Nar ağacı, bir Akdeniz ağacı
![Nar ağacı, bir Akdeniz ağacı](/wp-content/uploads/plantas/4052/mnsh64qzlm.jpg)
İçindekiler
Lezzetli ve sağlıklı meyveler üreten bu dekoratif ağacı organik olarak nasıl yetiştireceğinizi öğrenin.
Teknik Veri Sayfası
(NAR - NAR - NAR EKŞISI):
Bilimsel adı: Punica granatum L.
Kaynak: Güney ve Güney-Batı Asya (Filistin, İran, Pakistan ve Afganistan) ve Yunanistan.
Aile: Punicaceae
Tarihsel gerçekler:
Milattan önce Fenikeliler, Yunanlılar, Mısırlılar, Araplar ve Romalılar tarafından yetiştirilmiştir. Berlin'deki Mısır Müzesi'nde 18. Mısır hanedanlığı döneminden kalma MÖ 1470 tarihli üç nar görebiliriz. Romalılar ona Kartaca elması adını vermiş ve düzen, zenginlik ve bereket sembolü olarak kabul edilmiştir. Kutsal Kitap'ta çeşitli vesilelerle bahsedildiği için "İncil meyvesi" dir. Ayrıca takdir edilmiştirMısırlılar tarafından, Ramses IV'ün mezarlarından birinin üzerine resmedilmiştir.
İsrail'de kutsal bir bitki olarak kabul edilir ve Kral Süleyman'ın tacının şeklini, daha sonra dünyanın tüm kralları tarafından giyilen narın kabına bağlayan bir efsane bile vardır. Başlıca üreticiler: Akdeniz bölgesi, Arabistan, İran, Afganistan ve Kaliforniya'dır.
Ayrıca bakınız: Farklı gül türleri![](/wp-content/uploads/plantas/4052/mnsh64qzlm.jpg)
![](/wp-content/uploads/plantas/4052/mnsh64qzlm.jpg)
Açıklama:
Yaprak döken yaprakları ile 2-7 m yüksekliğe ulaşabilen küçük bir yaprak döken ağaç veya çalı. Kök sığdır ve büyük mesafelere ulaşabilir. Bitki, sadece en güçlü olanı (veya sadece bir tane) bırakarak ortadan kaldırılması gereken güçlü sürgünler doğurur. Yapraklar kısa saplı, ters ve pürüzsüzdür. Meyveler küre şeklindedir, derimsi, kırmızı veya sarımsı-kırmızı kabukludur veÇok sayıda köşeli tohum, küçük bir kırmızımsı veya pembe, hafif şeffaf et tabakasıyla kaplıdır.
Tozlaşma/çoğalma:
Çiçekler hermafrodittir (her iki "cinsiyete" de sahiptir), yılın dallarında görülürler ve meyve vermek için birden fazla ağaca ihtiyaç yoktur. Nisan'dan Temmuz'a kadar çiçek açarlar.
Biyolojik döngü:
Ağaç 3. yılda üretime başlar ve 11 yaşında tam üretime ulaşır ve 100 yıla kadar yaşayabilir.
En yaygın olarak yetiştirilen çeşitler:
Çeşitler şunlara göre seçilebilir: olgunluk indeksi (ekşi veya tatlı), boyut, tohum sertliği, kabuk rengi ve hasat zamanı.
Bunlar: "Mollar de Elche" (büyük, koyu kırmızı meyve), "Albar", "San Felipe", "Cajín" (büyük, acı tatlı meyve), "Piñón tierno", "Dulce colorada", "De Granada", "Chelfi", "Gabsi", "Ajelbi", "Tounsi", "Zeri", "Maiki", "Tanagra" (Yunan), "Ar-Anar", "Selimi", "Wardy", "Reed Kandagar", "Wonderful", "Paper Shell" (çok tatlı, büyük kırmızı meyve), "Grano de Elche" (büyük, kırmızı renkli tane)koyu kırmızı ve küçük "taş") ve "Grenadier de Provence" (Fransa'da).
Yenilebilir kısım:
Meyvesi (balausta) küre şeklindedir. Yaprakları, kökü ve meyve kabuğu da tıbbi amaçlarla kullanılır.
![](/wp-content/uploads/plantas/4052/mnsh64qzlm-1.jpg)
![](/wp-content/uploads/plantas/4052/mnsh64qzlm-1.jpg)
Çevresel koşullar
İklim türü:
Subtropik bölgeler en iyisidir (sıcak ve kuru yaz), ancak tropik ve ılıman bölgelere de uyum sağlayabilirsiniz.
Ayrıca bakınız: Orkidelerinize kışın nasıl bakmalısınız?- Toprak: Derin, serin, kumlu balçık veya killi balçık, iyi drene edilmiş ve alkali.
- Sıcaklıklar: Optimum: 15-25 ºC; min: 15 ºC; maks: 40 ºC.
- Donma: -18 ºC.
- Bitki ölümü: -20 ºC.
- Güneşe maruz kalma: Tam güneş.
- Su miktarı (minimum yağış): 200 mm/yıl, ancak iyi meyve üretimi için ideal miktar 500-700 mm/yıldır
- Atmosferik Nem: Orta ila düşük.
Döllenme
- Gübre: Hindi, koyun ve sığır gübresi. Bitkisel toprak, yosun bakımından zengin gübreler, kemik unu ve organik kompost uygulayın.
- Yeşil gübre: Ryegrass ve bakla.
- Besin gereksinimleri: 3-1-2 veya 2-1-3 (N: P: K) ve büyük miktarlarda kalsiyum ve magnezyum.
Yetiştirme teknikleri
Toprak hazırlığı:
Yaz aylarında toprağı 50-80 cm derinliğinde sürün. Döner kültivatör ile iyi ayrışmış gübre ekleyin.
Çarpma işlemi:
Dalları 6 ila 12 aylık, 20-30 cm uzunluğunda ve 0,5-2 cm çapında olan çeliklerle Şubat ve Mart ayları arasında alınmalı ve seradaki saksılara yerleştirilmelidir.
- Dikim tarihi: Kışın (Ocak-Şubat), 2 yaşın üzerindeki bitkilerle.
- Pusula: 6 x 4 m veya 5 x 4 m.
- Budama: "Hırsız" dalların budanması, eğitim ve üretim budaması; meyve ayıklama.
- Sulama: 3000-6000 m3/ha/yıl (en kurak dönemlerde) ile lokalize (damla sulama).
![](/wp-content/uploads/plantas/4052/mnsh64qzlm-2.jpg)
![](/wp-content/uploads/plantas/4052/mnsh64qzlm-2.jpg)
Entomoloji ve bitki patolojisi
Haşereler:
Zeuzera, yaprak bitleri, unlu bitler, nematodlar, Akdeniz meyve sineği (Ceratitis capitata) ve kırmızı akar.
Hastalıklar:
Alternaria, meyve çürüklüğü ve elek.
Kazalar/yaralanmalar:
Çatlaklar, "güneş çarpması" (yüksek sıcaklık ve yoğun güneşli günler) ve haşlanma (tuzlu su ve yetersiz drenaj). Uzun süreli kuraklık ve ardından gelen şiddetli yağmurlardan hoşlanmaz.
Hasat ve Kullanım
Ne zaman hasat edilmeli:
Eylül'den Kasım'a kadar, meyve karakteristik ağırlığını (180-350 g) ve rengini aldığında, çiçeklenmeden aşağı yukarı 5-7 ay sonra.
Üretim:
Tam üretimde 40-50 kg/ağaç/yıl. 11 yaşındaki bir ağaç 500600 meyve üretebilir.
Saklama koşulları:
5 ºC'de, %85-95 bağıl nemde ve kontrollü etilen ve karbondioksit ile yapılmalıdır, 1-2 ay dayanır.
Kullanır:
Taze olarak, meyve suyunda, keklerde ve dondurmalarda yenebilir. Tıbbi olarak, idrar söktürücü ve büzücü özelliklere sahiptir, kolesterol ve damar sertliği ile savaşır.
Besin bileşimi (per/100g):
50 kcal, 0,4 g yağ, 0,4 g protein, 12 karbonhidrat, 3,4 g lif. Kalsiyum, fosfor, demir, sodyum, potasyum ve A, B ve C vitaminleri açısından zengindir.
Uzman tavsiyesi:
Dekoratif ağaçtır ve bahçelerde kullanılır (süs çeşitleri), Akdeniz iklimini sever, kuraklığa dayanıklıdır. Tatlı bir çeşit seçin ve yerine göre yetiştirin (çalı veya ağaç olarak). Toprak seçimi açısından çok talepkar değildir, kalitesiz ve çok verimli olmayan topraklara iyi uyum sağlar.