खरबूज एक वार्षिक जडिबुटी प्रजाति हो। यसको एक ठाडो जरा प्रणाली छ जसमा ट्यापरुट 1 मिटर गहिराइमा पुग्न सक्छ, यद्यपि धेरैजसो जराहरू माटोको सतही 30-40 सेन्टीमिटरमा अवस्थित हुन्छन्।

बिरुवाको हवाई भाग बहुरूपी हुन्छ। डाँठहरूमा जडिबुटीको स्थिरता हुन्छ र टेन्ड्रिलहरूको उपस्थितिको कारणले गर्दा तिनीहरूको प्रोस्टेट वा आरोहण वृद्धि हुन सक्छ। तरबूज टेन्ड्रिलहरू सीधा स्टेम नोडहरूमा संलग्न हुन्छन् र शाखारहित हुन्छन्। तरबूजमा, काकडी र तरबूजको काण्डको विपरित खण्डमा काण्डहरू लगभग गोलाकार हुन्छन्। यसको पातहरू सम्पूर्ण, सबकोर्डेट, 3 देखि 7 लोबहरू सहित, प्युबेसेन्ट हुन्छन्।

यो जीनससँग सम्बन्धित छ कुकुमिस , परिवार भित्रको सबैभन्दा ठूलो मध्ये एक, जसमा ३४ प्रजातिहरू समावेश छन्, जसमध्ये, साथै काकडी (C. sativus )।

उत्पत्ति र संस्कृति इतिहास

तरबूजहरू मध्य अफ्रिकाबाट उत्पन्न हुन्छन्, अन्य क्षेत्रहरूमा विविधताको माध्यमिक केन्द्रहरूको साथ। टर्की, साउदी अरेबिया, इरान, अफगानिस्तान, दक्षिणी रुस, भारत, चीन र इबेरियन प्रायद्वीप पनि प्रजातिहरूको विविधीकरणको महत्त्वपूर्ण केन्द्रहरू हुन्।

उत्पत्तिको केन्द्रबाट, खरबूजालाई मध्य पूर्वमा वितरण गरिएको थियो र मध्य एशिया। तरबूज पालनको सबैभन्दा पुरानो रेकर्ड इजिप्टबाट आउँछ र 2000 देखि 2700 ईसा पूर्व सम्मको हो। लगभग 2000 ईसा पूर्व मेसोपोटामियामा यसको खेती गरिएको थियो, र लगभग 1000 ईसा पूर्व।इरान र भारतमा। घरपालुवा र खेती गरिने पहिलो खरबुजा एसिडिक र गैर-सुगन्धित फल प्रकारका थिए, कोनोमोन प्रकार जस्तै।

तरबूजलाई रोमीहरूले युरोपमा ल्याएका थिए। तर, जसले यो फललाई खासै कदर गरेनन्। यो युरोपभरि मध्ययुगीन आहारबाट अनुपस्थित हुने थियो, इबेरियन प्रायद्वीपको अपवाद बाहेक, जहाँ यो अरबहरूले परिचय र रखरखाव गरेको थियो। 15 औं शताब्दीमा, एक प्रकारको तरबूज आर्मेनियाबाट रोम नजिकैको क्यान्टालुप्पेको पोप राज्यमा ल्याइएको थियो, जुन युरोपभर फैलियो। यो संस्कृति पहिलो पटक अमेरिकामा कोलम्बस (१५ औं शताब्दी) द्वारा पेश गरिएको थियो, जुन १७ औं शताब्दीको उत्तरार्धमा स्पेनीहरूले क्यालिफोर्नियामा ल्याएका थिए।

1950 को दशकमा युरोपमा विलासी उत्पादन मानिन्छ, उत्पादन र तरबूजको खपत विकास भएको छ। सन् १९६० को दशकदेखि, सुधारिएको सांस्कृतिक प्रविधि र नयाँ प्रजातिहरूको उपस्थितिको परिणाम स्वरूप।

प्रयोग र गुण

पश्चिमी देशहरूमा, तरबूज यसको मिठास र सुगन्ध र उपभोगको लागि बहुमूल्य फल हो। मुख्य रूपमा ताजा। फलफूलको संरचना प्रश्नमा रहेको खेतीमा धेरै निर्भर गर्दछ। यो चिनी, भिटामिन, पानी र खनिज लवणले भरिपूर्ण र बोसो र प्रोटिन कम हुने फल हो।

अन्य क्षेत्रहरूमा, खेतीहरू चयन गरिन्छ जसबाट अपरिपक्व फल खाइन्छ, काँचो, सलादमा (मगरब, टर्की) , भारत) वा खारामा अचार वाडिब्बाबंद एसिड (ओरिएन्ट)।

उत्पादन तथ्याङ्क

विश्व तरबूज उत्पादन अक्षांश 50ºN र 30ºS बीचमा अवस्थित छ। कुल उत्पादनको करिब ७० प्रतिशत एसियाली देशहरू जिम्मेवार छन्। युरोपले विश्वको कुल उत्पादनको १२% उत्पादन गर्दछ, जसमा स्पेन, इटाली, रोमानिया, फ्रान्स र ग्रीस मुख्य उत्पादक हुन्। युरोपेली संघमा, उत्पादन लगभग विशेष रूपमा भूमध्यसागरीय देशहरूमा अवस्थित छ, जसमा उत्तरका देशहरू आयातकर्ताहरू छन्, युनाइटेड किंगडम, बेल्जियम, जर्मनी र नेदरल्याण्डमा जोड दिएर। मगरेब देशहरू - मोरक्को, ट्युनिसिया र अल्जेरिया - महत्त्वपूर्ण उत्पादकहरू हुन्।

पोर्चुगलमा, बालीले 3700 हेक्टर भन्दा बढी क्षेत्र ओगटेको छ। बाहिरी संस्कृति मुख्यतया Ribatejo र Alentejo मा स्थित छ। हरितगृह खेती एल्गार्वे र पश्चिममा केन्द्रित छ। पोर्चुगल यस उत्पादनमा धेरै कमी छ, महत्त्वपूर्ण ठूलो मात्रा, विशेष गरी स्पेनबाट।