Quinoa jest stosowana w zupach, płatkach śniadaniowych, herbatnikach, chlebie, tortillach, ciastach, makaronach i alkoholu do piwa.

Nazwa zwyczajowa: Quinoa (oznacza matkę zbóż w języku Inków).

Nazwa naukowa: Chenopodium quinoa Willd.

Źródło: Andy (Boliwia, Chile i Peru).

Rodzina: Chenopodiaceae.

Cechy: Roślina ta osiąga wysokość od 45 cm do 180 cm i produkuje nasiona w kolorze żółtym, różowym, fioletowym, pomarańczowym, brązowym, czarnym i ciemnoczerwonym.

Fakty historyczne: Uprawa ta, zwana ryżem Inków, była używana jako żywność przez ponad 5000 lat przez mieszkańców płaskowyżów i dolin Peru, Boliwii, Ekwadoru i Chile. Dziś uprawa ta jest nadal bardzo ważna dla potomków Inków, "Quechua i Aymara", którzy mieszkają na obszarach wiejskich. W Boliwii uprawa ta została odziedziczona przez rdzennych mieszkańców, którzy wiedzą o Quinoa od 10 000 lat i mówią, żeAlexander Von Humbolt (niemiecki geograf, przyrodnik i odkrywca), podróżując po Kolumbii na początku XIX wieku, opisał komosę ryżową jako ważną jak wino dla Greków, pszenica dla Rzymian i bawełna dla Arabów. Uważano ją za zboże o dużym potencjale w walce z głodem, ale nie odniosła sukcesu i pojawia się tylko w kilku sklepach.Boliwia i Peru są największymi producentami na świecie.

Cykl biologiczny: Rocznie.

Płodność: Jest to odmiana samopłodna, ale korzysta z zapylenia krzyżowego.

Najczęściej uprawiane odmiany: Istnieje ponad 3120 odmian, ale najczęściej używane to: "Sajama", "Dave", "Faro", "Isluga", "Milahue", "Cahuil" i "Temuco". Istnieją ulepszone odmiany, takie jak CO409 i CO407.

Używana część: Wielkość nasion 0,3-2 cm.

Warunki środowiskowe

Gleba: Lubi dobrze zdrenowane gleby piaszczyste lub piaszczysto-gliniaste, bogate w azot, głębokie i z dużą ilością materii organicznej. pH powinno wynosić 6-8,5.

Strefa klimatyczna: Temperatury umiarkowane i chłodniejsze.

Temperatury: Optimum: 15-20˚C; Min: -3˚C; Max: 35˚C; Development Stop: -4˚C.

Ekspozycja na słońce: Lubi krótkie dni i pełne słońce.

Wilgotność względna: 60-70%.

Opady: 381-1000 mm/rok

Wysokość: Z obszarów przybrzeżnych do 4000 m.

Nawożenie

Zapłodnienie: Z dobrze rozłożonym obornikiem końskim i indyczym.

Nawóz zielony: Soja i żyto.

Wymagania żywieniowe: 2:1:1 (azot: fosfor: potas).

Techniki uprawy

Przygotowanie gleby: Niewielka mobilizacja, tylko przejazd brony talerzowej.

Data sadzenia/siewu: wiosna (marzec-kwiecień).

Rodzaj sadzenia/siewu: w studzienkach lub bezpośrednio (40-50 nasion/ m2), kiełkuje w ciągu 1-4 dni, przy odpowiedniej wilgotności i temperaturze.

Wydział kiełkowania (lata): 3 lata.

Głębokość: 1-3 cm Kompas: 30 x 40 cm.

Transplantacja: gdy wynosi 5-10 cm.

Stowarzyszenia: sałaty.

Obroty: nie należy umieszczać roślin Rośliny kapustne, Uprawę można prowadzić co dwa lata, aż do osiągnięcia wieku 11 lat, po czym należy zrobić 10-letnią przerwę.

Smutki: pielenie ziół.

Podlewanie: Tylko wtedy, gdy ziemia jest bardzo sucha.

Entomologia i patologia roślin

Szkodniki: Gąsienice, chrząszcze, mszyce, ślimaki i ślimaki.

Choroby: Wirusy, grzyby (mączniak rzekomy, zgnilizna korzeni i szara pleśń) i bakterie ( Pseudomonas sp ).

Żniwa

Kiedy zbierać plony: 90-150 dni po wysiewie, kiedy nasiona stają się złote jak pszenica.

Produkcja: Każdy zakład produkuje 3-5 t/ha/rok.

Warunki przechowywania: Ziarno musi być bardzo suche, w przeciwnym razie może kiełkować. Warunki przechowywania muszą być niskie, a wilgotność bardzo niska.

Zużycie

Zastosowania: Zupy, płatki śniadaniowe, herbatniki, chleb, tortille, ciasta i makarony oraz alkohol do piwa. Jest również stosowany w mydłach, szamponach i innych produktach kosmetycznych.

Leczniczy: ma działanie zapobiegające chorobom serca, cukrzycy i nowotworom.

Wartość odżywcza: Bogaty w białko i niezbędne aminokwasy (zawiera 8 najważniejszych), wapń, fosfor, magnez, potas i żelazo.

Porady ekspertów

W Portugalii komosa ryżowa powinna być uprawiana pod koniec zimy, dobrze dostosowuje się do naszego klimatu i nie wymaga obfitego podlewania. Trudniejsza może być ekstrakcja ziaren i ich obróbka.

Pedro Rau