Kinoa çorbalarda, kahvaltılık gevreklerde, bisküvilerde, ekmeklerde, tortillalarda, keklerde, makarnalarda ve bira alkolünde kullanılır.

Yaygın adı: Kinoa (İnka dilinde tahılların anası anlamına gelir).

Bilimsel adı: Chenopodium quinoa Willd.

Kaynak: And Dağları (Bolivya, Şili ve Peru).

Aile: Chenopodiaceae.

Özellikler: Bu bitki 45 cm ila 180 cm yüksekliğe ulaşabilir ve sarı, pembe, mor, turuncu, kahverengi, siyah ve koyu kırmızı renklerde tohumlar üretir.

Tarihsel gerçekler: İnka pirinci olarak adlandırılan bu ürün, Peru, Bolivya, Ekvador ve Şili'nin Plato dağları ve vadilerinde yaşayanlar tarafından 5000 yılı aşkın bir süredir gıda olarak kullanılmaktadır. Günümüzde bu ürün, kırsal bölgelerde yaşayan İnkaların torunları "Quechua ve Aymara" için hala çok önemlidir. Bolivya'da bu ürün, Kinoa'yı 10.000 yıldır bilen ve şöyle diyen yerli halk tarafından miras alınmıştırAlexander Von Humbolt (Alman coğrafyacı, doğa bilimci ve kaşif), 19. yüzyılın başlarında Kolombiya'yı gezerken, Kinoa'yı Yunanlılar için şarap, Romalılar için buğday ve Araplar için pamuk kadar önemli olarak tanımladı. Açlıkla mücadele için büyük potansiyele sahip bir tahıl olarak kabul edildi, ancak başarılı olamadı ve sadece birkaç dükkanda görüldüBolivya ve Peru dünyanın en büyük üreticileridir.

Biyolojik döngü: Yıllık.

Fekundasyon: Kendine verimli bir çeşittir, ancak çapraz tozlaşmadan yararlanır.

En yaygın olarak yetiştirilen çeşitler: 3.120'den fazla çeşidi vardır, ancak en yaygın kullanılanları şunlardır: "Sajama", "Dave", "Faro", "Isluga", "Milahue", "Cahuil" ve "Temuco". CO409 ve CO407 gibi geliştirilmiş çeşitleri de vardır.

Kullanılan parça: Tohum büyüklüğü 0,3-2 cm.

Çevresel koşullar

Toprak: İyi drene edilmiş, azot bakımından zengin, derin ve iyi miktarda organik madde içeren kumlu veya kumlu-tınlı toprakları sever. pH 6-8,5 olmalıdır.

İklim bölgesi: Ilıman ve soğuk mizaçlı.

Sıcaklıklar: Optimum: 15-20˚C; Min: -3˚C; Maks: 35˚C; Geliştirme Durdurma: -4˚C.

Güneşe maruz kalma: Kısa günleri ve tam güneşi sever.

Bağıl nem: 60-70%.

Yağış: 381-1000 mm/yıl

Yükseklik: Kıyı bölgelerinden 4000 m'ye kadar.

Döllenme

Döllenme: İyi ayrışmış at ve hindi gübresi ile.

Yeşil gübre: Soya ve çavdar.

Besin gereksinimleri: 2:1:1 (azot: fosfor: potasyum).

Yetiştirme teknikleri

Toprak hazırlığı: Çok az hareketlilik, sadece bir diskli tırmık geçişi.

Dikim/ekim tarihi: ilkbahar (Mart-Nisan).

Dikim/tohumlama türü: kuyularda veya doğrudan (40-50 tohum / m2), nem ve iyi sıcaklık ile 1-4 gün içinde çimlenir.

Çimlenme fakültesi (yıl): 3 yıl.

Derinlik: 1-3 cm. Pusula: 30 x 40 cm.

Transplantasyon: 5-10 cm olduğunda.

Dernekler: Marullar.

Rotasyonlar: bitkileri koymayın Brassicas, Her iki yılda bir 11 yaşına gelene kadar yetiştirebilirsiniz, sonrasında 10 yıl ara vermelisiniz.

Acılar: bitkisel ayıklama.

Sulama: Sadece toprak çok kuru olduğunda.

Entomoloji ve bitki patolojisi

Haşereler: Tırtıllar, böcekler, yaprak bitleri, sümüklü böcekler ve salyangozlar.

Hastalıklar: Virüsler, mantarlar (tüylü küf, kök çürüklüğü ve gri çürüklük) ve bakteriler ( Pseudomonas sp ).

Hasat

Ne zaman hasat edilmeli: Ekimden 90-150 gün sonra, tohumlar buğday gibi altın rengine döndüğünde.

Üretim: Her bir tesis 3-5 t/ha/yıl üretim yapmaktadır.

Saklama koşulları: Tahıl çok kuru olmalıdır, aksi takdirde çimlenebilir. Depolama koşulları soğuk ve nem oranı çok düşük olmalıdır.

Tüketim

Kullanır: Çorbalar, kahvaltılık gevrekler, bisküviler, ekmek, tortilla, kek ve makarna ve bira için alkol. Ayrıca sabun, şampuan ve diğer kozmetik ürünlerde de kullanılır.

Tıbbi: kalp hastalıkları, diyabet ve kanseri önlemeye yönelik sonuçları vardır.

Besin değeri: Protein ve esansiyel amino asitler (en önemli 8 tanesini içerir), kalsiyum, fosfor, magnezyum, potasyum ve demir açısından zengindir.

Uzman tavsiyesi

Portekiz'de kinoa kış sonunda yetiştirilmelidir, iklimimize iyi uyum sağlar ve fazla sulama gerektirmez. Daha zor olabilen tanelerin çıkarılması ve işlenmesidir.

Pedro Rau