लामो समयसम्म यो विश्वास थियो कि चेस्टनट रूख ( Castanea sativa ) 5 औं शताब्दी ईसा पूर्वमा इरानबाट आयात गरिएको थियो। र संस्कृतिको माध्यमबाट यो युरोपभर फैलिएको थियो। हालैका अध्ययनहरूले प्रमाणित गर्दछ, तथापि, साधारण चेस्टनट रूख (अर्को नाम हाम्रो बीचमा श्रेय दिइएको छ) इबेरियन प्रायद्वीपबाट आएको हो। हाल, सुन्दर चेस्टनट जंगलहरू सम्पूर्ण उत्तरी यूरोपमा पाइन्छ।

पोर्चुगलमा यो देश भर जंगल र पहाडहरूमा 1300 मिटरसम्म बढ्छ। मलाई थाहा छ र हाम्रो देशमा सिफारिस गरिएको सबैभन्दा सुन्दर चेस्टनट जंगलहरू पेनेडा/गेरेस प्राकृतिक पार्कमा छन्। नोभेम्बर महिनामा, जमिनमा सुनौलो र खैरो रङको पातले ढाकेको हुन्छ।

पहिचान र इतिहास

यो 20 देखि 30 मिटरसम्म अग्लो हुने पातलो रूख हो। यसमा ठूलो ट्रंक, कडा काठ, जवान, चिल्लो, चाँदीको खैरो छाल छ। पातहरू गाढा हरियो, ल्यान्सोलेट, पोथी र नर क्याटकिनहरू र पहेंलो-हरियो, काँडे बीज क्याप्सुलहरू छन् जसमा दुई देखि तीनवटा चम्किलो शेल भएका चेस्टनटहरू हुन्छन्। यसले सिलिसियस, राम्ररी निकास भएको माटोलाई प्राथमिकता दिन्छ जहाँ जराहरू गहिरो रूपमा प्रवेश गर्न सक्छन्। चेस्टनट रूखलाई चुनढुङ्गा माटोमा विकास गर्न धेरै गाह्रो हुन्छ।

यो सुरुका केही वर्षहरूमा बिस्तारै बढ्छ, त्यसपछि छिटो हुन्छ, यसको अन्तिम आकार लगभग 50 मा पुग्छ।वर्ष। यदि यसलाई अलग गरिएको छ भने, ट्रंक कम रहन्छ, मुकुट विस्तार हुन्छ र फलफूल लगभग 25-30 वर्षमा हुन्छ। यदि यो जङ्गलको भाग हो भने, यसले धेरै बढ्छ र 40 वा 60 वर्षको उमेरमा मात्र फल फलाउँछ।

चेस्टनट रूखहरू धेरै वर्षसम्म बाँच्न सक्छन् र केही अवस्थामा 1000 वर्षसम्म पुग्छन्। उमेर बढ्दै जाँदा खोड खोक्रो हुन्छ। मलाई विश्वास छ कि सिसिलीमा अझै पनि एटनाको ढलानमा छ, एउटा चेस्टनट रूख जसको काँडले भेडाहरूको बगालको लागि आश्रयको रूपमा काम गर्‍यो र जुन किसानहरूका अनुसार करिब 4000 वर्ष पुरानो थियो।

सामान्य चेस्टनट रूख ( Castanea sativa ) fagaceae परिवारसँग सम्बन्धित छ, जसमा ओक्स र बिचहरू पनि सम्बन्धित छन्। यसलाई घोडा चेस्टनट रूख ( एस्कुलस हिप्पोकास्टनम ) सँग भ्रमित हुनु हुँदैन, जुन हाइपोकास्टनेसी परिवारसँग सम्बन्धित छ र प्रायः सुन्दर पाल्मेट पातहरू र पहेँलो र सेतो फूलहरू भएको पार्क र बाटोहरूमा सजावटी रूखको रूपमा रोपिन्छ। रातो, वसन्तमा खोल्ने पहिलो मध्ये एक। यद्यपि यसको पातहरूमा सामान्य चेस्टनट रूखसँग धेरै मिल्दोजुल्दो गुणहरू छन्, तर चेस्टनटहरू धेरै तीतो हुन्छन्।

घटकहरू

पात र बोक्रा धेरै हुन्छ। ट्यानिन्सको हिसाबले प्रशस्त फलफूलमा कार्बोहाइड्रेट, लिपिड र प्रोटिन, पिटिन, म्युसिलेज, स्टार्च र खनिज लवण र भिटामिन B1, B2 र C पाइन्छ। चेस्टनट पिठोमा लगभग 6 देखि 8% प्रोटिनहरू हुन्छन्।

एक ताजा चेस्टनट भिटामिन सी को राम्रो स्रोत हो,थायामिन (B1), पाइरोक्सिल (B6), पोटासियम (K) र फस्फोरस।

प्रयोग गर्दछ

धेरै पौष्टिक, चेस्टनटले इतिहास भर विभिन्न मानिसहरूको आहारमा मुख्य भूमिका खेलेको छ। इतिहास। यसलाई "गरीब जनताको रोटी" भनेर पनि चिनिन्छ र यसमा वास्तविक एन्टि-एनिमिक र टनिक गुणहरू छन्। यो कुनै समय खराब फसलको वर्षहरूमा मुख्य खानाको रूपमा प्रयोग गरिन्थ्यो।

यो एन्टिसेप्टिक हो, पेट सम्बन्धी हुन्छ र यसले बच्चाहरूमा ढिलो वृद्धि हुने समस्याहरू समाधान गर्न मद्दत गर्दछ, एन्टि-हेमोरेजिक, भेरिकोज नसहरू र बवासीर, वाकवाकी, वाकवाकी, उल्टी र पखाला। वसन्त ऋतुमा पकाइएका जवान पातहरू खोकीलाई शान्त पार्न प्रयोग गर्न सकिन्छ। चेस्टनटको बोक्रा, ओकको बोक्रा र अखरोटको पातको कासोमा मिसाएर, पाठेघरको रक्तस्राव रोक्न योनि सिंचाईमा लगाउन सकिन्छ।

चेस्टनट पातको चिया, श्लेष्म झिल्लीलाई संकुचित गर्दा, हिंसक खोकीको आक्रमणलाई रोक्छ। ; त्यसैले यो कालो खोकी, ब्रोन्काइटिस र कफको बिरूद्ध सिफारिस गरिन्छ। यो गार्गल मा पनि प्रयोग गरिन्छ। घाँटी दुखेको अवस्थामा, यो बाथ, जोर्नी र मांसपेशी दुखाइ कम गर्न पनि प्रयोग गर्न सकिन्छ।

पकाउने

चेस्टनट जाडोको पीठो हो। यो उपभोग गर्नु अघि छाला हटाउन सल्लाह दिइन्छ, किनभने यो एक बरु तीतो स्वाद छ। यो अझै तातो हुँदा र उमालेको वा भुटेपछि सजिलै बाहिर खडा हुन्छ। यो सूप, सलाद र भराई, को पीठो मा समावेश गर्न सकिन्छचेस्टनटलाई केक, रोटी, आइस क्रेप र पुडिङ बनाउन अन्य पीठोसँग मिसाउन सकिन्छ। चेस्टनट प्युरी अझै पनि केहि देशहरूमा शिकार र चराहरूसँग सम्बन्धित छ। यदि चिसो, सुख्खा ठाउँमा, सुक्खा बालुवामा राखिएको छ भने, यो एक वर्षसम्म टिक्न सक्छ। बोकेका र पकाएको चेस्टनटहरू फ्रिजमा केही दिन मात्रै राख्छन्।

अवसर लिनुहोस्। पढ्नको लागि: शरद ऋतुको दिन न्यानो पार्न 5 चेस्टनट रेसिपीहरू

प्रतिरोध

पातबाट बनेको चिया मधुमेह रोगी, १० वर्ष मुनिका बालबालिका, गर्भवती र स्तनपान गराउने महिलाहरु।