آویشن یک گیاه معطر است که نیاز به مراقبت زیادی دارد. همه چیز را در مورد این گیاه بشناسید: از تاریخچه، شرایط و تکنیک های کشت مناسب برای رشد، تا کاربردهای آن.

نام های رایج: آویشن، آویشن زمستانی، آویشن معمولی و آویشن

نام علمی: Thymus vulgaris L، از یونانی Thymos به عطر و vulgaris آمده است، به معنی حضور مکرر است.

خاستگاه: اروپای مدیترانه ای در جنوب ایتالیا.

خانواده: لابیات ها.

ویژگی ها: گیاه معطر چند ساله، همیشه سبز، چوبی، 10-50 سانتی متر ارتفاع، با شاخه های چوبی متعدد، ایستاده و فشرده. برگها ساده، بسیار کوچک، تخمی شکل و بسیار خوشبو. گلها متعدد هستند و می توانند سفید یا صورتی یاسی، بنفش یا صورتی مایل به سفید باشند.

لقاح/گلدهی: گلها از مارس تا مه ظاهر می شوند.

3> حقایق تاریخی: نظر دیگری به ما می گوید که در یونانی کلمه تیموس به معنای شجاعت است. این گونه مقدس شمرده می شد و رایحه آن را "نفس زئوس" می گفتند. برای پزشکان مدرسه سالرنو، تنفس مستقیم عطر از گیاه بهترین راه حل برای مقابله با افسردگی بود. این گیاه دارای شهرت دارویی است که از قرن 15 تا 17 برای مبارزه با آفات در اروپا تا جنگ جهانی اول استفاده می شد (اسانس آنیک ضد عفونی کننده مورد استفاده در نبردها). اسپانیا همراه با فرانسه تامین کننده اصلی برگ و اسانس آویشن است.

چرخه بیولوژیکی: چند ساله (در سال چهارم تجدید می شود).

بیشترین گونه های کشت شده: انواع زیادی آویشن وجود دارد، اما "معمول" و "زمستانی" یا "آلمانی" بیشترین استفاده را دارند.

قسمت مورد استفاده: برگ و گل.

شرایط محیطی

خاک: خاکهای آهکی، شنی، سبک، متخلخل، زهکشی شده، خشک و دارای سنگهای ریز را دوست دارد. . pH باید بین 6-7 باشد.

منطقه آب و هوا: معتدل گرم، معتدل، نیمه گرمسیری.

دما: بهینه: 15-20 درجه سانتیگراد حداقل: -15ºC حداکثر: 50ºC توقف توسعه: -20ºC.

قرار گرفتن در معرض آفتاب: آفتاب کامل یا نیمه سایه.

رطوبت نسبی: وظیفه کم یا متوسط ​​باشد.

بارندگی: در زمستان/بهار نباید خیلی زیاد باشد.

ارتفاع: از 0-1800 متر

کوددهی

کوددهی: کود گوسفندی، گاوی، به خوبی تجزیه شده و با کود گاوی پاشیده شده است. اما این محصول زیاد تقاضا ندارد.

کود سبز: کلزا، فاوارولا، یونجه و خردل.

نیازهای تغذیه ای: 2:1: 3 (از نیتروژن فسفر: از پتاسیم).

تکنیک های کشت

آماده سازی خاک: برای شکستن خاک هارو زدن انجام می شود.

تاریخ کاشت/کاشت: شروعبهار.

تکثیر: با کاشت ( جوانه زدن 15-20 روز طول می کشد)، تقسیم بوته ها یا قلمه زدن (پاییز یا اوایل بهار).

دانشکده ژرمینال (سال): 3 سال

عمق: 0.1-0.2 سانتی متر.

قطب نما: 25 -35 X 50 -80 سانتی متر.

پیوند: پاییز-زمستان-بهار.

کنسرسیوم: بادمجان، سیب زمینی، گوجه فرنگی و کلم.

آمانوس: ساچاس; علف های هرز؛ محافظت با نی از یخبندان زمستانی و سرماخوردگی؛ هرس در بهار.

آبیاری: قطره قطره فقط در دوره های خشکسالی شدید

حشره شناسی و آسیب شناسی گیاهی

آفات: نماتدها و عنکبوت های قرمز.

بیماری ها: خیلی تحت تاثیر قرار نمی گیرند، فقط چند قارچ.

حوادث: تحمل غرقابی و رطوبت زیاد را ندارد.

برداشت و استفاده

زمان برداشت: برای به دست آوردن روغن، دوره برداشت از فروردین تا اردیبهشت می باشد. فقط باید از سال دوم به بعد در ابتدای گلدهی در روزهای خشک برداشت شود. دو برش را می توان در سال انجام داد (دوم معمولاً در اواخر مرداد تا اوایل شهریور انجام می شود).

بازده: 1000-6000 کیلوگرم در هکتار گیاه تازه. از هر 100 کیلوگرم آویشن تازه، 600-1000 گرم اسانس به دست می آید.

شرایط نگهداری: باید در خشک کن در سایه خشک شود.

ارزش تغذیه: گل ها حاوی فلاونوئیدها، موسیلاژها، ترکیبات فنلی (80%)، کافئین، ساپونین ها،تانن، ویتامین B1 و C و برخی عناصر معدنی. اسانس حاوی کارواکرول و تیمول است.

فصل مصرف: ژوئن-اکتبر.

موارد مصرف: برای طعم دادن به غذاهای مختلف مانند پیتزا، سس گوجه فرنگی، بولونیز، در میان دیگران. از نظر دارویی محرک، بالزامیک، ضد عفونی کننده (ضد باکتری و قارچ)، التیام بخش، آنتی اکسیدان (به تاخیر انداختن پیری) و عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی (برونشیت، سرفه، بلغم) بوده و در درمان زخم معده موثر است. . همچنین به عنوان یک ضد عفونی کننده، شفابخش، حمام تقویت کننده، پماد و لوسیون، در پوست و لوازم آرایشی استفاده می شود. از اسانس آن در عطرسازی، صابون سازی و لوازم آرایشی نیز استفاده می شود.