نخ خرمای معروف یا Phoenix dactylifera

یک ضرب المثل عرب باستان می گوید که این نخل که بیشتر به نخل خرما معروف است، با «پاهایش در آب فرو رفته و سر در آتش بهشت» به سعادت مطلق می رسد. "، طبیعتاً اشاره ای به بیابان های وسیع و گرم شبه جزیره عربستان و خاورمیانه به عنوان محل انتخاب آن دارد.

نخل Phoenix dactylifera در نقاط دورتر در سرزمین بیابان های بیکران، مردمان نیز شناخته شده است. عشایر بربر و بادیه نشین به عنوان درخت زندگی، فراوانی و ثروت.

درخت خرما چیست؟

در ابتدا باید توضیح داد. از نظر صحت گیاه شناسی، نخل های محترم ما در واقع درخت نیستند، بلکه گیاهانی هستند که تمایل بیشتری به گیاهان علفی یا معمولی دارند تا درختان. آنها یک طبقه بندی خاص در خانواده خود، Arecaceae دارند، و بنابراین بهتر است به عنوان گیاهان چند ساله و چوبی بدون رشد از نظر قطر تنه و در برخی موارد درختکاری طبقه بندی شوند. این درختان نخل با تاریخ گسترده و غنی و حضور مطمئن در اسطوره ها و افسانه ها، حق داشتند که به طور طبیعی نقش شخصیت های مرد و زن را به خود اختصاص دهند. آنها بخشی جدایی ناپذیر و جدایی ناپذیر از افسانه ها و داستان های فولکلور قبیله ای هستند که اینها را به تصویر می کشندگیاهان زیبا به عنوان موجودات اجتماعی با وجدان خاص خود، نقش ایفا کننده در مبارزه با ناملایمات و مشکلات در مبارزه برای بقای روزانه مانند شرکای انسانی خود دارند.

طی 7000 سال گذشته، این گونه از نخل ها رونق یافته است. و مناطق جنگلی در عرض های جغرافیایی متنوع در خاورمیانه، در آب و هواها و خاک های سخت، با بارندگی کم، و با تنوع گسترده در محدوده دمایی روز/شب، که در گذشته به عنوان پایه ای برای غذا و سرپناه از اهمیت زیادی برخوردار بوده است. میوه های مغذی آن برای مسافران، عشایر بادیه نشین و ملوانان در سفرهای طولانی در سراسر اقیانوس ها نگهداری می شوند.

کاربردهای متعدد نخل خرما

هنوز در بخش های مختلف نقش اصلی را ایفا می کند. به دلیل میوه های خوشمزه و به عنوان منبع مواد اولیه در متنوع ترین مناطق، از لوازم آرایشی و بهداشتی گرفته تا ساخت و تولید الیاف طبیعی. در حال حاضر 37 نوع Phoenix dactylifera در کشت وجود دارد که به عنوان منبع مواد اولیه برای مصارف معمولی تر مانند تولید خمیر (اگوا)، قلب نخل، شربت، جایگزین شکر نیشکر، شیره استفاده می شود. یا شیره و شیره (نبیغ)، به مرواریدهای اصیل نبوغ و انعطاف پذیری، مانند سرکه، مخمر و مخمرهای طبیعی برای تهیه نان، و همچنین یک اسانساز عطرسازی معروف به Água de Tara، اسانسی است که از گل آذین های نر این نخل زیبا استخراج می شود.

نخل خرما گیاهی درختی و چند ساله از نوع دوپایه است که بر خلاف گونه های تک پایه که دارای گیاهی یکسان با گل آذین های هر دو جنس، اینها فقط به صورت نر یا ماده در طبیعت وجود دارند. به این ترتیب، فرآیند تولید مثل آنها در واقع به یک رویداد طراحی شده پیچیده تبدیل می شود. نخل‌های نر ابتدا به بلوغ می‌رسند و گل‌آذین‌های دیدنی تولید می‌کنند که گرده تولید می‌کند، در حالی که درختان ماده بعداً گل‌آذین‌هایی دارند که اگر گرده‌افشانی شوند، میوه مورد علاقه خرما را تولید می‌کنند.

خرما

میوه های خرما که به طور گسترده شناخته شده است، دلیل اصلی کشت آن در گذشته و امروز است. خرما به روش‌های مختلفی برداشت و پردازش می‌شود، زیرا ظرفیت ذخیره‌سازی و نگهداری طولانی‌مدت آن‌ها آن‌ها را به یک منبع بسیار متنوع و ضروری از مواد مغذی برای برخی از جمعیت‌های جدا شده جغرافیایی تبدیل می‌کند. خرما همراه با شیر شتر ستون اصلی تغذیه مردم بادیه نشین را برای هزاران سال تشکیل می داد.

در حماسه گیلگمش، بدون شک مشهورترین شعر بین النهرین باستان،به اهمیت اصلی این منبع غذایی اشاره می کند:

«و ایشولانو، باغبان نخلستان پدرت را دوست نداشتی؟ او هر روز سفره شما را با پشتکار برایتان سبدهای مملو از خرمای بی پایان می آورد.

این گزیده از شعری که در حدود 3000 سال قبل از میلاد سروده شده است، به طور گسترده به عنوان یکی از اولین قطعات ادبیات نوشته شده در تاریخ در نظر گرفته می شود. جهانی و شاعرانه سبدهای پر از شیرینی و خرمای آبدار را که توسط درختان خرما و باغبان آنها به عنوان ستون اساسی رژیم غذایی آن زمان تهیه شده است، به تصویر می کشد. قول منسوب به حضرت محمد (ص) که می گوید: «خانه ای که خرما دارد گرسنه نمی شود» نیز گواه بر اهمیت این درخت برای امرار معاش و بقای مردم عرب است.

رابطه همزیستی نخل خرما و انسان

در اوایل شبه جزیره عربستان، رابطه بین نخل خرما و انسان ماهیت همزیستی نزدیک داشت، زیرا زندگی برای یکی بدون دیگری ممکن نبود. درختان نخل کاملاً به انسان وابسته بودند تا بقای خود را تضمین کند، تا با مراقبت از آنها، آبیاری و هرس آنها در آب و هوای بسیار خشک زنده بماند، درست همانطور که انسان برای غذا و سرپناه به درخت خرما وابسته بود. در واقع، Phoenix dactylifera یک گیاه درختی است که در خودحالت وحشی ارتباط چندانی با منظره‌ای که ما به آن عادت کرده‌ایم ندارد، در واقع یک درخت خرما با تنه‌های متعدد و شاخه‌های جانبی بسیار منشعب است که به آن ظاهر یک بوته می‌دهد و نه شبیه یک درخت بلند. تنه مانند همنوعان آن از جنس Phoenix، مانند Phoenix canariensis شناخته شده و پرورش یافته.

در واقع، از طریق دستکاری انسان از طریق هرس متوالی، شاخ و برگ پایین و حذف مداوم شاخه های جانبی انجام می شود. رشد این نخل به رشد ارتفاع، دور شدن از زمین، کمک به جلوگیری از هجوم حشرات و شکار حیوانات نشخوارکننده در نقاطی با مواد گیاهی بسیار کمیاب تشویق شد و به این ترتیب ناخودآگاه شرایط در سایه ایجاد شد. این گیاهان با شکوه، مساعد برای یک ریزاقلیم است که منجر به امکانات دیگری برای کشت پربارتر در پایه آن می شود.

سایه بدون شک یکی از مهم ترین محصولات جانبی این گیاهان درختی با شکوه است، همانطور که تاج های برگی آنها نیز وجود دارد. آنها محافظت از آب و هوای سخت و نامطلوب معمول این مکان ها را فراهم می کنند. سایه آن امکان حفاظت بیشتر از انسان و حیوانات را فراهم می کند و در معرفی فرهنگ های جدید که حیات را در این مناطق دورافتاده حفظ می کنند، و همچنین کاهش قابل توجهی از پدیده های دیگر، مرکزی است.شرایط نامطلوب هواشناسی، مانند طوفان شن و فرسایش بادی.

در پیچ و خم این نور فیلتر شده در زیر سایه بان های آنها، که اغلب توسط کانال های پیچیده دستی حفر شده (فلج) آبیاری می شود، فرهنگ های دیگر تکثیر می شوند زیرا شرایط را در آنجا پیدا می کنند. برای وجود و نگهداری آن ضروری است. باغ‌های مرکبات، یونجه، هندوانه، سیب‌زمینی شیرین، انواع لوبیا، پنبه، گندم، جو و ارزن در سرتاسر زمین پخش می‌شوند و به دام‌هایی مانند گاو، گوسفند و بز اجازه می‌دهند تا در جایی که قبلاً شرایطی برای حمایت از گاو، گوسفند و بز وجود نداشته چرا کنند. بزها که برای تنوع و کامل بودن جیره جمعیت های بومی بسیار مهم هستند، منبع تغذیه ثانویه و حتی سایر مواد اولیه مانند چرم، پشم و شیر را تامین می کنند. علاوه بر این، کاشت این واحه های واقعی در کنار ساختمان های مسکونی باعث می شود تا دمای داخل آن به زیر 30 درجه سانتیگراد کاهش یابد و زندگی در این آب و هوای نامساعد و نامطلوب آسان تر شود و همچنین فیلتر هوای قابل توجهی در محیط های گرد و غبار طبیعی بیابانی فراهم شود.

همچنین استفاده از آن به عنوان ماده اولیه در ساخت و ساز قابل توجه است، زیرا علاوه بر سایه آن، همانطور که در بالا ذکر شد، از الیاف آن در بافت پوشش پنجره ها استفاده می شود، تقریباً مانند پنجره های غربی ما.شیشه، تضمین تهویه صحیح و کاهش نفوذ خورشید، همراه با فیلتر برتر ذرات گرد و غبار که از طریق الیاف میکروسکوپی خود، ذرات ناخواسته را کارآمدتر و موثرتر از مواد مصنوعی امروزی به دام می اندازند. این رابطه همزیستی بین انسان و درخت یکی از گویاترین روابط در طبیعت است که همیشه موضوع یک رابطه صمیمی است و هنوز هم نشان دهنده پیوند اجدادی بقا و قرابت است، نه تنها به عنوان درخت زندگی، بلکه ستونی از زندگی. اعتقادات اجتماعی خلیج عربی.

موارد کنجکاوی

بهترین خرما در جهان و کمیاب ترین درخت خرما در کل قاره آمریکای شمالی

برخلاف آنچه تصور می شود، خرماهایی که بهترین خرمای جهان به شمار می روند، از خلیج فارس یا محلی که خرمای محبوب و گران قیمت مدجول بومی است، سرچشمه نمی گیرد. آنها یک گونه بسیار نادر به نام ابوالهول سیاه هستند. اگرچه باورنکردنی به نظر می رسد، این گونه های کمیاب عجیب و غریب (فقط 300 گیاه در جهان) تنها در خیابانی در شهر آریزونا در مونتگرو، ایالات متحده آمریکا یافت می شوند و گمان می رود که نوادگان مستقیم گونه هایانی باشند.

افسانه ها حاکی از آن است که بذرهای اجدادی در سال 1919 همراه با یک مهاجر از شمال آفریقا به آمریکا سفر کردند و برخی از دانه های باستانی به دلیل بی احتیاطی جوانه زدند.تصادفی، در اقامتگاهی در فینیکس.

بعد از کشف غیرعادی، گیاه شناس قومی رابرت متزلر و شریکش فرانک بروفی فوراً شاخه ها را به دست آوردند و آنها را تکثیر کردند. در طول دهه‌های 1950 و 1960، این چیزهای کمیاب اصیل تنها توسط افراد مشهور و سیاستمداران مشهور، از جمله رئیس‌جمهور آیزنهاور، بیل کرازبی و لیدی برد جانسون و دیگران شناخته شده و مصرف می‌شد. آنها در Slow Food USA Ark of Tastes، فهرستی از غذاها و طعم های مهم و در خطر انقراض شرح داده شده اند.

قدیمی ترین درخت خرما در جهان

در طول کاوش های باستان شناسی در خاورمیانه، شش مورد دانه‌ها ظاهراً از Phoenix dactilifera جمع‌آوری شدند که به‌خوبی در داخل یک آمفورا حفظ شده بودند. پس از آزمایش رادیوکربن، مشخص شد که بذرهای مذکور به مدت دو هزار سال در یک مقبره در زیر زمین باقی مانده اند.

به نظر می رسد که ناشناخته های برجسته قبلاً شش دانه از نخل منقرض شده یهودیه بوده و توسط آنها جوانه زده شده است. دانشمند سارا سالون نام آنها آدم، یونس، اوریل، بوآز، جودیت و حنا است. به طور باورنکردنی، یکی از آنها در نهایت جوانه زد و با نام متوشالح (متوشالح)، یک شخصیت کتاب مقدس که 969 سال عمر کرد، غسل تعمید یافت و بدین ترتیب بازگشت درخت خرمای یهودیه از فهرست گونه ها را نشان داد.منقرض شده است.