ნესვი ერთწლიანი ბალახოვანი სახეობაა. მას აქვს ვერტიკალური ფესვთა სისტემა, რომლის ფესვის ფესვი შეიძლება მიაღწიოს 1 მ სიღრმეს, თუმცა ფესვების უმეტესობა განლაგებულია ნიადაგის ზედაპირულ 30-40 სმ-მდე.

მცენარეთა ჰაეროვანი ნაწილი პოლიმორფულია. ღეროებს აქვთ ბალახოვანი კონსისტენცია და შეიძლება ჰქონდეთ დაყრდნობილი ან ასვლა, ღეროების არსებობის გამო. ნესვის ღეროები მიმაგრებულია უშუალოდ ღეროს კვანძებზე და არ არის განშტოებული. ნესვში ღეროები თითქმის წრიულია, განსხვავებით კიტრისა და საზამთროს ღეროებისგან, რომლებიც კუთხოვანია. მისი ფოთლები მთლიანია, ქვეკორდული, 3-დან 7 წილით, პუბესტური.

იგი მიეკუთვნება გვარს Cucumis , ერთ-ერთი ყველაზე დიდი ოჯახში, რომელიც მოიცავს 34 სახეობას, მათ შორის, ასევე კიტრი (C. sativus ).

წარმოშობა და კულტურის ისტორია

ნესვი წარმოიშვა ცენტრალური აფრიკიდან, მრავალფეროვნების მეორადი ცენტრები სხვა რეგიონებში. თურქეთი, საუდის არაბეთი, ირანი, ავღანეთი, სამხრეთ რუსეთი, ინდოეთი, ჩინეთი და პირენეის ნახევარკუნძულიც კი სახეობების დივერსიფიკაციის მნიშვნელოვანი ცენტრებია.

წარმოშობის ცენტრიდან ნესვი გავრცელდა მთელ ახლო აღმოსავლეთში და Ცენტრალური აზია. ნესვის მოშინაურების უძველესი ჩანაწერი მოდის ეგვიპტეში და თარიღდება ჩვენს წელთაღრიცხვამდე 2000 წლიდან 2700 წლამდე. დაახლოებით 2000 წელს იგი გაშენებული იყო მესოპოტამიაში და დაახლოებით 1000 წ.ირანსა და ინდოეთში. პირველი ნესვი, რომელიც მოშინაურებული და კულტივირებული იყო, იყო მჟავე და არა არომატული ხილის სახეობები, მსგავსი Conomon ტიპის.

ნესვი ევროპაში რომაელებმა შეიტანეს. , რომელმაც, თუმცა, განსაკუთრებით არ დააფასა ეს ხილი. ის არ იქნებოდა შუა საუკუნეების კვების რაციონში მთელს ევროპაში, გარდა იბერიის ნახევარკუნძულისა, სადაც ის არაბებმა შეიტანეს და შეინარჩუნეს. მე-15 საუკუნეში მთელ ევროპაში გავრცელდა ნესვის სახეობა, რომელიც სომხეთიდან რომის მახლობლად, პაპის შტატ კანტალუპში ჩამოიტანეს. კულტურა პირველად ამერიკაში შემოიტანეს კოლუმბმა (15 საუკუნე), რომელიც კალიფორნიაში ესპანელებმა მე-17 საუკუნის ბოლოს შემოიღეს.

1950-იან წლებში ევროპაში ფუფუნების პროდუქტად მიჩნეული, წარმოება და ნესვის მოხმარება განვითარდა. მნიშვნელოვნად გასული საუკუნის 60-იანი წლებიდან, გაუმჯობესებული კულტურული ტექნიკისა და ახალი ჯიშების გამოჩენის შედეგად.

გამოყენებები და თვისებები

დასავლეთის ქვეყნებში ნესვი არის ხილი, რომელსაც აფასებენ მისი სიტკბოსა და არომატისთვის და მოიხმარენ. ძირითადად ახალი. ნაყოფის შემადგენლობა დიდწილად დამოკიდებულია მოცემულ ჯიშზე. ეს არის შაქრით, ვიტამინებით, წყლით და მინერალური მარილებით მდიდარი ხილი და დაბალი ცხიმისა და ცილებით.

სხვა რეგიონებში არჩევენ ჯიშებს, საიდანაც უმწიფარ ნაყოფს მიირთმევენ, ნედლად, სალათებში (მაგრები, თურქეთი). , ინდოეთი) ან მარილწყალში მწნილი ანდაკონსერვებული მჟავა (ორიენტი).

წარმოების სტატისტიკა

ნესვის მსოფლიო წარმოება მდებარეობს 50ºN და 30ºS განედებს შორის. აზიის ქვეყნები პასუხისმგებელნი არიან მთლიანი წარმოების დაახლოებით 70%-ზე. ევროპა აწარმოებს მსოფლიოს მთლიანი პროდუქციის 12%-ს, მათ შორის მთავარი მწარმოებლები ესპანეთი, იტალია, რუმინეთი, საფრანგეთი და საბერძნეთი არიან. ევროკავშირში წარმოება განლაგებულია თითქმის ექსკლუზიურად ხმელთაშუა ზღვის ქვეყნებში, ჩრდილოეთის ქვეყნები არიან იმპორტიორები, აქცენტი გაერთიანებულ სამეფოზე, ბელგიაზე, გერმანიასა და ნიდერლანდებზე. მეგრების ქვეყნები - მაროკო, ტუნისი და ალჟირი - მნიშვნელოვანი მწარმოებლები არიან.

პორტუგალიაში მოსავალი 3700 ჰა-ზე მეტ ფართობს იკავებს. გარე კულტურა ძირითადად განლაგებულია რიბატეხოსა და ალენტეხოში. სათბურის გაშენება კონცენტრირებულია ალგარვესა და დასავლეთში. პორტუგალია ძალიან დეფიციტურია ამ პროდუქტში, მნიშვნელოვანი დიდი რაოდენობით, განსაკუთრებით ესპანეთიდან.