persica Η ροδακινιά προέρχεται από την Κίνα και όχι από την Περσία και αναφέρεται σε κινεζικά ποιήματα που χρονολογούνται από τον 10ο αιώνα π.Χ.

Ωστόσο, καλλιεργήθηκε ήδη στη Μέση Ανατολή (Ιράν) το 100 π.Χ. και πολύ αργότερα εισήχθη στην Ευρώπη, στη Ρώμη, από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο.

Ως περιέργεια, η ροδακινιά εισήχθη στη Βραζιλία από τον Martim Afonso de Sousa, το 1532, και τα δέντρα προέρχονταν από το νησί Μαδέρα. Η Κίνα και η Ιταλία είναι σήμερα οι μεγαλύτεροι παραγωγοί ροδάκινων στον κόσμο.

Περιγραφή: Μικρό φυλλοβόλο δέντρο, το οποίο μπορεί να φτάσει τα 4-6 μέτρα ύψος και τα 3-6 μέτρα διάμετρο, τα φύλλα του είναι μακριά, στενά και ανοιχτό πράσινο χρώμα.

Γονιμοποίηση/γονιμοποίηση: Τα άνθη έχουν ροζ ή μοβ χρώμα και εμφανίζονται νωρίς την άνοιξη.

Οι περισσότερες ποικιλίες είναι αυτογόνιμες και δεν χρειάζονται άλλες ποικιλίες για να παράγουν. Η επικονίαση μπορεί να γίνει από έντομα (μέλισσες) ή από τον άνεμο.

Βιολογικός κύκλος: Έχει παραγωγική ζωή 15-20 ετών, εισέρχεται στην παραγωγή σε ηλικία 3 ετών και φτάνει σε πλήρη παραγωγή σε ηλικία 6-12 ετών. Η ροδακινιά μπορεί να ζήσει πάνω από 25-30 χρόνια.

Πιο διαδεδομένες ποικιλίες: "Duke of York", "Hale's Early", "Peregrine", "Redhaven", "Dixired", "Suncrest", "Queencrest", "Alexandra", "Rochester", "Royal George" "Royal Gold", "Springerest", "M. Gemfre", "Robin", "Bllegarde", "Dymond", "Alba", "Rubra", "Sprincrest", "Sprinlady", "M. Lisbeth", "Flavocrest", "RedWing", "Red Top", "Sunhigh", "Sundance", "Champion", "Suber", "Jewel", "sawabe" και "Cardinal".

Βρώσιμο μέρος: Ο καρπός, σφαιρικού ή ωοειδούς σχήματος, έχει χρώμα κοκκινοκίτρινο ή πρασινοκίτρινο και μπορεί να έχει κίτρινη ή λευκή σάρκα.

Περιβαλλοντικές συνθήκες

Τύπος κλίματος: Εύκρατη ζώνη με θερμό μεσογειακό κλίμα.

Έδαφος: Αμμώδης αργιλώδης ή πυριτική αργιλώδης υφή, βαθιά και καλά στραγγιζόμενη, αεριζόμενη και γόνιμη με άφθονη οργανική ουσία και βάθος μεγαλύτερο από 50 cm. Το pH πρέπει να είναι 6,5-7,0.

Θερμοκρασίες: Βέλτιστο: 10-22 ºC Ελάχιστο: -20 ºC Μέγιστο: 40 ºC

Διακοπή ανάπτυξης: 4°C

Χρειάζονται 150-600 ώρες ψύχους (κάτω από 7ºC).

Ηλιακή έκθεση: Πλήρης ήλιος.

Ποσότητα νερού: 7-8 λίτρα/εβδομάδα/ m2 ή 25-50 χιλιοστά νερού κάθε 10 ημέρες μόλις αρχίσουν να αναπτύσσονται οι καρποί το καλοκαίρι ή σε περιόδους ξηρασίας.

Ατμοσφαιρική υγρασία: Μέσος όρος

Γονιμοποίηση

Γονιμοποίηση: Κοπριά προβάτων και αγελάδων, οστεάλευρο και κομπόστ. Πότισμα με καλά αραιωμένη κοπριά αγελάδων.

Πράσινη κοπριά: Ετήσιο σιτηρόχορτο, κτηνοτροφικό μπιζέλι, σίκαλη, φασόλια, μηδική και μουστάρδα.

Διατροφικές απαιτήσεις: 2:1:3 (N:P:K).

Τεχνικές καλλιέργειας

Προετοιμασία εδάφους: Θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί ένας υποσκάπτης για να διασπάσει το έδαφος και να επιτρέψει στο νερό να διεισδύσει και να το αερίσει, χωρίς να αναποδογυρίσει τα στρώματα.

Πολλαπλασιασμός: Με πασσάλωμα (οφθαλμοποίηση) και vitro καλλιέργεια.

Ημερομηνία φύτευσης: Από την αρχή του χειμώνα στην αρχή της άνοιξης.

Πυξίδα: 4 x 5 m ή 6 x6.

Θλίψεις: Κλάδεμα στο τέλος του χειμώνα με τη μορφή γλάστρας ή κεντρικού άξονα; τοποθετήστε ένα στρώμα 2,5 εκατοστών από εδαφοβελτιωτικό (άχυρο ή άλλο ξηρό χόρτο); βοτάνισμα φρούτων

Ενώσεις: Μπορούμε να φυτέψουμε κάποιες κηπευτικές καλλιέργειες μεταξύ των γραμμών του οπωρώνα, όπως: μπιζέλια, φασόλια, πεπόνι, μαρούλι, γογγύλι, ντομάτα, κολόλα, σκόρδο και γλυκοπατάτα, όλα αυτά μέχρι το δέντρο να γίνει 4 ετών, μετά μόνο χλωρή λίπανση.

Πότισμα: Μόνο σε ξηρά καλοκαίρια, με στάγδην άρδευση και εντατικοποίηση από τον σχηματισμό της ανάπτυξης των καρπών.

Εντομολογία και φυτοπαθολογία

Παράσιτα: μύγες φρούτων, αφίδες, λέπια, πουλιά και ακάρεα.

Ασθένειες: Screen, Moniliose, Oidium και λέπρα, βακτηριακή προσβολή, ιός του κίτρινου μωσαϊκού.

Ατυχήματα/τραυματισμοί: Δεν ανέχεται τους όψιμους παγετούς και τους ισχυρούς ανέμους. Ευαίσθητο στην έλλειψη Fe και ελάχιστα ανεκτικό στην υφαλμύρωση.

Συγκομιδή και χρήση

Πότε συγκομίζεται: Από τον Ιούλιο-Αύγουστο (τέλος άνοιξης - αρχές καλοκαιριού), όταν αλλάζει το χρώμα (πιο κοκκινωποί τόνοι), η σφριγηλότητα (πιο μαλακή) της σάρκας και το άρωμα (πιο έντονη μυρωδιά).

Παραγωγή: 20-50 Kg/δέντρο ή 30-40 t/ha μεταξύ 4-7 ετών.

Συνθήκες αποθήκευσης: 0,6ºC έως 0ºC, Ε.Χ. 90% κατά τη διάρκεια 2-5 εβδομάδων.

Διατροφική αξία: Είναι ένα από τα πλουσιότερα φρούτα σε βιταμίνη Α, πλούσιο σε βιταμίνη C, Β και Α, με καλά επίπεδα σιδήρου, καλίου, φωσφόρου και μαγνησίου.

Χρήσεις: Στη μαγειρική χρησιμοποιείται σε πίτες, μαρμελάδες, κονσέρβες, λικέρ, χυμούς και τρώγεται φρέσκος ως φρούτο. Σε φαρμακευτικό επίπεδο, τα άνθη και τα φύλλα έχουν ηρεμιστικές ιδιότητες.

Και ο καρπός δρα ως ενεργητικό, διουρητικό, καθαρτικό και απολυμαντικό.

Φωτογραφία: Forest και Kim Starr μέσω Flickr

Πηγή